Trinah, The Substitute Bride

Chapter 11: Novelist Awarding

Mainit ang panahon. Inanyayahan ko si Dahlia, ang kaibigan ko, na magswimming sa pool nang kaming dalawa lang. Siyempre, hindi ko bet makisama sa bayaw kong hilaw dahil sa mga hindi magandang bagay na nangyari sa amin. And as usual, napilitan lang akong makasama siya sa iisang bubong sa kadahilanang may kuntrata akong pinirmahan sa pamilyang Adamo.

Pumayag ang kaibigan ko sa pansamantalang relaxation namin and as what the other girls did was I wore a sexy swim suit na itinago ko pa last summer since naudlot ang plano naming magkaibigan na maghang-out with friends doon sa favorite beach na gusto naming puntahan. At dahil bawal pa akong makalabas ng bahay for a week, sinulit ko muna ang mga araw na makasama ang best friend ko.

When I pulled on my transparent bathrub nang dahan-dahan, naramdaman kong may mga matang nakatingin sa akin mula sa paligid lang. That's why tinanong ko si Dahlia, "Is there someone you invited here to be with us."

Then she answered me, "Nope. Hindi ko bahay 'to no? Ano ba 'yang sinasabi mo diyan?"

Lumilinga-linga ako sa kahit saan, nagbabaka-sakaling may makitang nanonood sa akin. Ngunit, mukhang wala namang tao eh, kaya itinuloy ko na lang ang pagliligo sa pool. Nagkasiyahan kaming magkaibigan, nagswimming race, at nagkukuwentuhan habang nakababad ang mga paa hanggang leeg ng katawan sa tubig. Nagtagal din iyon ng isang oras nang nawala sa kamalayan ko ang CCTV doon.

Of course, naalala ko lang ang bagay na ito nang nakita ko ang CCTV camera paglingon ko sa bandang kaliwa ko. Siguro, pinagnanasaan na ako ni Andrew nang nakitang nakatwo-piece lang ako. At sa sobrang pagkahiya sa sarili, dali-daling umahon ako sa pool at hinanap ang bathrub ko. But, sad to say that, I lost it.

Tinulungan ako ni Dahlia sa paghahanap hanggang sa may mga lalaking nagsipagdatingan doon. Isa sa kanila ay sablay-sablay ang hinahanap kong damit pantakip sana sa malaswa kong katawan. Paano ba naman, hindi ako sanay makita ng maraming tao na halos nakahubad na sa suot na panligo. Sa halip na lapitan ang lalaki at agawin ang bathrub ko, tumakbo kami ni Dahlia papasok na sana sa loob ng living room. Ngunit, hinarangan kami ng astig na lalaking nakadampot ng saplot ko.

"Saan ba kayo pupunta mga magagandang dilag?" pagtatanong niya habang nakatingin ang mga mata sa akin from head to foot.

Tinakpan ko ng dalawang kamay ang sa bandang ibaba ko sa takot na pagnasaan niya ako. Kinakabahan at hindi alam ang gagawin kung sasagot ba ako sa tanong ng lalaki o babalewalain na lang siya at aalis nang tahimik. Nakahawak nang mahigpit lang ang kanang kamay ko sa katabi kong kaibigan habang nakahanda na sana akong tumakbo paiwas sa mga lalaking nasa harapan ko subalit naudlot ang isipang iyon nang iwinagayway ng lalaki ang bathrub ko habang inaamoy iyon.

"Akin na 'yan!" paninigaw ko sa kaniya sabay agaw ng puting damit na iyon.

Iba ang naging tingin ng lalaki sa akin na para bang namamanyakan ako sa kaniya dahil nilalaro niya ang de-hikaw niyang dila. Naalala ko tuloy ang lalaking nanamantala sa akin isang buwan ng mahigit ang nakalipas. Ganoon din ang naging expression ng mukha niya katulad ng bastos na lalaking iyon.

Sinampal ko siya at sinabing, "Manyak ka! Sinong nagpapasok sa inyo rito? You're intruder!"

Halatang nasasaktan ang lalaki sa sampal ko dahil bakas sa mukha niyang pagkagalit. Papatulan na sana niya ako nang biglang dumating ang isa sa kaibigan nila, si Nathan. Inawat kami at ipinaliwanag sa aking nagkakatuwaan lang daw silang mag-barkada sa bahay. Kaya, wala akong naggawa kundi hayaan sila at nagkulong na lang sa kuwarto.

Kahit nasa safe room na ako, hindi pa rin naalis sa isip kong halos lahat ng naroroon na mga barkada ni Nathan at pati siya ay namumula ang mga mata. Ibang-iba kaysa sa normal na color ng eyeballs ng normal na tao na sa isip ko'y baka adik ang mga taong iyon. Hindi ko nireport kay Andrew ang naobserbahan kong iyon dahil ayaw kong magkasiraan silang magkapatid. Ayokong maging kontrabida sa dalawa kaya nanatiling lihim na lang iyon sa akin.

Sa ilang oras kong nagstay sa room ko, hindi ko naranasan maging bored kasi itinuon ko ang sarili sa pagsusulat ng nobela. Bumalik na naman ako sa pagsusulat gaya ng hilig kong hobby sa nakaraang buhay ko pa. When I checked on my rankings sa isang publishing company, doon ko nalamang top one na pala ako sa almost a thousand writers sa buong mundo. Nagtrending iyon worldwide ang mga old completed novels ko kaya ang mga readers ko ay nagkacurious na sa real identity ko as a writer.

Supot-supot na ang emails na natatanggap ko, naggreet, at nag-t-thank you sa good novels na gawa ko. May iilang nakikiusap na i-reveal ko ang real name ko in public at may mabibilang na directors ang nago-offer sa akin for adaptation into a T.V. movie ang novels ko. Lahat ng iyon sinasagot ko sa pagkagalak na rin na pinahalagahan nila ang mga works ko. Of course, great achievement ko na rin iyon.

However, sa gitna ng kasiyahan namin ni Dahlia, may biglang tumawag sa kaniya. It was her mother na nagsabing she needs to go to hospital for emergency purposes. Hindi niya binanggit sa akin kung sino ang naconfine doon pero sigurado naman akong mas importante iyon sa akin. So, I let her out and left me alone in my room.

***
Nagpasya akong lumabas ng kuwarto after two days kong pagkukulong doon. Kailangan ko na kasing magluto ng supas, pampasuwerte kasi iyon ng araw ko sa tuwing kumakain ako n'yon bago ako dadalo sa isang event. That day, tinawagan ako ng isang agency for novel authors awarding. Kaya, I need to escape na naman from the house para makadalo sa okasyong iyon. Mahalaga iyon sa career ko dahil matagal ko na iyong pinapangarap.

Andrew had twenty missed calls in my call history at binalewala ko lang iyon. Ang tanging nasa isipan ko lang sa hapong iyon ay makatuntong sa stage at makita ng maraming guests ang sikat na writer sa likod ng magagandang estorya na nagpaantig sa puso ng mga readers all over the world. Sa mismong event, confident lang akong ipakita ang mukha ko in the crowd kahit may iilang nakakilala sa akin doon. Isa na roon ang dumalo ay ang matalik na kaibigan ni Andrew na si Hailey. Siya lang naman ang naging representative ng husband kong hilaw as one of the sponsors sa cash gift na matatanggap ko when awarding.

Nag-abot lang ang mga mata namin when we recognized each other at binulungan lang niya ako ng isang pangungusap. "Bakit ibang pangalan ang ipinakilala mo sa amin dito?"

I just smiled at him as response sa kaniyang tanong. Lagot na talaga ako. I am messing around na naman that I'm sure Andrew will get mad on me afterwards. Gayunpaman, I just received the gift and the certificate of appreciation and left the place immediately.

Hindi ko na hinintay ang pictorials dahil ayokong maipakita ang mukha ko in public with other name na gamit ko. Sa mga works ko, I usually used my original name as a credit to my effort sa pagsusulat over the years. Kaya, there's no way to use my fake identity dahil sa takot kong baka uugong ang balitang iyon at mabuko ang pagpapanggap ko tuloy.

When I got home, mga estrangherong mukha na naman ang sumalubong sa akin. Familiar ang iba sa akin ngunit ang kakaiba ay may dala-dalang chicks na sila isa-isa. Si Nathan na lang yata ang walang pares doon. At first, direstso lang ang lakad ko, assuming na nauuhaw, at dumirestso sa kusina para lang maiwasan ang mga lalaking humarang sa akin doon sa entrance. But, I'm not expected that mayroon talagang mga taong hindi makalimot at parang pinapantasya na yata ako.

I saw their shadows na nakasunod lang sa akin dahil sa blurry lights na sinet-up nila. I could'nt get in my room because someone was blocking the way dahilan para tumungo ako sa ibang sulok. Sa pagkataranta ko nang may nakasunod sa akin, doon ako napunta sa madilim na parte sa bahay.

Napakalakas na ang beating ng mga pulso ko pati na rin ang heart ko. When I stopped from walking dahil dead-end na ang sulok na iyon, wala akong choice kundi harapin ang tatlong lalaking nakabuntot sa akin.

Pagkatapos ay sininghalan ko silang, "Move away from me. Sino ba kayo para sundan ako? Ano bang gusto niyo?"

Tumawa lang silang lahat na parang may halong tonog ng isang halakhak ng demonyo. At hinila ako ng lider nila. Siya pa naman iyong lalaking nakapulot noong bathrub ko sa nakalipas na dalawang araw na kinaiinisan ko talaga. Kaya, doble talaga ang kaba sa dibdib ko nang sinundan pa niya nang paghaplos sa mga balat ko sa kamay at bisig. Sinubukan ko pang iwaksi ang mga kamay niya but he resisted it all.

Ang mga sumunod na pangyayari ay kalunos-lunos isipin dahil talagang binalak ng grupo na gahasain ako. Dinig ko pa nga ang bulong sa akin ng isang kasama nilang sinabing, "Ang ganda mo kasi Miss. Kaya, kami nagaganahan sa 'yo. Huwag ka na lang pumalag. Pagbigyan mo muna kami."