Yeniden/gonkillu

-Seninleyim-

Selam. Öncelikle eğer buraya kadar okuduysanız teşekkür ediyorum. Hala okuyanların onlası beni değeri hissettiriyor .

Bu aralar hiç yazasım gelmiyor ayrıca sınav haftası olduğundan pek vakit bulamıyorum.

Son bölümlerde de kitabın içine ettiğimi fark ettim.
Bu bölümün de güzel olacağına inanmıyorum ayrıca pek uzun yazabileceğimi de düşünmüyorum. Şimdiden özür dilerim

Biraz boş yapayım dedim, iyi okumalar:)

.

.

.

Eskiden hiç hayal kurmadım. Belki kurmak istedim. Belki de imkansızların hayalini kurmayı boş bir şey olarak algıladım.

Geleceğimi şekillendirmek için bir çaba sarf etmedim. Sadece akışına bıraktım.
Belki bir geleceğim olacağına inanmıyordum.

Geçmişe hiç takılmadım. Saçma anılarım için ağlayıp üzülmedim. Belki geçmişimi hiç hatırlamak istemezdim.

Eskiden hiç aşık olmadım. Aşık olmaya çalıştım, ama beceremedim.

Tabii, birkaç ay öncesine kadar.

Okulda yine saçma bir nedenden ötürü kavga çıkarmıştım. Yani, bunu hep yapıyordum fakat bu sefer hızımı alamayıp biraz abarttım.
Sonuç olarak okuldan atıldım ve yan okula gitmek zorunda kaldım. Yan okuldan birkaç tanıdığım vardı ayrıca çok kolay arkadaş edinip kaynaşan biriydim o yüzden adapte olmakta zorluk çekeceğimi sanmıyordum.

Sınıfıma ilk girdiğimde dikkatimi ilk çeken; cam kenarında oturan, beyaz saçlı, mavi gözlü çocuk oldu. Camdan dışarıyı seyrediyordu. Kulağında siyah kulaklıkları vardı. Mavi gözleri bir anlığına bana döndü. Onu gördüğümde, aklımdan geçen ilk şey ne kadar güzel baktığıydı. O an gözlerimi ondan gerçekten ayırmadım. Belki de ayırmak istemedim. Tabii, o beni hiç takmamış gibiydi.
Yanına gidip tanışmak istedim fakat eski arkadaşlarımdan biri beni yanına çağırdı.

Sonunda cesaretimi toplayıp tanışmak için yanındaki boş sıraya oturdum. Aslında aklımda bir tanışma planı oluşturmuştum fakat yanına gidince bütün hazırlırğım boşa gitti. Bütün zihnim boşalmıştı sanki.

En sonunda bir konuşma açınca muhabbette başladı. Gerçekten iyi birine benziyordu ve tatlıydı. Ayrıca çok kafa dengi biriydi.Günden güne onunla yakınlaşmaya başladık. Yakınlaştıkça içimde bir şeylerin değiştiğini hissettim. Daha önce tattığım bir duygu değildi o yüzden ilk başlarda anlamakta zorluk çektim. Sorun şu ki, sadece onun yanında böyle hissetmeye başlamıştım. Garip bir duyguydu.

Ona baktıkça daha da hayran kalıyordum. Ellerim titriyor, birden terlemeye başlıyordum.

Her zaman onunla birlikte olmak istemeye başladım. Her zaman ben gibi, sadece bana baksın istemeye başladım. Her zaman benimle gülüp eğlensin istemeye başladım.

Evet, bencilceydi. Evet, bencildim.
Ama durduramıyordum ki kendimi.

Gözleri beni ölüp diriltecek kadar kusursuz bakıyordu. Okyanus gibi derin ve bir o kadar da anlamlıydı. Her seferinde beni daha çok içine çekmeyi başarıyordu. Her seferinde daha da hayran kalmamı sağlıyordu.

Günler böyle birbirini kovaladıkça benim duygularım daha da güçlenip yoğunlaşıyor benim de gözlerim yavaş yavaş açılmaya başlıyordu.