Trinah, The Substitute Bride

Chapter 12: Harassment

Napakahigpit nang pagkahawak nila sa akin na para bang kay hirap gumalaw, subalit nasa isipan kong hindi gustong maulit ang karanasang ganoon. Ayokong ma-rape ulit. Kaya, sa halip na hayaan na lang silang kunin ang pagkababae ko, nag-isip ako ng paraan para makatakas sa mga kamay nila. My phone kept ringing in my pocket pero hindi ko maggawang kunin iyon dahil nakatali ang mga kamay ko ng panyo.

I looked up at the sky, seeing na kumikislap ang mga bituin na para bang nakangiti sila sa akin. Then I closed my eyes and prayed. After that, nagkaroon ako ng sapat na lakas para sipain ang lalaking nasa paanan ko at nang naalarma na sila silang lahat, nakawala ako sa pagkahawak nila sa akin. Agad akong tumakbo papasok sa loob ng bahay at nagsisigaw sa pangalang Nathan.

And yes, Nathan immediately approched to me nang nakasmile na tila walang kamalay-malay sa mga pangyayari. I slapped his face nang baliktaran habang lumuluha at hinihingal pa sa labis na pagod at sakit sa aking kaloob-looban. Napalibutan na kami noon ng mga bisita niya dahil pati sila naalarma sa mga sigaw ko.

Nathan asked me, "Why? What's wrong again? Para sa'n ba 'to?"

"You don't even bother why is my hair looked like this? N-Nathan how rude you are to me. Pare-pareho lang kayo ng mga kaibigan mong mapanamantala!" galit kong tugon sa kaniya.

Napakunot-noo lang siya kunwari nalilito kung ano ang ibig sabihin ng mga pangungusap kong iyon. Pero, naniniwala akong may kinalaman siya sa mga sinapit kong karanasang iyon. Dahil hindi ko maggawang saktan siya for the sake of his relationship with my husband, pinalayas ko na lang ang mga katropa niya at nagwala ako sa bahay.

I broke everything I decorated in the living room. I cried out loud, shouted at maximum volume, and ignored his comforting words. Ramdam ko sa pocket ko ang tuloy-tuloy na vibration ng phone pero hindi ko man lang natingnan iyon dahil walang-wala na ako sa sarili.

At nang kinabukasan, sinubukan kong lumabas ng compound para pumuntang police station at nang mareport na ang harassment na nangyari sa akin that night. Buong-buo na sa loob kong isiwalat lahat para mabigyan ko ng hustisya naman ang sarili ko. But when I opened the main door, someone blocked my way, not letting me out of the house. It was my husband's brother again who begged me na patawarin ko na lang ang mga kaibigan niya. But, sarado ang tainga ko sa mga pakiusap niya at nagbingi-bingihan na lang.

He noticed me na hindi nakikinig sa mga pagsamo niya. Kaya, he shut the door and told me that, "Jane, okay ka naman ah. Hindi naman natuloy ang panghahalay sa iyo. Kaya, huwag kang OA diyan. So please, kalimutan mo na lang iyon."

Talagang may kung anong tonog ng instrumento ang aking narinig sa mga tainga ko dahilan para sagutin siya nang pasigaw. "Hah? For what, Nathan? Hindi mo ba nakikitang nasasaktan mo na ako sa mga sinasabi mong iyan? My gosh, you're kidding me!"

Sinubukan niyang hawakan ang bisig ko ngunit umiwas na kaagad ako sa kaniya. Kaya, napilitan siyang sabihin ang totoo sa akin."

I'm sorry, but ayokong mawalan ng mga kaibigan. Sila na lang ang mayroon ako. Mga mababait naman iyon. Nagkakatuwaan lang kami, kaya nila naggawa iyon sa 'yo siguro."

"Katuwaan? Eh, iyong nirape mo ako noong nakaraang buwan. Anong masasabi mo roon? Katuwaan din iyon? My world stopped when you did that to me ng gabing iyon. And I hate you so much," mangiyak-ngiyak kong paglalahad sa kaniya.

He kept denying that incident. Marami siyang mga kadahilanan para mapaniwala akong hindi raw niya magagawa sa akin iyon. Of course, balewala lang sa akin ang mga paliwanag niya dahil alam ko namang napakasinungaling ang taong iyon.

Hindi ko na pinahaba pa ang pag-uusap namin dahil ipinagsisiksikan ko pa rin ang sarili kong makalabas ng pinto. Gayunpaman, hindi pa rin siya umaalis sa harapan ko. Pilit pa rin niyang sinasarhan iyon at ang pinakaworst pa, tinalian niya ang dalawa kong kamay gamit ang panyo niya.

Ibinabato ko pa rin ang kaniyang mga kasalanan pero wala lang iyon sa kaniya. Hindi raw siya guilty at wala raw siyang alam sa sinasabi ko. Patuloy lang ako sa pagbibintang hanggang sa nainis na siya sa akin at sinabing, "Eh, kung totohanin ko na lang ang lahat para matahimik ka na."

Gayon na nga, hinawakan niya ang mga suso ko at mapusok na hinalikan sa labi. It was a hard harrassment na hindi ko kayang labanan dahil sa pagkakatali ng mga kamay at paa ko. Not until someone came and opened the door quickly. We were both stunned as we heard the voice saying, "Stop it!"

Inawat ng lalaki si Nathan at mabilis na sinuntok habang ako'y umiiyak na pumipiglas sa pagkatali sa may gilid. I wasn't expecting that perfect time that Andrew went home at eksaktong oras at minutong pananamantala sa akin ng kapatid niya.

Then I heard him say these words with anger, "How dare you touch my wife like that. Nathan, how many times have I trusted you? But binigo mo ako.I saw you and your friends playing and harassing my woman in my house, despite the fact that I was not present at the time.Now! Can't you explain it kung bakit mo ginawa sa kaniya 'to?"

Talagang kita ko sa mga mata at appearance ni Andrew ang pagkagalit for the first time sa mahal niyang kapatid. I thought pa naman baka ako ang gagawing masama pa rin sa pangyayaring iyon but mabuti na lang may CCTV na magpapatunay ng totoong nangyari sa loob ng bahay.I

saw Nathan, who was trying to control his temper because he was guilty naman siya sa ginawa niya. But when his brother shouted at him once more, para marinig ang paliwanag niya, he bothered to answer him nang pasinghal.

"Sabihin mo, totoo bang hinalay mo si Trinah, as what she said to me last time a month ago, pinagsamantalahan mo siya? Sagutin mo 'ko, hayop ka!" Nag-aalab na talaga sa galit ang dakilang kuya niya dahil ang pinagkatiwalaan niyang tao ay binigo lang siya.

Then Nathan answered, "It was not me."

"Nagsisinungaling ka pa, kahit huli na kita!" Ang kuya niya hindi mapakali kung ano pa ang gagawin niya, mapaamin lang ang kapatid niya, at kuwenelyuhan niya ito.

"Sabihin mo ang totoo bago pa ako makatawag ng pulis para ipakulong ka kasama iyong mga kaibigan mong kasabwat mo!"

Alam ni Andrew ang lahat ng detalye sa attempted rape kamakailan lang na ginawa ng mga kaibigan ni Nathan sa akin. Sinadya niyang kabitan ng CCTV camera ang bawat sulok ng bahay para mamonitor ako wherever I go. May concern pa nga siya talaga sa akin. Well, in fact, noon pa man may duda na siyang palalo si Nathan dahil naggawa nga niyang maglayas ng mansion nila at kalimutan ang pamilya. Hindi nga lang niya maggawang pagalitan o pagbintangan nang masama dahil wala siyang proweba.Kaya, the

night he saw the harassment made by Nathan's peers towards me, he called my number many times, ngunit hindi ko iyon nasagot dahil sa masaklap na nangyari sa akin. He did call Nathan's landline, but still received neglection. He regretted na wala man siyang maggawa bilang asawa sa akin at ni hindi siya makauwi dahil walang available tickets pabalik ng bansa.

Lahat ng ito ay isinalaysay niya sa aming dalawa nang nakaharap sa kaniya. Ramdam ko ang disappointment niya sa sarili dahil sa maling pagtitiwala niya sa taong minsan na rin siyang nilinlang. Paulit-ulit niyang pinilit ang kapatid niyang aminin ang krimen, ngunit hindi pa rin umamin ang akusado.
***

Habang nagpapahinga ako sa kuwarto, palihim na palang pinalayas ni Andrew ang kaniyang kapatid sa bahay. Ako namang walang kamalay-malay ay confident na mabibigyang hustisya na rin sa wakas. Ngunit, nang sinubukan kong i-dial ang hotline ng pulisya, biglang dumating sa harapan ko si Andrew at inagaw ang phone ko.

"What's wrong? Akala ko ba—"
"Trinah, hindi mo pa rin siya mapakukulong dahil—"


Kinabahan akong bigla at nasagap kaagad ang isipang hanapin sa ibang sulok ng bahay si Nathan. Nagkaroon kasi ako ng instinct na baka may ginagawang maling desisyon na naman si Andrew sa kapatid niya. Kaya, hinanap ko sa loob at labas ng bahay ang gagong iyon at iyon na nga, hindi ko siya nakita ni anino niya wala.

Gumuho ang mundo ko dahil nag-expect na ako, eh. Akala ko talaga kakampi ko na si Andrew at tutulungan niya akong makamit ang hustisya pero nagkamali lang ako ng akala. Then I doubted if may kinalaman siya that's why I confronted him deeply.

"Tinulungan mo siyang tumakas, no? Ano, sagutin mo ako at ipaliwanag mo nang maayos para maintindihan ko," mangiyak-ngiyak kong paninigaw sa kaniya.

Halata sa mukha niyang guilty dahil hindi kaagad nakasagot sa tanong ko. Kaya, nagalit pa ako sa kaniya nang husto. Sinagot na lang niya ako ng, "I'm sorry. I am his older brother, Trinah. Obligasyon kong protektahan siya sa anumang bagay. Aayusin ko ang lahat. Just trust me."