နှလုံးသား၏စေစားရာ║မြန်မာပြန်

အခန်း ၈

~Unicode~

အတော်လေးကို တိုက်ဆိုင်လွန်းလှသည်ပင် ။

‌ချောင်ယွမ့်လင်က စခရင်ထက်ရှိ ဆက်တိုက်ပို့မိထားသော အပေါ်အောက်ကပ်လျက် 'ထားလိုက်ပါတော့' နှင့် 'ကောင်းပြီ' ဆိုသည့် စကားလုံးနှစ်လုံးအား စိုက်ကြည့်နေခဲ့ပြီး စက္ကန့်ဝက်မျှသော အချိန်တိုလေးအတွင်း၌ လျန်ချန်က ဤမျှမြန်မြန် စာပြန်နိုင်ခဲ့ခြင်းလည်း မဟုတ်တန်ရာဟု တွေးနေခဲ့သည် ။

အဲ့တာဆို သူပြောတဲ့ ကောင်းပြီဆိုတာက အပေါ်က စာခြောက်ကြောင်းကို ရည်ညွှန်းတာများလား ?

တုံ့ပြန်ချက်နှစ်ခုက လုံးဝကို ဆန့်ကျင်ဖက်ဖြစ်နေသည်ပင် ။ အပေါ်ဖက်ရှိ 'သဘောတူလား' ဆိုသည့်စာအား ရည်ညွှန်းပါက သူ၏အဆိုပြုချက်အား လက်ခံလိုက်ခြင်းဖြစ်ပြီး နောက်ဆုံးပေးပို့လိုက်သော 'ထားလိုက်ပါတော့' ဟူသည့်စာအား ရည်ညွှန်းမည်ဆိုပါက သူ့အား လုံးဝငြင်းဆိုလိုက်ခြင်းပင် ။ ချောင်ယွမ့်လင်က တစ်ခနမျှ ကြောင်အသွားပြီးနောက်တွင် စကားပြောခန်းထဲ၌ စာရိုက်လိုက်သည်: ခင်ဗျား ဘယ်စာကြောင်းကို စာပြန်လိုက်တာလဲ ?

စာရိုက်ပြီးနောက် ပေးပို့သည့်ခလုတ်အား နှိပ်ရန်ကြံလိုက်ချိန်တွင် အနည်းငယ်မျှ တွန့်ဆုတ်သွားရတော့သည် ။

စာခြောက်ကြောင်းဆက်တိုက် ပေးပို့ခဲ့ခြင်းကိုက အတော်လေးကို အရှက်ရဖွယ်ဖြစ်နေခဲ့ပြီး သူ၏မျက်နှာအား ပြန်ဆယ်ရန်အတွက် ခုနစ်ကြောင်းမြောက်စာအား ပေးပို့ခဲ့ခြင်းပင် ။ အခုလို ထပ်မေးလိုက်လို့ လျန်ချန်က ထပ်ပြီးငြင်းလာခဲ့ရင် သူ့မျက်နှာကို ဘယ်နားသွားထားရတော့မလဲ ?

ချောင်ယွမ့်လင်က စာကြောင်းအားဖျက်လိုက်ပြီး အစက်ကလေးအနည်းငယ်ခန့်ဖြင့် အစားထိုးလိုက်ပါသော်ငြား တစ်ဖက်လူအား မပေးပို့နိုင်ခင်မှာပင် တက္ကစီက လမ်းထိပ်တွင် ရပ်တန့်သွားခဲ့ပြီး ယာဉ်မောင်းဖြစ်သူက ငွေလက်ခံမည့် ကျူအာကုဒ်တစ်ခု ထိုးပေးလာခဲ့သည် ။

ချောင်ယွမ့်လင် စကားပြောခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့ပြီး အစက်ကလေးများမှာလည်း ပေးပို့ရန်လျာထားသည့်နေရာတွင်သာ ကျန်ခဲ့လေတော့သည် ။