Bölüm 2-Sefalet

15 1 0
                                    

Sabah yine her zaman ki ranzadan düşerek uyandım.Mandy bana kırıla kırıla güldü ve oradan bizim sesimize uyanan Gus da bize saldırdı.Her zaman ki yaşadığımız olaydı,artık rutin haline gelmişti.

Kahvaltımızı yapıp bugün hızlıca okula vardık.Erken ranzadan düştüğüm için erken kalkmıştık ve bu benim sayemde olduğu için kibir kelimesi üzerime bulaşmıştı.

Sınıfa vardığımız da gerçekten erken geldiğimizi anladım çünkü sınıfa daha herkes gelmemişti.Chester Mandyi gördüğü gibi kafasını çevirip kıza baktı.Mandy bakışlarını fark etmeyerek sırasına oturdu.Mandy sırasına oturduğun da kafasını sıraya yasladı ve yattığı yerden Chesterı izlemeye başladı.Bir dakika,Mandy Chesterdan mı hoşlanıyordu.Mandy benim arkamda oturuyordu ve Chester Mandy'nin sırasının hizasında orta sıra da oturuyordu.Duvar kenarrında ise Bibi,Jacky,Jessie vardı.Jessie tam öğretmen sırasının önündeki sıraya oturuyordu.Kız minyon bir tipti ayrıca sınıf başkanıydı.Orada oturması normaldi.Yanımda bir ses duyunca oraya baktım ve gelenin Edgar olduğunu duydu."Günaydın." Dediğimde benim olduğum tarafa göz ucuyla baktı ve hiçbirşey söylemeden çantasını astı.Ders için kitap defterlerini çıkardı,benim tarafıma hiç bakmadı.Utangaç biri olabilirdi ama en azından günaydın da derdi.Hiç diyemezse de bir kafasını sallardı ne bileyim bir haraket yapardı.Hiç değilse yaşam belirtisi göster amına koyayım.

Daha sonra sınıfa herkes doluşunca Leon ve Sandy el ele sınıfa girdi.Herkes onlara bakıp gülüşürken Leon,"Görmediğiniz şey sanki yarrak beyinler." Dediğine bende dahil herkes gülmüştü.Sınıfa bir anda Janet girdi ve Fangin gözü ona kaydı.Biraz daha gözleri onda oyalanırken fark edilmemek için hemen başka tarafa baktı.Tabi benden kaçmadı.Artık hemen hemen kimin kimden hoşlandığını biliyordum.En sonunda Byron hoca geldi.Herkes derse döndü,tabi benim gözüm Edgara kaydı.Onda ne var bilmiyordum ama sadece birkaç arkadaşı vardı.Watty boylar gibi gizemli bir tip mi olmaya çalışıyordu?Ama onlar yavşak değiller miydi?

Ders bittiğinde herkes ayağa kalkıp dolaşmaya çıktı,ama sınıfın içinde.Daha duyduğum seslerle arka tarafıma baktım.Chester ve Mandy yine birbirlerini zorbalıyorlardı.Chesterı 2 gündür tanımama rağmen gereksiz ama komik şakalar yaptığını görmüştüm.Eğlenceliydi.

"Hay amk,bırak şunu Chester." Mandy Chesterın elinde tuttuğu şeye zıplaya zıplaya yetişmeye çalışıyordu.Ama bir anda Mandy dengesini kaybederek geriye doğru sendeledi.Chester onu tutup geriye çekti ama kendisi dengesini kaybedip yere kapaklandı ancak Mandy'nin de onun üzerine düşmesi bir oldu.Mandy Chester ın üzerinde uzanıyordu.Kafasını kaldırıp Chestera baktığında utanarak doğruldu.Şu an yere uzanmış olan Chesterın üzerinde oturuyordu ve bunu yapması onun daha fazla utanmasına neden olmuştu.Herkes onlara bakıyordu.Şaşısrarak ve gülerek ki benimde tepkim aynen böyleydi.Mandy hızla Chesterın üzerinden kalktı.Benim olduğum tarafa gelince kolunu tuttum ve,"Utanmış-mış-mış." Bana çaresiz ve sinirli gibi bakış attı.Bu suratına daha fazla gülünce bu duygusu yüzünde daha belirginleşti ve ben yine güldüm.



Sonunda eve gittim ve Mandye okulda yaşadığından dolayı yine dalga geçtim o da her zamanki gibi sinirlendi.Arkadaşlarıyla buluşmak için Mandy dışarı çıktı.Üstümü değiştirip yanıma birkaç atıştırmalık alıp yatağıma karnımınüstü uzandım.Bacaklarımı arkada bir öne bir arkaya sallıyordum.Elimdeki telefonu aldım ve sınıf grubuna girdim.Aklıma Edgar gelince gruba yazıp,

10/A(raplar)

bu edgar denilen cocuk mal mi amk

gunaydin dedim birsey demeden cantasini falan cikardi

insan bir tepki verir en azından

Çelimsiz (Brawl story)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang