Jensen Ackles/Dean Winchester Hayal Et

Sıradan Bir Gün (J.A)

        Jensen yaklaşık 2 saattir online bir röportaj yapıyordu. Bense salondaki kanepeye uzanmış, sıkıntıdan tavanı izliyordum. Bir süre sonra kulağıma kulaklıklarımı takıp müzik dinlemeye başladım. Bir yandan da gözlerimi kapatıp kendimi şarkının ritmine kaptırmış bir halde yattığım yerde aptalca dans ediyordum. Gözlerimi açtığım kısa bir an da beni gülümseyerek izleyen Jensen' ı görüp korkudan küçük bir çığlık attım.

       "Özür dilerim, özür dilerim. Seni korkutmak istememiştim bebeğim."  dedi Jensen ellerini panikle bana doğru uzatarak. Yattığım yerden doğruldum ve ellerini tuttum, "Ödümü patlattın." Derin bir nefes aldım.

      Ellerim hala ellerinin arasındayken yanıma oturdu ve yanağımı öptü, "Sana birkaç kez seslendim ama beni duymadın."   Gülümsedim, "Kendimi fazla kaptırmışım, her zamanki gibi. Röportajın nasıl geçti ?" 

      "Güzeldi ama itiraf etmem gerekirse bu kadar uzun sürmesini beklemiyordum. Bazı teknik aksaklıklar oldu da...." 

       "Ben de öyle. İçecek bir şeyler ister misin ?"

      "Belki sonra. Şu an sadece bu kanepeye uzanmak istiyorum."

      "O zaman ben kalkayım da sen uzan." 

      "Aslında sen de bana katılırsın diye umuyordum." dedi Jensen bana göz kırparak.

      "Ah, öyle mi ?"  dedim elimi yanağına koyarak. Başını salladı ve avucumun içini öptü.

      "Peki, o zaman."   Jensen' ın uzanması için ayağa kalktım, o uzandığında ben de hemen yanına yerleştim. Başımı omzuna koyduğumda sordu, "Rahat mısın ?" 

       "Evet, canım. Sen ?"      "Fazlasıyla..."  diye cevapladı beni ve kollarını belime sardı. Bir süre konuşmadan öylece yattık. Yüzünü görebilmek için yavaşça başımı yukarı doğru çevirdiğimde Jensen' ı gözleri kapalı bir halde gülümserken buldum.

       Uyuduğunu düşünerek parmaklarımı dudaklarında gezdirirken birdenbire parmak uçlarımı öpüverdi. Kıkırdadım, "Uyuduğunu sanmıştım." 

       Tek gözünü açıp konuştu, "Sadece anın tadını çıkarıyordum." 

       Parmaklarımı bu kez de yeni yeni uzamaya başlamış sakallarında gezdirirken sordu, "Benim daha önce hiç uykumda gülümsediğimi gördün mü ki ?"   "Hem de kaç kez..." 

       "Ciddi misin ?"  diye sordu şaşkınlıkla. Güldüm, "Evet. Bazen setten gelip de uyuyakaldığında üzerini örtmek için yanına geliyorum. Sonra seni öptüğümde de gülümsüyorsun ama bu sırada da uyumaya devam ediyorsun."

       "Hiç farkında değilim, biliyor musun ?" dedi ve saçlarımı öptü, "Seni seviyorum." 

      "Ben de seni seviyorum."