For My Butterfly ꚩ D.M

on

Tahta oymalı, kilitli sandığın içindeki o gerçeği Charity nihayet bulmuştu.

Malfoy malikanesinin o her zaman girmekten nefret ettiğim kütüphanesinde Charity gerçeği bulmuştu.

"Hayatım, hayatımı bunca zaman sen yönettin." Dedi kırgınlık dolu sözlerini bana gözyaşları içinde kusmaya devam ederek.

"Özür dilerim. Özür dilerim yemin ederim yapmayacaktım Charity." Gözlerimdeki yaşlar onun gözünde kendimi ezilmiş gibi hissettirirken kolundan çekiştiriyordum.

"Az kalan ömrümde seni asla affetmeyeceğim."

Daha kaç defa özür dilerim, kaç defa yalvarırım da beni affeder?

"Charity, Charity lütfen." Tuttuğum kolu benden kayıp giderken ağırca yutkundum. "Nolur beni böyle bırakma lütfen, lütfen."

Ağzımdan çıkan her şey sadece yalvarma ve özür dileme. Kalan her şey haksız. Bir açıklama yapmam bile saçma. Yaşamının sonuna kadar benden nefret edecekti.

"Sadece yaşamak istedim." Dedi hıçkırarak ağlayarak. "Son kez."

Bacaklarım titriyordu, zemin adeta ayaklarımın altından kaydı.

Sapsarı saçları yüzüne yapışmıştı. Çekmeye bile yeltenmemişti.

Bileklerinden tutup gitmesini engellerken önüne, yere çöktüm. "Sonsuza kadar kaç benden ama küs olarak gitme, ağlayarak gitme."

İkimizin de hıçkırıkları odayı doldururken kendimden nefret ettim. Ebeveynlerimin kuklası olup ağlamak bana bencillik gibi gelmişti.

Ve sonunda gerçekliğe uyandım.

Bu uyanış beni sarsmış olsa da gerçeği değiştirmiyordu.

🌬️

Dünkü o öpücükten sonra ikimiz de tek kelime etmeden odalarımıza çekilmiştik.

Ben odaya girdiğimde Michelle nereye gittiğimi bilmediği için soru sormamıştı. Saat daha çok erken olmasına rağmen direkt yatağıma girmiştim ve tabiki de heyecandan uyuyamamıştım.

İkimizin de bildiği bir şey vardı. Birbirimize eskisi kadar mesafeli davranmayacaktık.

Sabah Michelle ile büyük salona inmeden önce dün ona Theodore'un verdiği kağıdı vermeyi unuttuğum aklıma geldi.

Katlayıp odanın bir köşesine koyduğum pantolonun arka cebinden kağıdı alırken Michelle bana merakla bakıyordu.

"Bu ne?" Dedi uzattığım kağıdı alırken.

"Theodore verdi. Bakmamamı söyledi."

Michelle kaşlarını kaldırıp katlı kağıdı açtı.

Kağıdı okuduktan sonra gözlerini kaldırıp bana baktı. Duygulanmıştı.

"Ne yazıyor?" Dedim kaşlarımla kağıdı işaret ederek.

Michelle yutkundu. "Eskiden yazdığı bir şarkı."

Kağıdı hafif eğik tutuyordu. Tüm karalanmış yazıları ve sözleri görmüştüm. Ne anlattığını anlamamıştım fakat aralarındaki ilişkiden kalan bir şey olduğu belliydi.

Michelle kağıdı tekrar katlayıp çekmecelerden birine attı. "Onunla bunu konuşacağım. Her ne kadar onunla muhatap olmak istemesem de." Ofladı ve kapıyı açtı.