-Kül-

- 10 -

1 buçuk saatlik yolculuğu tamamlayıp hep beraber uçaktan indiklerinde Cihan bavulları aldı.Arabasını otoparka bırakmıştı,bavulları bagaja yerleştirdi.Arabaya binip mahalleye giderken kimse konuşmuyordu.Cihan sessizliği bozmak istedi.

-Evet kızlar,bu serüveni de bitirdik çok şükür.

Bahar üzgünce konuştu.

-Pek bitirmiş sayılmayız Cihan,bana deli raporu aldı o adam.Depresyondayım ya güya!

-Kolundaki morluğu gördüm Bahar,işe buradan başlayacağız.Darp raporu alacağız,diğer raporun düşmesi için gerekli yerlere başvuru yapacağım.Mahalle'ye uğramadan önce hastaneye gideceğiz,ciddi bir şeyin var mı baktıralım.

-Allah sizden razı olsun,tesadüfen Amasra'ya gelmeseydiniz orada hapis hayatına devam edecektim.

Asuman bütün gerçekleri anlatacaktı.

-Tesadüf değildi Bahar.İki hafta önce kesin dönüş yaptım,geldiğimde de Sarpla konuşma imkanım oldu.Biliyormuş senin evlendiğini,bir akraban söylemiş.Sırf senin huzurunu kaçırmamak için de yanına gelmemiş.Bunu duyunca ne olursa olsun seni görmek istedim.Cihan ile birlikte değiliz normalde,biz ayrılalı 4 sene oldu.Yardım etmek için bu nişanlılık oyunu tasarlayıp Emrah'ın yanına gittik ve sonrasını zaten biliyorsun.

-Anladım.Sarp...o nasıl?

-İyi,seni görünce daha iyi olacak.Ama önce şu hastane işini halledelim.

Cihan Bahar'ı evlerine yakın olan hastaneye getirdi.Doktor'a durumu izah ettiğinde muayene etmek için odaya almışlardı.Asuman Bahar'a refakat ederken Cihan da hastane polisi ile prosedürleri hallediyordu.Asuman Bahar'ın vücudundaki yara izlerini ve morlukları gördüğünde biri boğazını sıkıyormuş gibi hissetmişti.Doktor Asuman'ın halini fark ettiğinde durumu kolaylaştırmak istedi.

-Siz isterseniz dışarıda bekleyin Asuman Hanım,işimiz bitince polis arkadaşlar gelecek.

Asuman Bahar'a baktı.

-Sen çık o zaman canım,işimiz bitince gelip yardım edersin.

Asuman kafasını "tamam" manasında sallayıp kendini hastanenin bahçesine attı.Bir yumru oturmuş gibiydi,derin derin nefes almaya çalışsa da başarılı olmamıştı.Boğazını tutup nefes almaya çalışırken Cihan Asuman'ın halini fark etti.Arkasından gelip omzuna dokundu.Asuman da bunu bekliyormuş gibi ona doğru dönüp kafasını omzuna yasladı.Hıçkıra hıçkıra ağlarken Cihan tek eliyle sırtını okşadı.

-Bu son ağlaman olsun Asuman,onun yanında güçlü olmamız lazım.Biz de yıkılırsak Bahar kime yaslanacak?

Asuman kafasını yasladığı omzundan çekmeden konuştu.

-Sana ihtiyacım var Cihan,bana sarılır mısın?

Cihan elleri titreyerek Asuman'ın beline sarıldı.Asuman onun bu hareketiyle kendini daha çok yaklaştırdı.Kendini güvende hissettiği yerdeydi,derin bir nefes aldı.Bir kaç dakika öyle kalmışlardı,Asuman biraz sakinleştiğinde kendini geri çekti.Gözyaşlarını silmeden Cihan'ın yüzüne baktı.Cihan içindeki dürtüye engel olamamıştı,sağ eli ile Asuman'ın gözyaşını sildi.Asuman bu dokunuşla hafifçe tebessüm etti.Cihan elini indirip konuştu.

-Biraz daha iyiysen içeriye geri dönelim.Bahar daha fazla yalnız kalmasın.

Asuman kafasını salladığında hastaneye geri döndüler.Bahar'ın daha odadan çıkmadığını görünce sandalye'ye oturdular.Cihan bundan sonraki süreci Asuman'a anlattı.