Sokak yarışı izlemeye giden omega Jeon Jungkook en olmaması gereken zamanda en olmaması gereken kişiyle ruh eşi çıkmıştı. Sokak yarış çetelerinin başı baskın alfa Kim Taehyung'la.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Hayır dedim Jimin!"
Dairemin kapısını kilitleyip aynı zamanda konuştuğum Jimin'e cevap yetiştirirken apartman boşluğunda yankılanan sesimle yutkundum.
"Jungkook! Lütfen diyorum ya lütfen! Kadın seni görmek istiyor!"
En sonunda gerçekten çıldıracaktım. Gerçekten ama! İsteği ne kadar mantıklıydı ki?
"Jimin, ne dediğinin farkında mısın sen?!"
Anahtarı kargo çantamın içine bırakıp fermuarını çekerken merdivenleri inmeye başladım.
"Evet! Taehyung'un annesi seni görmek istiyor diyorum alt tarafı ne var bunda?"
Bunu o kadar kolay bir şekilde tekrar söylemesi canımı sıkarken gözlerimi devirdim ve aldığım derin nefes daralmamı geçirsin diye uğraştım. Ne var bunda mı?
İki gün geçmişti o akşamın üzerinden.
Çiçeklerimizin dolaylı şekilde bezler üzerinden de olsa temas ettiği ilk andı.
Kabul, o an üzerime yürüyüp tam karşımda dikildiğinde çiçeklerimizi birleştireceği belki de en son düşüneceğim şey olurdu. Ama yapmıştı işte. Bunu ukalaca söylediklerinin yanısıra sızıların dinmesi için yaptığını da fark etmiştim.
Şaşkınlığımla bu birleşince o an kocaman olan gözlerimle yüzüme eğilen ona bakmıştım sadece. Dokunuşuyla çiçeklerimdeki acının, sızının yerini tatlı karıncalanmaya bırakmasına odaklanmıştım.
Mucize gibiydi o an. Sızının gidişi, kurdumun mutluluğu...
Sonra söyledikleri çınlamıştı kulağımda. İddiası ve sonucu? O an kendime gelmiş ve hem ondan hem de temasından kurtulmak istediğim için panikle kabul diye bağırmıştım.
"Şaka mı yapıyorum sandın! Kabul tabi! Git artık."
Hızlanan kalbimle onu kovmaya odaklanmıştım sadece. O gerçekten gittiğinde ve ben aynaya koştuğumda ise bezi çıkarır çıkarmaz ilk defa bu kadar iyi bir renkte bana göz kırpan çiçeklerimle sakinleşmeye çalışmıştım. Zor olmuştu tabi.
Sonra biraz düşününce neyi kabul ettiğimi fark etmiştim. Yine de çok gerilmemiştim çünkü gerçekten Sabsung'un yakınından geçmeyecektim. Eh, onun da benim okuluma gelmesi gibi bir durum olmayacağına göre onunla işim kesinlikle bitmişti. Zaten iki haftaya ailemin yanına gidecektim. Böyle düşünüyordum.
Ta ki gece aldığım ama sabah gördüğüm ve gördüğüm gibi de direkt sahibini aradığım o mesaja kadar. Jimin'dendi işte ve Taehyung'un annesinin benimle görüşmesini isteğine dairdi.
Uyanamadım sanmıştım. Halbuki fazlasıyla da gerçek bir mesajdı ki arama bunu daha da yüzüme vuruyordu.
"Jimin, Taehyung'la olan konuşmamı anlattım değil mi sana?"
