Capitulo 1: La caída de la princesa Charlotte

Magsimula sa umpisa
                                        

Charlie, con los ojos hinchados y lágrimas en sus mejillas, empezó a recordar la dura conversación que había tenido con Vaggie:

Vaggie: Charlie, esta relación no funcionará. Tenemos objetivos y sueños diferentes. Lo siento pero ya no creo en tu proyecto y ya no quiero quedarme en el Hazbin Hotel.

Esas palabras hicieron que Charlie sintiera como algo dentro de ellos se rompía

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Esas palabras hicieron que Charlie sintiera como algo dentro de ellos se rompía.

Charlie: ¿Que? ¿Y entonces, qué pasa con nosotras? ¿Simplemente nos olvidamos de todo lo que hemos vivido juntas? ¿No hay esperanza para que podamos encontrar una solución?

Vaggie: No hay solución, Charlie. Nuestras vidas ya no están en sintonía. Lo mejor es terminar esta relación y seguir adelante.

Charlie se sentía destrozada. Sus lágrimas no cesaban y su corazón se sentía como si le hubieran dado una puñalada.

Charlie: ¿Cómo puedes decir eso, Vaggie? ¿No sentías lo mismo que yo? ¿No te importaba nuestro amor?

Vaggie: Sí me importaba, Charlie. Pero las cosas han cambiado. Ya no somos compatibles. Tengo que seguir mi propio camino.

Charlie: ¿Y qué hay de mí? ¿Qué debo hacer sin ti? ¿Cómo puedo seguir adelante?

Charlie se sentía perdida y sola. El dolor era casi insoportable.

Vaggie: Charlie, eres una demonio fuerte. Sabes lo que quieres y lucharás por ello. Sé que podrás superar esto y seguir adelante con tu sueño.

Charlie: Pero no quiero un sueño sin ti, Vaggie. Tú eres mi compañera, mi mejor amiga y mi amor. No puedo imaginar un futuro sin ti.

Vaggie: Charlie, tenemos que aceptar que a veces las cosas no salen como queremos. Tengo que seguir mi propio camino y tú tienes que seguir el tuyo. Lo siento pero nuestro caminos se volverán a cruzar en algún momento, ahora, debemos decir adiós.

En ese momento Vaggie abandono la habitación y Charlie se quedó sola en ese lugar, el silencio solo interrumpido por sus sollozos. Se desmoronó en el suelo, sintiéndose completamente perdida y abandonada.

El recuerdo se disipó, y Charlie se levantó lentamente de su cama. Sus ojos estaban rojos y hinchados, y su cuerpo estaba débil y fatigado. Ella sabía que tenía que seguir adelante, pero no sabía cómo hacerlo sin Vaggie. La habitación le parecía fría y vacía, sin la presencia de su amada.

Charlie, con la voz temblorosa y los ojos húmedos, se frotó los ojos intentando secarse las lágrimas. La habitación le parecía aún más solitaria y fría sin Vaggie.

Charlie: V-Vaggie... ¿cómo pude dejar que esto sucediera? ¿Cómo puedo vivir sin ti?

 ¿cómo pude dejar que esto sucediera? ¿Cómo puedo vivir sin ti?

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
(G͜͡o͜͡k͜͡u͜͡  & C͜͡h͜͡a͜͡r͜͡l͜͡i͜͡e͜͡ ) La princesa del Infierno Y El Sayayin.Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon