A secret love

-12-

'Waarom ben je zo tegen drugs?', vraagt Dex bijzonder rustig. Ik negeer zijn vraag. Ik wil het niet meer over die drugs hebben. Ik wil er niks mee te maken hebben. Ik hoor een luide zicht vanuit Dex zijn kant. Ik weet inmiddels dat de drie jongens niet tegen negeren kunnen. Lang ga ik het hoogstwaarschijnlijk niet volhouden. Maar Dex moet voelen dat ik deze keer echt boos ben. Dat ze met foute dingen bezig zijn. 'Antwoord alsjeblieft', smeekt Dex. Ik kijk hem kort aan, maar richt me zonder te antwoorden weer op de film. 

'Stik in je boosheid', zegt Dex boos. Hij staat boos op en wandelt terug naar de keuken, waar de twee andere jongens zijn. Na een paar minuten komt persoon twee zijn poging wagen. 'Het spijt me echt sis', zegt mijn broer oprecht. 'Waarom?', vraag ik fluisterend. 'Dex heeft me eens een joint aangeboden. En het was echt een graaf gevoel. Dus gebruikte ik het vaker en vaker. Dan kwamen we op het idee om ook te gaan verkopen. Het verdient echt goed Amelia', hoor ik hem eerlijk antwoorden. 

'Ga je geld echt als excuus gebruiken', roep ik hard. 'We krijgen alles van mama en papa. En we krijgen ook nog eens aardig wat zakgeld', voeg ik er nog aantoe. Ik hoor mijn broer zuchten. Hij weet maar al te goed dat ik gelijk heb. 'Kijk eh Luke. Jij doet met je leven wat je wil. Maar op deze manier verkloot je je leven. En als het misloopt, zoals ik voorspel, dan moet je mij niet om hulp komen vragen', zeg ik boos. Ik sta op en wandel naar de keuken. Mijn broer volgt me in de hoop nog verder te kunnen praten, maar ik kan hen momenteel echt niet aanzien. 

Ik zet mijn bord hard op het aanrecht. De jongens verschieten door mijn actie. Maar dat was stiekem ook de bedoeling. Zonder nog iets te zeggen, ga ik terug naar boven. Ik neem propere kleren uit mijn kleerkast en wandel naar de badkamer. Ik zet het water van douche extra warm. Al mijn spieren zijn gespannen dus ik de hitte wel gebruiken zodat mijn spieren ontspannen. Na een half uur sta ik nog steeds onder de warme douche. Misschien moet ik er toch maar een onderuit komen. 

Ik stap uit de douche en droog me af. Daarna steek ik mijn natte haren in een handdoek. Als ik mijn kleren aanheb, wandelt ik naar mijn slaapkamer. Wanneer ik binnenwandel, zie ik Dex op mijn bed zitten. Ik kijk hem met een boze blik aan waardoor hij me schuldig aankijkt. Hij geeft niet eens om mij dus waarom boeit hem zelf dat ik zo boos ben? 'Ik wist echt niet dat jij er zo tegen bent. Als ik het wist dan had ik Luke er nooit mee laten beginnen', zegt Dex na een lange akward stilte. Als ik mijn gezicht heb ingesmeerd met mijn crème, ga ik naast Dex op mijn bed zitten. 

'Je had sowieso niet met drugs moeten beginnen. Je verkloot je eigen leven en dat van mijn broer. Jullie gaan hier problemen mee krijgen. Dat ik je nu al zwart op wit geven', antwoord ik boos. Na mijn, toch wel harde, woorden kijkt Dex naar de grond. Ik denk dat hij mijn reactie aan het verwerken is. 'Vind je echt dat ik mijn leven aan het verkloten ben?', vraagt Dex oprecht. Ik had deze vraag niet verwacht. 'Ja Dex, dat vind ik echt. Kijk naar jezelf. Je gebruikt drugs en je dealt drugs. En je hebt elke week een ander meisje in je bed', antwoord ik eerlijk. 

Ik zie dat hij het moeilijk heeft door mijn eerlijkheid. Hij is mijn woorden aan het verwerken dat is duidelijk. Ik krijg medelijden met hem, ondanks dat ik dat eigenlijk niet zou moeten hebben. Ik ga dichter tegen hem aanzitten. 'Je kan je leven veranderen en terug op de rails krijgen. Maar ik heb niet het gevoel dat je echt iets aan je leven wil veranderen. Ik ben er misschien tegen. Maar dat wil niet zeggen dat ieder meisje tegen drugs is', zeg ik tegen hem. 

'Ik heb geen hart Amelia. Denk je dat ik daar nog niet over nagedacht heb? Dat ik nog niet heb nagedacht over waarom ik zo slecht geworden ben? Ik wil echt wel een goede toekomst hebben. Een relatie hebben met iemand die alles voor me betekent. Maar ik weet niet hoe. Mijn gevoelens zijn uitgeschakeld', hoor ik Dex met een gebroken stem zeggen. Dit is de eerste keer dat hij eerlijk is met mij. En ik heb zo'n vermoeden ook met zichzelf. 

'Natuurlijk heb je een hart. Je moet het alleen nog vinden, net zoals je gevoelens. Je moet daarvoor gewoon de juiste persoon tegenkomen. Vertrouw me. Ooit ga je het juiste meisje vinden. En dan zal het allemaal wel vanzelf komen', probeer ik hem gerust te stellen. Ondanks dat ik boos op hem ben, doet het me pijn om hem zo te zien. 

Zonder erbij na te denken, leg ik mijn hoofd op zijn schouder. Ik voel dat hij zijn hoofd op de mijne legt en zucht. 'Sorry voor alles, echt waar', fluistert hij bijna onhoorbaar. Er volgt een stilte, maar ergens is het een aangename stilte. Ik besluit dan ook om even van het moment te genieten en niets meer te zeggen. Als ik mijn ogen sluit, voel ik dat Dex zijn hand op mijn been legt. Er ontstaat een warm gevoel op die plek. Alsof mijn huid in brand staat. Ik wou dat ik dat gevoel ook bij Axton had, maar hij alleen Dex kan dat.