Gün Batımı

Ölüm

Çok ağlamıştı 6 yaşındaki küçük Yusuf... Hem de çok ağlamıştı. Hayatta tutunabildiği tek dal abisi Serdar'da gitmişti şimdi. Ya şimdi kim bakacaktı ona annesi mi? hayır, annesi daha çok erken bırakıp gitmişti onları..
Babası Rıza öldürmüştü Aliye'yi. Ya ablası yok mu? Hayır Serdar dışında Yusuf'un diğer ablası Neşe'de gitmişti aralarından.
Akrabaları değil onu almak yaklaşmaya bile korkuyorlardı. Bu yüzden artık yanlızdı Yusuf. O ve onun küçük kalbi yetimhanede büyütecekti kendini.
O artık o zamandan beri Yusuf Alkan değil yanlızca Yusuf'tu..

Küçük Yusuf, hiç unutmayacaktı bu yaşadıklarını. Şimdi soracaksınız Rıza yakalanmıyor mu diye. Rıza büyük pis bir  kurumun çalışanı. Silâh, kan ne ararsanız vardı. O yüzden kaçması da bir hayli kolay oluyor. Ve tabiiki küçük yaşta olduğu için Yusuf'un elinden birşey gelemezdi.
O gün son kez birlikte dışarı çıkmışlardı, parka gitmişlerdi abi kardeş, Serdar sanki bu son kez olduğunu hissedermişçesine Yusuf parka gitmeden önce sımsıkı sarılıp öpüp koklamıştı kardeşini. Ardından Yusuf parka doğru koşmuştu, Serdar ise oturup Yusuf'u seyretmeye başlamıştı. Birbirlerine el sallıyor, gülüp eğleniyorlardı uzak ama kısa mesafeyle sonra Yusuf tam abisinin yanına gelip birbirlerine neşeyle sarılacakken bir silah sesi geldi tetikten.
Ve Yusuf o gün son kez sarılmıştı ve son kez sarılacakken aldılar abisini Yusuf'tan. Herkes
Serdar yerde tam kalbinden vurulmuş biçimdeyken herkes onun etrafına toplanmıştı.
Ambulans diye bağırıyorlardı insanlar. Ve tüm bunlar olurken Yusuf şok yaşıyordu adeta ne ağlayabiliyordu ne de bağırabiliyordu. Yalnızca abi kelimesi çıktı ağzından. Serdar hastaneye kaldırılmıştı Yusuf'ta polislerin yanındaydı.
Ona yemek yemek isteyip istemediğini soruyorlardı ama Yusuf sadece abi diyordu.
Ve acı haber gelmişti. Serdar kendini ölümün ellerine teslim etmişti.