Unreal

6

Will pov.

Stoję tam, w tłumie ludzi, otoczony dźwiękami muzyki i rozmów. Wszyscy wydają się mieć świetny czas, ale ja czuję się obcy, nie na swoim miejscu. Nie jestem trzeźwy, ale nie jestem też pijany - jestem po prostu klarowny, co tylko pogłębia moje poczucie niepokoju.

Patrzę wokół siebie, szukając jakiegoś wyjścia, jakiejś okazji, by uciec od tej atmosfery, która mnie przytłacza. Ale wtedy pojawia się ona - dziewczyna o olśniewającej urodzie i hipnotyzującym uśmiechu. Od razu czuję, jak moje serce zaczyna bić szybciej, jak cała moja uwaga skupia się na niej.

Zaczynamy rozmawiać, a nasza interakcja nabiera tempa, z każdą minutą stając się coraz bardziej zmysłowa i intensywna. Zapominam o wszystkim innym, zapominam o mojej udawanej dziewczynie, o moich zobowiązaniach, o wszystkim, co jest poza tym momentem.

Gdy zbliżamy się do siebie, czuję pulsujące napięcie między nami, jakby świat zatrzymał się na chwilę, czekając na ten moment. I wtedy, gdy nasze usta się łączą, czuję jak ogień wewnątrz mnie się zapala, jakby wszystkie moje zahamowania uległy rozwiązaniu.

Ale gdy oddalam się od niej, czuję nagły powiew chłodu, jakby rzeczywistość nagle się obudziła. Co ja właśnie zrobiłem? Jak mogłem dopuścić się takiego zachowania?

Zawsze miałem w to wyjebane, jednak gdy ta zielonooka blondynka zaczeła odgrywać ważniejszą rolę w moim życiu coś zaczęło się że mną dziać.

Zaczęłam coraz bardziej żałować że pocałowałem przypadkową dziewczynę.

Zwłaszcza że ta do której zaczynałem coś czuć przgląda mi się z widocznym rozczarowaniem na twarzy.

To uczucie, które przetacza się przez mnie, jest jakby ostrzeżeniem, że jestem na drodze, która prowadzi do nikąd.

W mojej głowie toczy się burza myśli, a serce bije mi szybciej, gdy zastanawiam się, jak naprawić to, co właśnie zniszczyłem. Może powinienem wyjaśnić się z nią, wyjaśnić, że to wszystko było tylko błędem, że to ona ma moje serce, a nie ta przypadkowa dziewczyna, którą pocałowałem.

Ale nie mam odwagi. Zamiast tego, odwracam się i opuszczam imprezę, z każdym krokiem czując ciężar moich decyzji na swoich barkach. Nie jestem pewien, co przyniesie przyszłość, ale wiem, że muszę to naprawić, że muszę znaleźć sposób, by wyjaśnić jej, jak bardzo mi na niej zależy.

Mia pov.

Kiedy zobaczyłam, jak Will, mój udawany chłopak, pocałował inną dziewczynę na imprezie, poczułam, jakbym została uderzona ciężkim młotkiem w żołądek. Pierwsze, co poczułam, to szok. Stałam tam, patrząc na to, jak jego usta złączyły się z jej wargami, zupełnie jakbym była oszołomiona, nie mogąc uwierzyć w to, co widzę. Moje serce, które jeszcze przed chwilą biło szybko z podekscytowania, teraz zamarło, jakby ktoś je zatrzymał na miejscu.

Następnie nastała fala zazdrości i gniewu, która zalała mnie całkowicie. Czy mogę nazwać to zdradą? Jeśli tak to jak mógł mnie tak zdradzić? Czy to wszystko, co mi mówił, było tylko kłamstwem? Poczucie zranienia przeważyło się nad wszystkim innym. Czułam się, jakbym została odrzucona i porzucona, jakbym była niczym, niewarta nawet jego wierności.

Moje myśli pędziły w chaosie. Co teraz? Czy mam podejść do nich i zrobić scenę? Czy może lepiej jest po prostu odejść i udawać, że nic się nie stało? Ale jak mógłbym to zrobić? Nie mogłam już patrzeć na nich. Ból w mojej klatce piersiowej był tak silny, że aż trudno mi było oddychać.

Z trudem powstrzymałam łzy, które zbierały się w moich oczach, ale czułam, że moje ciało drży z emocji. Wszystkie uczucia, którymi kiedykolwiek się darzyłam, zmieszały się w jednym wirze. Byłam zdezorientowana, zraniona i przede wszystkim samotna. W tej chwili nie chciałam niczego bardziej niż uciec stamtąd i schronić się w bezpiecznym miejscu, gdzie mogłabym złamać się i przetrawić to wszystko w spokoju. Ale musiałam zrobić coś. Musiałam podjąć jakąś decyzję, nawet jeśli było to tylko odejście z tej imprezy i pozostawienie ich tam, gdzie są.