For Luna Alondra Dawson, marriage is a word so simple but holds so much weight. Some people are scared of it, some don't care much about it, for some it's just a paper, while there are those that just use it as a form of agreement, and there are tho...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
#DS8Uncovered #LuMa #BearCouple #DaggerSeries
CHAPTER 9: CHANGE
LUNA'S POV
Muntik akong bumangga kay Kuya Gun na nasa harapan ko nang bigla siyang huminto. Palabas pa lang sana kami ng elevator nang huminto iyon sa palapag ng penthouse.
Kunot ang noo na sumilip ako mula sa likod ng kapatid ko at napaangat ang kilay ko nang makita ko si Magnus na nakatayo sa gitna ng sala. Mukhang kararating niya lang din. He's still in his suit and he's still holding his briefcase.
I rounded Kuya Gun to approach my husband who seemed to be sleeping while standing up. "Akala ko mamaya pa ang uwi mo?"
He attended a function in Singapore. Dapat ay mamaya pang tanghali ang uwi niya pabalik.
"I caught an earlier flight."
It's six in the morning. Knowing Magnus, kahit maagang natapos ang event ay sigurado akong late na siya natulog dahil sa trabaho. Kung nandito na siya ng ganitong kaaga ay madaling-araw siyang umalis sa Singapore. Kaya mukha siyang zombie. Mukhang hindi na naman siya nakatulog.
"Do you want breakfast?" Inangat ko ang hawak ko na paper bag. Ang iba pa ay bitbit ni Kuya Gun na ngayon ay tahimik lang na nakamasid sa amin. "Wala na tayong groceries kaya bumili na ako."
Magnus brushed his hair up. "I forgot. This week has been hectic."
That's an understatement of the year. "It's fine. Ikaw kadalasan ang nagluluto kaya wala namang problema kung ako na ang mag-grocery."
"Kadalasan?"
I rolled my eyes. "I sometimes cooked."
"Assembling a sandwich is not cooking."
Humalukipkip ako. "Do you want breakfast or not? Kung kakain ka matulog ka muna. Tatawagin na lang kita."
He just nodded as if it's the only thing his leftover energy allows him to do. Pero imbis na maglakad paakyat sa kuwarto namin ay dumiretso siya sa kinaroroonan ng reading nook.
"Why don't you sleep in the room?"
Humiga siya sa sofa at itinakip niya ang braso niya sa mga mata niya. "I'm going to work. I'm riding with you, remember?"
He's been adamant about his decision to use his car wherever I want to go. Magkasabay kaming pumapasok at umuuwi. Minsan ay siya na ang pumupunta sa Maven at kapag nauuna naman ako ay dinadaanan namin siya dala ang sasakyan para sunduin siya sa Quetzal.
Unlike before, both of us leave work on time. I have a feeling that it's just because of my situation and not because he doesn't have much work to do. Kapag umuuwi kasi kami ay nakikita ko pa rin siya na nagtatrabaho.
Fortunately, he agreed to my desperate begging to have another car at the ready in case we both have other engagements that don't need the participation of the other. Isang halimbawa no'n ang event niya sa Singapore. Alangan namang sumama pa ako.
