Mühür İzi (+18)

7.Bölüm"Aile"

Hoşgeldinizz

Oyları şimdiden verin unutmayın yorumda yaparsanız sevnirim kitabın etkileşimi çok düşük.

Seviyorum sizi ♡

＊*•̩̩͙✩•̩̩͙*˚　˚*•̩̩͙✩•̩̩͙*˚＊

Annem ve babam eve vardığında, Derral ile babamın konuştuğunu gördüm. Derral, beklenmedik bir şekilde babamın güvenini ve saygısını kazanmıştı.

Babam, karşısındaki kişi alfa olsa bile, kolay kolay herkesi kabul etmez, insanları dikkatle seçerdi; özellikle de bu kişi benim mühürlendiğim kişi ise.

Derral’ın alfa olması ve babamın da geçmişte bir süre alfalık yapmış olması, aralarında bir bağ kurulmasını kolaylaştırmıştı.

Annemle eve girmeden önce sıkıca sarıldık. Eve girmeden başlamış olduğumuz konuşmada, aslında pek konuşacak bir şeyimiz yoktu; çünkü annemler zaten her şeyi bilirlerdi. Onlara sunabileceğim pek bir şey yoktu.

Babam ve Derral'ın konuşmasını uzaktan dinliyordum. Konu yavaş yavaş bana doğru kayıyordu; hissedebiliyordum. Babamın gözleri bana döndüğünde, içimde bir sıkıntı hissettim.

"Luna olmaya hazır olduğuna emin misin, Della?" diye sordu. Bu soru, yıllar önce babam Alfa iken tartışılan ve beni ne kadar rahatsız ettiğini bildiği bir konuydu.

Evet, Luna olmaya hazırdım, ama Luna olmanın getireceği ağırlık ve sorumluluklar... Onlara hazır mıydım? Kendimi güçlü hissediyordum, liderlik yapabilecek kadar cesur, ama bir yandan da tereddütlerim vardı.

Sürünün güvenliğini sağlamak, onları yönlendirmek, her kararın ağırlığını omuzlamak...

Bu düşünceler zihnimde dönüp dururken, babama bakıp gülümsedim. "Hazırım," dedim, ama sesimdeki titreklik kendi kendime itirafım gibiydi. Hazır olmak istiyordum, ama belki de tam olarak hazır değildim.

Annem ayaklandığında hepimizi ona döndük. "Gitmeliyiz artık," dedi.
Salondan çıkarken önden annem, arkasından babam, babamın arkasından Derral, en arkadan ben çıkıyordum. Annem ve babam son kez bana sarıldıktan sonra arkalara dönüp sürümün sınırından çıkmak için yola koyuldular.

Derral, ne olur ne olmaz diye yanlarında onları korumaları için birkaç kurt da göndermişti. Kapıyı kapatıp arkamı döndüğümde Derral ile burun buruna geldim.

"Herkesi kandırabilirsin ama beni asla. Luna olmak için hazır hissetmediğin gözlerinden bile okunuyor," dediğinde şaşırdım. Tamam, dürüst olmak gerekirse tamı tamına hazır değildim ama yapabilirdim de.

"Evet, haklısın, ama o kadar da hazır hissetmiyor değilim. Yapabilirim," dedim kararlılıkla.

"Gerçekten hazırım."Evet, sorumluluklar var ve bunlar gözümü korkutuyor ama sorun değil.

Derral gözlerini kısarak gözlerimin en içlerine baktı. "Üstünde baskı kurmalarına izin verme. Ne zaman istersen o zaman Luna olabilirsin, Della. Bunun geç veya erken olmasının önemi yok," dedi. Bu sözlerle, önümde uzun bir yol olduğunu ve kararımda özgür olduğumu anladım. Luna olmak için hazır hissettiğimde, bu yeni aşamaya geçeceğim

Derral önemsizmiş gibi başını sallayıp salondaki koltuğa kendini attı.Başını da koltuğa yaslayıp gözlerini kapattı.

Yanına gidip oturup oturmamak arasında kalmışken, hissetmiş gibi kapalı gözlerini açmadan bir elini yanına vurdu. Mesajını anladığımda yanına oturdum. Oturur oturmaz bir eliyle beni yanına çekti. Koltuğa yaslı başı ve kapalı gözleriyle uyuyor gibi gözükse de, sadece kendini dinlendiriyordu.