EFSUNKÂR (+18)

| 11. BÖLÜM |

KEYİFLİ OKUMALAR...

"Sen nasıl konuşursun o adamla!"

Sanem Hanım bastonunu salonun orta yerine fırlatarak Sahra' ya doğru birkaç adım attı. Öfkeli gözleri kadını tarayıp durdu.

"O adam dediğin benim-"

Yerinde sinirle tepinerek bağırdı Sanem Hanım.

"Hiçbir şeyin değil! Duydun mu beni! Aç o kulaklarını iyi dinle beni, o aileden hiç kimse bizim bir metre ötemize yaklaşamaz!"

Sahra alayla güldü yaşlı kadının sözlerine.

"Öyle mi? Bu gece neden oradaydın o zaman? Renas' ın babasıyla davete geleceğini bilmediğini söyleme bana, buna inanmamı bekleyemezsin."

Yaşlı kadın işaret parmağını Sahra' nın yüzüne doğrulttu, tehditvari bir şekilde salladı.

"Haddini aşıyorsun Sahra."

Başını dikleştirdi Sahra, kadının sallanan parmağını tutarak aşağıya indirdi.

"Haddini aşan sensin hala. Senin saplantılı aşkının sonuçlarına katlanıyoruz biz! Yeter artık! Her şeyi öğreneceğim, anladın mı? Kızımın nerede olduğunu öğreneceğim. Ve sen ne yaparsan yap ben Renas' a kavuşacağım."

Son sözleriyle salonu terk etti kadın. Sanem Hanım' ın endişeli bakışları kapıdan hışımla çıkan kadının arkasında takılı kaldı. Elini göğsüne yerleştirerek ovaladı, derin bir nefes verdi. Beyaz yalanlarla başlayan alışkanlığı, yalanın kadının ağzına yuva yapmasıyla sonuçlanmıştı. Sanem Hanım' ın unuttuğu en önemli detay, gerçeklerin eninde sonunda su yüzüne çıkacağıydı.

...

Sahra odasına girip kapıyı arkasından sertçe çarptı. Yatağa oturup bu gece yaşadığı anları sindirmeye çalıştı. Rüya gibiydi her şey; daha bir saat önce Renas' in kollarının arasında olmanın huzurunu yaşıyordu. Öyle özlemişti ki adamı. Görüşmedikleri süreçte değişmişti Renas. Spor yaptığı irileşen vücudundan belliydi, kirli sakalı yer yer beyazlarla dolmuş, alnında belirli belirsiz çizgiler oluşmuştu. Geçen zaman adama yaramış, ayrı bir karizma katmıştı.

Kafasını kaldırıp odasının kenarındaki boy aynasına baktı kadın, birkaç dakika kendisini seyretti. Eli saçlarının arasında dolaştı, saçlarına öpücükler kondurulduğunu anımsayarak gülümsedi.

Derin bir nefes alıp ayağa kalktı Sahra. Giyinme odasına ilerledi, üzerindeki elbiseyi çıkartarak geceliğini giydi. Saçlarındaki tokaları çıkartarak taradı. Giyinme odasından çıkmak için bir adım attığında gördüğü kişiyle çığlık atmamak için kendini zor tuttu. Gözlerini yumup birkaç saniye sakinleşmeye çalıştı. Tekrar açtığı gözlerini adamın üzerinde gezdirdi, şaşkınlığı sesine yansıdı.

"Nasıl girdin içeri?"

"Demir yardım etti."

Başını belirli belirsiz sallayarak onayladı adamı Sahra. Renas oturduğu yataktan kalkarak kadının tam önünde durdu.

"Nasılsın?"

"Şaşkın..."

Kısık sesle verdiği cevapla buruk bir şekilde gülümsedi adam.