~Hümeyra~

32. Bölüm

" Kolay gelsin?" 

" Sağ ol Hümeyra. Çorba koydum. Patates et fırına atacağım. Bir de pilav yaparım dedim ne diyorsun? " 

" Yeter yeter de o kadar zahmet etmeseydin. Zaten kaç gündür yoruyoruz seni?" 

" Saçmalama lütfen. Daha kaç defa konuşacağız bunları? " 

" Olsun Gül. Senin hakkını ödeyemem. Ben yetmiyormuşum gibi Savaş ve oğlunu da taktım peşime. " dedim güldü. 

" Olsun kız. Valla bana da biraz heyecan geldi. Ne öyle bütün gün sessiz sakin oturmalar. Sıkılmıştım valla. Neyse sen onu bırak da bizden sonra ne oldu? Bir sorun çıktı mı?  "

" Çıktı tabi çıkmaz olur mu hiç? " 

" Ya! Ne oldu anlat hemen?" 

" Şu Hale'nin abisi vardı ya? " 

" Ömer mi? " diye sordu. Aynı anda kaşları da çatılmıştı. 

" Evet o. Savaş'ı kızdırmak için peşime takıldı. Kardeşinin cenazesinde utanmadan bana asıldı. Savaş da gördü tabi. Bir güzel indirdi yumruğu yüzüne " 

" Oha! Ömer öyle biri değil kız. Emin misin o olduğuna? " 

" Eminim tabi Gül. " 

" Ne dedi peki sana? " 

" Neler demedi ki. 'Ben Savaş'ın yerinde olsam böyle güzel karımı dışarı dahi çıkarmazdım' dedi bana " 

"Oha- oha " 

" Sessiz ol ya. Duyacak delirecek yine " 

Tam o anda içeri dalmıştı Savaş. Her lafın üzerine gelmeye bayılıyordu. 

" Ona indirdiğim yumruğu da anlattın mı Hümeyra hanım " diye sordu imayla. 

" Anlattım Savaş bey. Çok marifetmiş gibi anlattım " dedim. Yüzünde sinirle karışık bir ifade oluştu. 

" Puşt ya" Bir anda yükselip Gül'ü görünce toparladı kendisini. " Kusura bakma Gül. Bırakmadılar dağıtayım yüzünü de ondan hala çok sinirliyim." 

" Sorun yok Savaş. Hak etmiş. Sen doğru olanı yapmışsın " demesiyle şaşkın gözlerle Gül'e baktım. 

" Ne? " diyerek kaş göz işareti yaptı bana.

" Farkında mısınız bilmiyorum ama biz cenaze evindeydik. Savaş beyin sevgilisi öldü ya? " 

" Sevgilim değil. Eski bir arkadaş " dedi Savaş. Beni düzeltmeye çalışması bir işe yarayacaktı sanki de.  

" Ne fark eder?" 

" Çok şey. Sen kabul etmek istemesen de ben bir tek seni seviyorum. "

Gözlerimizi bir an bile ayırmamıştı. Sözlerinin gerçekliğini ispatlamak istiyor gibiydi. 

" Oha " dedi Gül. Sessiz olsa da ikimizde duymuştuk. Savaş benden sonra gözlerini Gül'e çevirdi. 

" Anlat arkadaşına Gül. Benim birini sevdiğim zaman nasıl bir adama dönüştüğümü anlat ki o da inansın artık. Yoksa kendisi gelmeden ben sırtıma alıp götüreceğim evimize " deyip çıktı mutfaktan. 

" Hümeyra? " 

Şaşkınlığını kısa sürede üzerinden atan Gül yanıma gelip karşımda durdu. Yüzünde ki muzip gülümseme sinirlerimi bozmaya başlamıştı. 

" Hümeyra?" dedi bir kez daha. 

" Ne var Gül ya? " Benden cevap beklemesini umursamandan geçip bıraktığı işi ben yapmaya başladım.