AYYYYY HELLLLÜÜÜÜÜÜĞĞĞĞĞ
Ben geldim nasılsınız iyisinizdir inşallah oruçlar nasıl?
Neyseeemm haydeeeen bölüme geçelim ama sizden ricam lütfen beğenip yorum yapmayı unutmayınız
O an lanet etmiştim kadere bir daha.Keşke konuşabilseydim ismimi ona kendim söyleyebilseydim sesimi duyurabilseydim ona ama denemedim çünkü denersem garip sesler çıkardı ortaya , istememiştim konuşma engelimin olduğunu bilmesini istememiştim telefona ismimi yazıp gösterebilirdim ama yapmadım elim gitmedi telefona ben de onu duymamış gibi davrandım dönüp bakmadım ondan tarafa bakamadım, arabanın kapısını açıp arkaya oturdum o da şoför koltuğuna oturup arabayı sürmeye başladı. Kafamı cama yaslayıp dışarıyı izlemeye başladım zordu benim için konuşmamaya alışmıştm ancak onunla konuşmak istiyordum ama imkansızı istiyordum hep,aynı onun da beni sevmesini istediğim gibi beni hatırlamasını istediğim gibi . Sessiz yolculuğun ardından evin önüne gelmiştik kapı koluna uzandım tam inecekken konuştu
"İsminizi hala söylemediniz" al işte gene ismimi soruyordu sormasana yahu neden sorup duruyorsun istemiyorum ki ben engelimi öğrenmeni istemiyorum offf offf tam telefonuma uzanacakken onun telefonu çaldı
"Buyrun komutanım...evet kapı önündeyiz...yok komutanım..." o konuşmaya devam ederken krizi fırsat bilip arabadan çıktım arkama bile bakmadan eve doğru yürüdüm anahtarı çantamdan çıkarıp kapıyı açtım ve içeriye attım kendimi. Kapıyı kapatıp yaslandım elim kalbimin üstüne gitti haddinden fazla atıyordu gene .Biraz orda soluklanıp ağır adımlarımla odama geçip üstümü çıkardım ve radyomu aldım elime kafamı dağıtmam lazımdı. O gözleri geldi gene aklıma sıcacık oldu kalbim içim de bir şeyler yandı , hem cenneti yaşatıp hem cehennemi getiriyordu kalbime bir taraftan yakıyordu bir taraftan serinletiyordu anlayamıyordum. Dengesizdi ben sevmezdim öyle şeyleri netlik isterdim 7 yıl önce sadece gözlerini görmüştüm şimdi yüzünü de biliyordum ve ne yapacağımı ciddi anlamda şaşırıyordum ben mantıklı davranan bir kızdım duygularımı ön planda tutmazdım hiç ama ilk günden mantığım susmuştu benim susturmuştu. Olmamalıydı ben duygusal davranırsam kaybederdim zar zor toparlanmıştım yeniden yıkılamazdım önüne geçmeliydim bu durumun yoksa düşecektim dizlerim gene yara olup kanayacaktı kendi dizimi öpüp iyileştiremezdim artık her yara öperek iyileşmezdi çünkü... Düşüncelerimi dağıtıp çalan şarkıya odaklanmaya çalıştım severdim bu şarkıyı bazı yerleri beni anlatırdı...
-Seyfi yerlikaya & Sevcan Orhan -söyle sunam- müziği açıp okursanız daha güzel olur
Dudaklarımı oynatıp şarkıyı söylemeye başladım bir yandan da sallanıyordum
"Söyle sunam nerelisin
Yıldızlar gibi harelisin
Niye böyle karelisin
Gel gurbete çıkalım senle"
Acıtan kısım bu kısımdı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SUSKUNA VURGUN (DÜZENLENECEK)
General FictionNe kadar engel olursa olsun aşk engel tanımaz konuşmadan da sevebilir bir insan görmeden de asıl mesele o engelleri yok saymaktır
