BENİ BIRAKMA || Hyunlix✓

3.bölüm~💚

"Nasıl olacak?"

"Bilmiyorum Minho, sence tekrar eder mi?" Hyunjin endişe içinde sordu, saat oldukça geç olmuştu yatacaklardı ama Felix'in bir kaç saat önce yaptığı şeyi tekrarlaması söz konusuydu. Sohbet ettikleri süre boyunca Hyunjin ve Minho Felix'in psikolojisini az çok anlamış oldukları için tekrar intihar girişiminde bulunabileceği ihtimalini düşünüyorlardı.

"Salonda birlikte yatın nasıl olsa iki koltuk var, böylelikle bir kaç akşam gözetim altında tutabiliriz"

"Tamam hadi, daha fazla bekletmeyelim"

Ellerine aldıkları yastık ve battaniyelerle Jisung ve Felix'in yanına geldi ikili, jisung koltukta çoktan uyuya kalırken Felix utangaç bir şekilde oturuyordu.

"Bebeğim, hadi uyan odamıza gidelim"

"Minho, uyumuş muyum ben"

"Uyumuşsun güzelim"

"Odamıza gidelim çok uykum var, iyi geceler Felix"

"İyi geceler"

Minho jisung'la birlikte odasına ilerlerken Hyunjin elindeki yastık ve battaniyeleri karşılıklı iki koltuğa bıraktı.

"Felix sen burada yat tamam mı? Korkma bende yanında uyuyacağım ilk gece tedirgin olursun diye düşündüm"

Felix başını Hyunjin'in bıraktığı yastığa koyarak ayaklarını kendine çekip gözlerini kapattı. İçinde hala ölmeyi başaramamış olmanın üzüntüsünü yaşıyordu, kim ne derse desin hayatının hiç bir zaman düzelmeyeceğine emindi. Sonsuza kadar dışlanacak ve insanlar tarafından türlü türlü tacizlere uğramaya devam edecekti.

Felix'in gözlerini kapattığını gören Hyunjin ayağa kalkıp yavaşça üstünü örterek karşısında ki koltuğa geçip uzandı. Uyumaması gerekiyordu bu yüzden eline aldığı kitabı okumaya başladı.

Aradan geçen bir kaç saat sonra kendinden geçtiği için elindeki kitap yere düşerken, birden irkilip kendine geldi Hyunjin, duyduğu ağlama sesleriyle karşısında uyuyan çocuğa çevirdi bakışlarını, oturmuş ağlıyordu. Hemen yattığı yerden kalkıp yanına oturdu.

"Felix?"

Çocuk bir tepki vermedi yumruk yaptığı ellerini dizlerinin üzerine bırakmış içini çekerek ağlamaya devam ediyordu.

"Felix iyi misin?"

"Ben kabus gördüm?"

"Ne gördüğünü anlatmak ister misin?"

Felix ellerini gözlerine götürüp akan yaşları sildi. Bacaklarını kendine çektikten sonra başını hyunjin'e çevirip gözlerine baktı.

"Ben yine bileğimi kesiyordum, ölmek istemiyorum ki ben neden yaşamama izin vermiyorlar. Kimseden birşey istemiyorum, kimseye zararım yok. Farklı olmak benim seçimim değildi, eğer bir seçim hakkım olsaydı bunu asla istemezdim" diyerek hıçkırdı Felix.

Hyunjin çocuğun anlattıklarıyla derin bir nefes verip dizlerinin üzerinde duran bir elini tutarak kendi avuçlarının içine aldı. Bu yaşta hayata küsmesine sebep olacak kadar ne yaşatmıştı ki insanlar ona.

"Geçmişte yaşadığın kötü anılarını düzeltemeyiz belki ama, bundan sonrası için biz hep yanındayız Felix. Ölüm kelimesini şu andan itibaren yasaklıyorum sana, ve sana şunun sözünü veriyorum, bundan sonraki hayatın okadar güzel geçecek ki geçmişteki anıların aklına bile gelmeyecek"

"Nasıl olacak Hyung?"

"Bizimle yeninden başlayacaksın, yarın yurda gidel-"

"Hayır yurda gitmek istemiyorum, lütfen!"