The Way Back Home (Under Revision)

THE LAST MEET

"Saan na tayo pupunta?" Tanong ni Eliza hawak hawak parin ang aking kamay. Medyo bumagal ang lakad namin ngayon dahil marami na kaming dinadala.

"Sa north, we will going to report this to the police" I said as we both smiled.

"Shu?" Naiiyak na sambit nito sakin dahil sa wakas. Matapos ang halos tatlong buwan na palaboy-laboy rito sa gubat ay nakayanan naming mabuhay sa pang-araw araw. Bukas rin ang kaarawan ni Elliza.

"Malapit na tayo" masayang sambit ko rito.

"Nakikita ko na ang syudad" nakangiting bati nya sa akin. Binungad nya ako ng mahigpit na yakap. Mabilis pa sa alas kwatro ay napatigil ito sa pagyakap sakin.

"S-shu?" Napatingin ako sa likod ko kung saan maraming lobo na naman ang nakapalibot sa amin. Nasa bangin kami at malabong mabuhay kami.

"S-shu?" Nakangiti sya ngayon habang hawak ang kanyang damit.

"Pwedeng ibigay mo to kay daddy?" May luhang sabi nito. Ibinigay nito sa akin ang papel.

"Thankyou sa lahat" Elliza said she slowly walk through the wolf.

"Elliza!" Hinila ko ang kanyang kamay at tulad ng dati itinali ko ang lubid sa bewang ko at tulad ng dati binuhat ko si Elliza at tumalon sa bangin.

"S-shu" nabigla pa ito ng makita ako na kayakap sya.

"Elliza ikaw at ikaw ang bestfriend ko! Hindi kita iiwanan magisa" napahagulgol ito sa mga bisig ko.

"S-shu, hindi na ako magtatagal pa!—"

"Hindi yan totoo!"

"S-shu, kaya ako iniwan ni daddy sa gubat dahil sa sakit ko" natahimik ako ng sabihin nya iyon. Bigla ko nalang di na kilala ang sarili ko dahil niyakap ko sya ng mahigpit at biglang umiyak.

"I-inborn ang sakit ko. Sa oras na tumuntong ako ng dose hindi na malayo na hindi kayanin ng katawan ko. Shu, mawawala na ako...."

Hindi ako makapagsalita sa oras na ito dahil hindi mapigilan ng sarili kong maiyak. Wala akong masabi dahil sa sobrang sakit ng nararamdaman ko.

"Hindi iyon pwede"

"Shu" he cupped my face. "Kahit bata pa ako nararamdaman kong mahal kita, at hindi iyon magbabago. Mananatili ako sayo magpakailanman..." Marahan nyang pinunasan ang aking mga luha. "Nandito lang ako Shu" itinuro nya ang aking dibdib.

"At mananatili ka rito" nilagay nya ang aking palad sa kanyang dibdib.

"Wag mo muna akong iwan please.....hinayaan kong manatili ako sa tabi mo. Hayaan mo naman...n-na ako na ang samahan mo" naiiyak pa ako pero dahil sa paglubog ng araw ay mas lalo akong nasasaktan.

Nang maramdaman naming wala na akong mga lobo ay agad kaming umakyat sa itaas, wala kaming matutuluyan kaya sa maliit na kweba nalang kami nagpalipas ng gabi.

"Saan ka pupunta?" Tanong ko sa kanya. Nakatayo sya sa dulo ng bangin. Rinig ko ang kanyang mga hagulgol at ang mga patak ng kanyang luha.

"S-shu?" Nanginginig na sambit nito. Unti-unti akong lumapit sa kanya at hinawakan ang kanyang balikat.

"Elliza, wag muna" naramdaman ko nalang na tumulo narin ang aking mga luha.

"Oras na Shu" wala na hikbi at tanging nakatulala na lang ito sa liwanag ng kalangitan. Nandyan na ang araw.

Niyakap nya ako ng matagal bago ito kumawala at tinulak ako. Umatras ito ng unti unti sa bangin hangang sa mahulog sya.

"Elliza!"

"Elliza!" I shouted again but now I woke up from a nightmare. Nakakumot ako. Sinubukan kong igalaw ang aking mga kamay ngunit nabigla ako ng nakatali ang mga ito.

"Elliza?" Walang babae sa tabi ko kaya kinabahan ako. Hindi to pwede!

"Elliza!" Gamit ang aking mga paa ay inabot ko ang aking bag na kung saan naroon ang aking mga gamit. Ginamit ko ang aking bibig para kuhanin ang kutsilyo at hiwain ang tali sa kamay ko.

Nang makawala ay dali dali akong lumabas ng kweba. Nakita ko syang nakatanaw sa langit. Nakaupo sya sa dulo ng bangin na syang ikinatakot ko.

"Shu?" Malambing na sambit nito. Nang makaupo ako sa tabi nya ay sumandal ito sa balikat ko.

"Sabi ni mommy dati, ang sunrise ay simbolo ng pag-asa" bigla akong napaiyak sa sinabi nya. "Elliza?"napalunok nalang ako upang pigilan ang pagdaloy ng mga luha.

"Pero ngayon hindi na ako naniniwala kay mommy....Dahil kahit na maganda ang sunrise para sa akin....Kahit na simbolo ito ng pag-asa...P-para sa akin isa itong pangyayari na nagpapahiwatig sakin na kailangan kong maging handa sa oras ng huling masilayan ko ito" Wala akong masabi dahil kahit sa sarili ko ay takot kong aminin na aalis na sya. Ilang minuto nalang.

"Maghihintay parin ako Elliza, kahit na sa susunod na habang buhay...Ikaw at ikaw parin ang hahanapin ko"

"Makinig ka sakin Shu—"

"Elliza isang araw pa please—"

"Shu hindi ko na kaya—"

"Elliza?"

"Promise me one thing Shu" Kahit ano mahal ko.

"Then what is it?"

"Shu, find the way back home "

"I can find it with you!"

"No!.... Hindi ko na kaya Shu! Hindi ko na kaya" napahagulgol kaming dalawa. Walang imik ang namagitan sa amin. All I can do is to pursue her to be alive and be with me till I find the way back home.

"I will wait you to the paradise, Love" tuluyan na akong napaiyak ng nagpakita na ang araw sa amin. Hindi ko narin maramdaman ang paghinga ni Elliza. Wala na. Wala na ang babaeng papangakuan ko.

"I will, Love" Sandali pa akong natahimik habang pinagmamasdan kong mag-isa ang araw. "I will find the way back on our home"