ADA...
Kendime geldiğimde başımda doktorlar ve hemşireler vardı, neler olduğunu anlamaya çalıştım. Doktorlardan bir tanesi.
-Merhaba Ada Hanım hastaneye geldiğinizde yoğun bir kanamanız vardı ama şu an her şey iyiye gidiyor.
Kanamanızı kontrol altına aldık.
Bebeğiniz de gayet sağlıklı böyle bir kanamada düşmemesi, annesi gibi güçlü bir bebek olduğunu gösteriyor. Bir kaç tahliliniz öğlene doğru çıkacak onlarada bakıp sizi taburcu edeceğiz.
-Bebek!!!
-Evet Ada Hanım bebek gayet iyi 14 haftalık olmuşsunuz. Ağır kaldırmak yok, stres yok, dengeli beslenme ve bir süre cinsel birliktelik yok. Biz eşinizede bilgi vereceğiz.
Şaşkınlık, heyecan korku bu yaşadığım duygularda neyin nesiydi.
Poyraz duyunca ne yapacaktı, daha akşam ona çocuk istemediğimi söylemiştim, şimdi ne olacaktı.
Ben hamileydim ve akşam azgınca sevişmemizden dolayı bu bebek az daha düşecekmiydi. Bu bebeğide ilk bebeğim gibi benim hatam yüzünden kayıpmı edecektik. Ben neden bebeklerime sahip çıkıp koruyamıyordum. Poyraz bu bebekte giderse hakkımda ne düşünecekti. Gözümde ki yaşlara engel olamıyordum.
Kapı açıldı Poyraz içeri girdi ağladığımı görmesin diye kafamı hızla çevirdim.
Poyraz odada yanı başımda sessizce duruyordu.
Gözümdeki gözyaşlarını sildikten sonra kafamı ondan tarafa çevirdim, onun da morali çok bozuktu yüzünden her şey okunabiliyordu.
-Ada iyi misin?
Sadece kafamı sallayabildim çünkü ağzımı açarsam nefesim kaçacak göz yaşlarım sel olacaktı.
-Ada sancın varmı ?
Hayır anlamında kafamı salladım.
-Ada benimle konuşmak istiyorsun anlıyorum bebeği istemiyorsun farkındayım. Hastanedeyiz yol yakınken aldıralım bunun için ağlamana, üzülmene, kendini perişan edip gözyaşı dökmene gerek yok. Doktorlara söyliyelim bu işi bitirsinler.
Poyrazın sözleri içimde tutmakta olduğum nefesi dışarı vermemi ve göz yaşlarımla birleşmesini sağladı çok sesli ağlıyordum. Elimi ağzına götürüp öptü göz yaşları içinde Poyraz'a bakıyordum ellerinle göz yaşlarımı silerken.
-Ağlama Sevgilim ağlama herşey yoluna girecek ne olur ağlama.
Kapı açıldı ve içeri Kayınvalidem, kızlar, annem ve Meltem girdiler herkesden ayrı bir ses çıkıyordu.Ben ise Poyraz'a kitlenmiştim bebeği istemediğim için ağladığımı sanıyordu birden dışarı çıktı arkasından baka kaldım.
Herkese iyiyim dedim.
Hamileliğimi duyan kayın validem, annem , hatta kızlar bile ağlıyordu.
Kayın validem" Ah Allah korumuş seni de bebeğini de iyi ki düşmemiş ikinizde iyisiniz"derken annem
" aman allahın çok şükür Pervin hanımcım çok amin" sözleri arasında benimde duam
* Allahım ne olur bu canı koruyup kollamama yardım et, onu benden alma bana bağışla, istemediğimden değil kaybetmekten korktuğumdandı çocuk istememem*diye dua ediyordum.
Bir süre sonra Poyraz içeri geri girdi suratı asıktı biliyordum ki yanlış anlama yüzünden suratı düşüktü.
-Kızlar, annelerim biraz müsade edermisiniz? Poyrazla konuşmam gerek! Tüm hekes odadan çıktı. Poyraz yüzüme endişe içinde bakıyordu.
Elimi uzattım yaklaşıp tutdu göz gözeydik.
-Aşkım!
Gülümsedi.
YOU ARE READING
GÖR BENİ ( yetişkin içerik +18)
General FictionKolumdan tutduğu gibi beni arabanın içine zorla oturttu. -Bırak beni sen kimsin ya kim kendini ne zannediyosun diye bağırarak arabadan çıkmaya çalışıyordum koltuğa beni öyle bir bastırdı ki, üzerimdeki siyah beyaz çizgili eteğim debelenmemden kalç...
