18.Bölüm

183 11 2
                                    

1 Hafta sonra
Sonunda okula gelmiştik Bartu yüzünden eve geri döndük neden mi salak çantasını unutmuş çünkü ama

Şükürler olsun ki okula geldik hemen sınıfa çıkıp çantamı bıraktım ve lavinya'yı aradım daha gelmemişti

Duru: Alo kuzum nerdesin

Lavinya: ~burun çekme sesi ve ağlamaklı bir ses~ Duru ben k-kötüyüm okula gelmeyeceğim

Duru: nerdesin sen geliyorum

Lavinya: gelmene gerek yok Duru

Duru: nerdesin dedim

Lavinya: sahilde

Telefonu kapattım ve bartuyu aradım

Duru: Bartu ben lavinya nın yanına gideceğim

Bartu: ne oldu Duru ne olmuş lavinya ya iyimiymiş nerdeymiş

Duru: ben gidip geleceğim kötü birşey olduysa sana söylerim

Bartu: hayır bende geleceğim Duru

Duru: Bartu hayır dedim gidip geleceğim

Bartu: off Duru tamam ya

Telefonu kapattım ve hemen okuldan çıktım sahile doğru yürüdüm acaba ne olmuştu? Annesi bir şey mi dedi? Yada babası? Sahile geldim lavinya bankta oturmuş denizi izliyordu

Yutkundum ve yanına oturdum gözleri kızarmıştı burnu da

"Anlatmak istermisin" dedim sessizce
Lavinya burnunu çekti ve konuşmaya başladı "Duru kuzenim T-tolga b-bana d-dokunmaya çalıştı" dedi gözlerinden yaşlar süzülerek

Yutkundum "ve buna b-babam da i-izin verdi" dedi ellerimle ağzımı kapattım ve "NEE!" Dedim

Lavinya artık ağlıyordu "Duru ben yemin ederim istemedim zorla oldu yaptı babamda gülerek izledi Duru ben istemedim Duru... Duru ben pis bir insan oldum" dedi ağlayarak

Sıkıca sarıldım "tabiki sen istemedin  güzelim sen rahat ol sen pis değilsin lavinya" dedim

Lavinya burnunu çekti"hadi kalk bize gidiyoruz sen artık Benim gerçek kız kardeşimsin" dedim koluna girerek

~~~
Lavinya ile eve gelmiştik lavinya misafir odasına geçirip uyudu bu olayı bartuya söylemek istemedi bende zorda olsa olaydım

Telefonuma baktım İkizz 29 cevapsız arama yazıyordu yutkundum ve geri aradım

Bartu: kızım bişi mi oldu telefonumu açmadın lavinya iyimi

Duru: iyi iyi ailesi ile kavga etmiş fln artık bizde kalacak

Bartu: tamam 5 dakikaya ordayım

Dedi ve telefonu kapattı bartuya yalan söylemek hiç ama hiç hoşuma gitmiyordu ama lavinya'yı da anlayabiliyorum

Telefonuma bildirim sesi ile irkildim mesaj bilinmeyen bir numaraydı mesaja tıkladım

+502:

+502: iyi uykular sevgilim

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

+502: iyi uykular sevgilim

"NE!?" diye bildim sadece hemen numarayı aradım "Aradığınız kişiye şuanda ulaşılamıyor lütfen daha sonra tekrar deneyin" dedi telefonu kapattım ve bartuyu aradım

Duru: bartu acil eve gel ben çok kötü oldum lütfen

Bartu: tamam güzelim sakin ol

Dedi ve telefonu kapattı

~~~
"Duru ne oldu iyimisn bu ne hal gözlerin şişmiş ağladın mı sen yanakların al al olmuş ne oldu Duru" dedi bartu

Yutkundum "B-barlas" dedim bartu tedirginlikle "ne olmuş Barlasa" dedi
Elimde sımsıkı tuttuğum telefonu bartuya verdim ve resmi gösterim

Bartu ağzından bir küfür savurdu akan göz yaşlarımı sildi "bartu ben ben bunu hak etmedim değil mi" diye sordum

Bartu "tabi ki hak etmedin güzelim" dedi saçlarımdan öperek

"Lavinya içerde ona bak istersen" dedim göz yaşlarımı silerek bartu kafasını salladı ve lavinyanın kaldığı odaya girdi

~~~
Akşam yemeği yiyorduk annem "güzel kızım bir şey mi oldu durgunsun" dedi
"Hiç anne bişi olmadı" dedim gülmeye çalışarak alaz abim kulağıma eğilerek "yemekten sonra benim odama gel küçük" dedi kafamı salladım

Annem lavinya'ya dönerek "güzel kızım sen niye yemiyorsun sevmedin mi yoksa" dedi lavinya "yok çok güzel olmuş Aylim abla" dedi

Annem gülümsedi bartu lavinya'nın kulağına eğilip bir şeyler söyledi lavinya da onayladı

Babam "güzel kızlarım ve hergeleler yağız ve yiğit artık bizimle yaşayacaklar" dedi işte bu beni mutlu ederdi "neden" dedim

Babam "çocuklar yemekten zehirlenmişler" dedi "ve çok tehlikeli sonuçlar doğurabilirmiş ev yemeği vesayre yemeleri lazımmış" diye ekledi

Bartu "gelsinler tabi baba" dedi.

~~~
Yemeklerimizi yedik ve alaz abimin odasına çıktım kapıyı çaldım 'gel' sesini duyup girdim abim "gel bakalım" dedi

Yatağına oturdum abim "evet ne oldu sana Duru'm kim üzdü seni" dedi tekrar o fotoğraf gözümde canlandı

"Hiç abi" diyebildim sadece "abi bugün beraber uyuyabilirmiyiz" diye ekledim abim "tabi güzelim" dedi gülümsedim
Yanına yattım ve başımı göğüsüne koydum sımsıkı sarılarak abimde aynısını yaptı ve uykunun kollarına bıraktım kendimi...

~~~
Kahvaltı ediyorduk ben lavinya atlas abim Ayaz abim ve bartu atlas abim "Duru ne oldu sana söyle abim" dedi

"Hiç bir şey olmadı abi iyiyim" dedim
Abim lavinya'ya dönerek "kızlar bize her şeyinizi anlatabilirsiniz utanmanıza gerek yok biz sizin abiniziz" dedi

Lavinya derin bir nefes verdi "b-ben anlatırsam benden nefret edersiniz beni sevmezsiniz ve saygı duyarım" dedi bartu kaşlarını çattı
Ayaz abim "senden asla nefret etmeyiz evlatlık" dedi buruk bir gülümseme oluştu dudaklarından benimde

Lavinya "benim k-kuzenim T-tolga b-b-bana dokundu ama ben yemin ederim istemedim bartu yemin ederim ben istedim" dedi ağlayarak

Ayaz abim ve atlas abim bir birine baktılar bartu sadece tabağına bakıyordu
Ayağa kalkıp lavinya'ya sıkıca sarıldım "biliyoruz güzelim sen istemedin biliyoruz" dedim benimde gözlerim dolmuştu

Bartu "nerde bu piç" dedi dişlerini sıkarak "E-evde" dedi lavinya bartu sinirle masadan kalkıp evden çıktı

Ayaz abime dönerek "abi arkasından gidin yoksa katil olacak" dedim ciddi bir sesle Atlas abim arkasında gitti lavinya ağlıyordu...

Bartunun ağzından
Hızlı adımlar ile lavinyaların evine gelmiştim kapıyı sert bir şekilde çaldım
Kapıyı genç bir adam açtı Ayaz abim yaşlarında "kime baktın" dedi
"Tolga'ya" dedim çocuk "buyur benim" dedi ve demesiyle yüzüne yumruğu geçirdim Tolga yere yığıldı üstüne oturup yumruklamaya devam ettim "lan sen kimsin lavinya ya dokunuyorsun kaşmer" dedim daha sert vurarak yüzü kan olmuştu atlas abimin sesini duydum "bartu dur!!!" Dedi umursamayıp hâlâ yüzünü yumruklamaya devam ettim atlas abim beni iktirdi "çık!" Dedi sinirle evden çıktım

Ve arkamdan geldi...

Bu bölümde böyleeee nasıl buldunuzzzzz sizleri seviyorummmm kendinize cici bakınnnn

Yeni bölümün oy sınırı: 3

Abilerim Where stories live. Discover now