Droomvrouw [Matthy]

Hoofdstuk 8; Tienerpaparazzi

Het liefst zou ik nu willen overgeven van de zenuwen. Ik weet niet of ik me ooit zo zenuwachtig voor iets heb gevoeld.

Ik heb mijn leukste jurkje aangetrokken. Niet te chique, maar ook niet té casual. Aangezien we door de stad gaan lopen heb ik er sneakers onder.

Ik heb mijn normaal ligt krullende haar een blowout gegeven. Een blowout geeft me altijd dat extra stukje zelfvertrouwen.

Ik check mezelf nog eens goed in de spiegel en spuit mijn favoriete luchtje van Lancôme op.

De deurbel klinkt hard door mijn appartement. Ik heb Matthy al naar boven gebuzzed. Ik adem nog eens diep al mijn zenuwen uit en loop langzaam naar de voordeur toe.

Ik kijk nog eens voor de zekerheid door de deurspion, ik heb rare dingen meegemaakt met fans die mijn appartement gingen bezoeken.

Ik haal de deur van het slot en open deze. Gelijk komt de bekende glimlach van Matthy  me tegemoet. De vlinders beginnen weer wild door mijn buik heen te vliegen.

Hij ziet er zó leuk uit.

"Hey" begroet hij me.

"Hey." Groet ik terug, terwijl ik hem in een knuffel trek.

"Kom binnen, kom binnen." Vervolg ik gelijk enthousiast, terwijl ik hem verder mijn appartement inleid.

"Je ziet er echt leuk uit." Door zijn opmerking voel ik hoe het bloed naar mijn wangen stijgt.

"Jij ziet er anders ook niet verkeerd uit." Ik kijk achterom en zie dat hij me grijzend aankijkt.

Als we mijn woonkamer inkomen kijkt Matthy met grote ogen rond, waarna hij richting de grote ramen met uitzicht over de stad loopt.

"Dit is nog veel mooier dan op camera." Merkt hij op.

"Het is de reden waarom ik dit appartement gekocht heb." Zeg ik, terwijl ik naast hem voor het raam ga staan.

Ik laat hem de rest van mijn appartement zien en hij volgt mijn tour aandachtig.

"Wil je nog wat drinken of moeten we gelijk gaan?" Vraag ik hem als we bij mijn keukeneiland zijn aangekomen. Ik bedenk me net dat ik geen idee heb hoe laat hij gereserveerd heeft. 

Ik heb eigenlijk helemaal geen idee waar we überhaupt gaan eten. 

"Ik heb om half zeven gereserveerd dus we kunnen het beste alvast gaan. Is nog ongeveer 10 minuutjes lopen." Door zijn woorden knik ik en we bewegen ons weer richting mijn gang. 

Ik trek mijn jasje aan en zet een zonnebril in mijn haar. Ik grist mijn sleutels van het kastje in de gang en hang mijn tas over mijn schouder. 

~

We zijn nog geen 2 minuten onderweg of ik merk dat we al herkent worden. Een groepje meisjes aan de overkant van de straat begint overdreven te giechelen en naar ons te kijken. 

Het is echt totaal niet subtiel en ik begin me gelijk een beetje ongemakkelijk te voelen als ik merk dat ze foto's van ons aan het maken zijn.   

"Ik had mijn zonnebril niet in mijn auto moeten laten liggen." Zegt Matthy van naast mij. Hem is het groepje ook al opgevallen. 

"Niet dat we met zonnebril niet meer herkent worden." Zeg ik lachend tegen hem. 

Ik heb in de jaren van bekendheid geleerd dat het niks uitmaakt hoe je er uit ziet. Er zijn altijd mensen die je herkennen. 

"Alsnog, het voelt alsof het helpt." Ik knik instemmend met zijn woorden. 

"Het is ook een beetje onze eigen schuld we hadden hier wel iets beter over na kunnen denken." 

Ik kijk op naar Matthy en ik voel hoe de vlinders in buik wild op en neer vliegen. Bijna automatisch begin ik met glimlachen, terwijl ik weer voor me uit kijk. Ik zou het echt een actie voor mij vinden om ergens over te struikelen. 

"Het is wat het is. Het is tenminste goede reclame voor onze video van vrijdag." Ik maak een verontwaardigd geluidje. 

"Oh dus daar is het je allemaal om te doen. Ik hoor het al." Zeg ik sarcastisch tegen hem. Ik hoor hem zacht lachen. 

"Ik bedoel het niet zo. Dat weet je." 

"Jaja." 

"Oke hier naar links en dan zouden we er als het goed is moeten zijn." Zegt hij. We kijken allebei links de straat in en gaan staat stil voor het rode stoplicht. 

"OMG" Hoor ik een hoge stem gillen. Nog voor ik überhaupt om kan kijken komt er een meisje enthousiast op ons af gerend. Ze kijkt niet en steekt blindelings over. 

Ik wissel een beetje ongemakkelijk een blik met Matthy. 

"Dit is echt de beste dag uit mijn leven. Mag ik alsjeblieft een foto met jullie." Ze pakt haar iphone beet en begint al te poseren. 

"Tuurlijk." Zeg ik, terwijl we samen met haar op de foto gaan. 

"Ik vind jullie echt zo'n leuk koppel. Ik kijk jullie beide al zo lang en ik kan gewoon niet geloven dat jullie nu met elkaar zijn." Haar ogen schieten tussen ons beide en ik voel hoe mensen op straat ons raar aankijken. 

Wat niet gek is aangezien dit meisje net gillend overstak zonder te kijken. 

"Oh wat leuk om te horen. We vonden het erg leuk om je te ontmoeten uh." Ik laat een stilte vallen in de hoop dat ze haar naam invult. 

"Janine." Zegt ze gelijk. 

"Leuk je te ontmoeten Janine, maar wij moeten echt gaan. " Ze knikt en gelukkig sprint het stoplicht op groen. 

Matthy en ik zien onze kans en we steken over. Janine blijft ons met grote ogen aanstaren. 

"Ik haat het om bekend te zijn." Zegt Matthy en ik kan het niet laten om met hem in te stemmen. 

"Same, maar het hoort erbij." 

"Ik hoop gewoon dat het verhaal niet te veel uitlekt. Ik bedoel ik zou graag eerst zelf de kans willen krijgen om je beter te leren kennen. Zonder dat iedereen denkt dat we al samen zijn." Begint hij waardoor mijn hart een sprongetje maakt. 

"Ik vind je namelijk echt heel leuk Isa"