Zwykły dzień, w zwykłym dniu nie ma czasu rozmyślać o promykach, zapachach i szczęściu
W takim dniu próbujesz sprostać zadaniom mimo uczucia, że nie ma na ziemi miejsca, w którym powinieneś być
Mimo tęsknot za nie wiadomo już czym
Bo w zwykłym dniu nie pamiętasz czego pragniesz, a twarz uśmiecha się bez sensu do znajomych
W zwykłym dniu, w zwykłym życiu
W końcu cisza, tafla moich myśli jak lustro, widzę w nim zbyt wiele prawdy
A słowa odpłynęły z frontem szaleństwa
W końcu nadzieja zgłupiała do reszty, a wspomnienia zacierają się, deptane przez rzeczywistość
W końcu pustka, marzenia odpływają ze złudzeniami
A ja słucham muzyki, która jest tylko dźwiękami.
Myślę, że wszystko jest w końcu takie, jakie powinno być
Jednak życie pokazuje, że często nadzieja jest złudna
Bo tak już jest w zwykłym dniu, zwykłym życiu
