Lea nie wytrzymała. Zerwała się z miejsca i pobiegła do drzwi. Nie zważała na wołanie nauczycielki, ani na krzyki emo dziewczyn. Chciała tylko się schować, zapomnieć o wszystkim, być sama.
Lea dotarła do szatni i wzięła swoją kurtkę i plecak. Nie chciała wracać do domu, bo bała się, że jej rodzice zobaczą, jak wygląda i co się stało. Nie chciała też iść do żadnego innego miejsca, bo nie miała żadnych przyjaciół, ani żadnych zainteresowań. Nie wiedziała, dokąd iść, co robić, jak żyć.
Lea wyszła ze szkoły i zaczęła błąkać się po ulicach. Był zimny i pochmurny dzień. Ludzie przechodzili obok niej, nie zwracając na nią uwagi. Lea czuła się samotna, zagubiona, bezwartościowa.
Lea szła bez celu, aż dotarła do parku. Tam usiadła na ławce i zaczęła płakać. Płakała ze smutku, ze złości, ze strachu. Płakała tak długo, aż nie miała już siły. Płakała tak głośno, aż ktoś ją usłyszał.
CZYTASZ
★Lea i jej styl~★
Short StoryOpis: W książce "Lea i jej styl" poznajemy historię 10-letniej Lei, która zmaga się z niepewnością siebie i próbuje odnaleźć swoją tożsamość. Lea niezadowolona z własnego imienia i stylu, poszukuje czegoś, co sprawi, że będzie się wyróżniać i czuć p...
