Aynur az önce gördüğü manzara'yı hiç görmemiş gibi yapıp gülümsedi.
-Tabakları almaya geldim çocuklar,siz işinize devam edin.
Aynur tabakları alıp mutfaktan çıktığında kıkırdadı.İçinden "oldu bu iş" diye geçirirken elindeki tabakları masaya koydu.Asuman'ı dürtükleyip gözleri ile mutfağı işaret etti.Asuman " ne oldu" dercesine bakarken Aynur tek gözünü kırpmıştı.Asuman anlam vermeye çalışırken içeriye elinde salata tabağı ile ablası girmişti,yanakları kızarmıştı.Ardından Oğuz abisi de yarım ağız bir gülüşle Helen'e baktığında Asuman içinden "kesin bir şey oldu" diye geçirdi.Ne olduğunu öğrenmesi için ablası ile yalnız kalması gerekiyordu,o da şimdilik imkansızdı.Cihan'ın ona seslenmesi ile kafasını ona çevirmişti.
-Asuman,ben salonda yatacağım.Sen de benim odamda uyursun.
-Seni de yatağından ettim,hiç gerek yoktu.
-Olur mu öyle şey,iyileşme sürecinde rahat etmen lazım.İlaçlarını da aldım sahi,yemekten sonra içmeyi unuttum.
Asuman yanında oturan Mahir amcasına yavaşça döndü.
-Hepinize çok teşekkür ederim,hiçbir zaman kimsesizliğimi hissettirmediniz bana.Aile oldunuz bana,önce siz sonra ablam.Tekrardan teşekkür ederim.
Mahir,Asuman'ın saçlarını okşayıp konuştu.
-Seni hiçbir zaman Sare'den ayırmadım ki kızım,bu evin her zaman iki kızı vardı.Baban benim kardeşimdi,aynı sen ve Sare gibi.Annelerimiz bizi aynı kundakta büyüttü,onu her zaman ana baba ayrı gördüm.O yüzden birbirimizin evlatlarını evladımız gibi gördük.Tabi ki sana aile olacağız,sen bana Serdar'ımın emanetisin.
Asuman gözleri dolsa da ağlamamaya çalıştı,Mahir amcası durumu fark edip ona sarıldı.Asuman fısıldayarak konuştu.
-İyi ki varsınız,iyi ki...
-Sen de iyi ki varsın kızım...
Aynur gözyaşlarını silip gülümseyerek konuştu.
-Sofra da hazır olduğuna göre yemeğe başlayabiliriz.Helen kızım yemeklerimi beğenecek mi bakalım?
-Ya bu kızın iki ismi varken sen neden Helen ismini kullanmayı tercih ediyorsun anne?Güneş desenize direk!
Aynur çorba servisini yaparken söylendi.
-Ya sabır Allah'ım,ya sabır!Uzat kızım tabağını.
Aynur gene döktürmüştü,herkes afiyetle yemeğini yerken Aynur'u övmeyi ihmal etmiyordu.Yemek yenip sofra kaldırıldığında Helen babasının araması ile kalkmak zorunda kalmıştı.Oğuz nedenini merak etse de sormamıştı,onu evine bırakmayı teklif ettiğinde Helen gerek olmadığını söyleyip gitmişti.İlerleyen saatlerde Asuman dinlenmek için odaya geçti,doktor'un verdiği ilaçlar uykusunu getirmişti.Yatağa uzandığında derin bir uyku'ya dalmıştı,onu uykusundan uyandıran şey hissettiği susuzluk olmuştu.
Odadan çıkıp mutfağa giderken salonda uyuyan Cihan'a bakmadan edememişti.Üstündeki battaniye yere düşmüştü.Yarasına dikkat ederek yere eğildi,battaniye'yi alıp üstüne örterken elinin altında bir defter fark etti.Defter'i masanın üstüne koymak için eline aldığında içinden fotoğraflar düşmüştü,yerden ilk aldığı fotoğraf kendisinin fotoğrafıydı.Bir zamanlar Cihan'ın telefonunun duvar kağıdıydı,bu fotoğrafı çok seviyordu.Arkasını çevirdiğinde şiir yazılı olduğunu gördü.
Senin gözbebeklerin var ya kadın kadın gülen
İnsan insan bakan gözbebeklerin
Beni tutsa tutsa gözlerin tutar ayakta
Beni yıksa yıksa gözlerin yerle bir eder
YOU ARE READING
-Kül-
Random- Bir Mahalle Hikayesi - Asuman Yalçın;ünlü bir boksör.Ülkesine gümüş madalya kazandırmış,ardından aniden ortaya çıkan bir hastalık nedeniyle sporu bırakmış bir boksör.Hastalığını yenip hayatına yeni bir sayfa açmaya karar verdiğinde ilk iş 5 sene ö...
