Droomvrouw [Matthy]

Hoofdstuk 6; De video

Zenuwachtig beweeg ik mijn been snel op en neer. Ik zit momenteel in de personeels ruimte van een restaurant, waar in het midden van het restaurant al een tafel met studiolampen en cameras klaar staat voor de prank op Matthy. Gelukkig is er verder niemand hier.

De jongens zijn momenteel Matthy ophalen en ik voel hoe een schuldgevoel en spijt mij vanbinnen opeten. Ik heb vanochtend nog met hem gebeld en dan flik ik nu opeens dit.

Ik had hier nooit mee moeten instemmen.

Ik scroll ongemakkelijk wat op mijn telefoon. Robbie heeft hun live-locatie met mij gedeeld zodat ik precies kan zien waar ze momenteel zijn. Google maps zegt nog een paar minuutjes.

Ik switch naar mijn camera en check voor de tiende keer hoe mijn haar eruit ziet. Ik hoop dat ik zometeen net zo gezellig kan kletsen, als dat we dit via de telefoon doen.

Ik voel hoe een warm gevoel zich langzaam in mijn borst verspreidt als ik denk aan onze gesprekken. Het is lang geleden dat ik me zo heb gevoeld bij een persoon.

Ik schrik op uit mijn gedachten door de jongens die luidt het restaurant binnenkomen. Gelijk vergrendel ik mijn telefoon en ga ik opstaan.

Het plan van Koen was dat ze eerst Matthy zouden laten zitten en hem dan blinddoeken, waarna ik in beeld zou komen.

Vervolgens hebben ze volgens mij allemaal vragen opgeschreven om het ijs een beetje te breken. Verder willen ze vooral een beetje improviseren, wat mij nog zenuwachtiger maakt.

Ik hoor de stem van Matthy protesteren en mijn hart klopt bijna uit mijn borst. Wat als hij het echt niet leuk vind dat ik hieraan mee werk.

"We gaan nu iemand voor je halen." Hoor de stem van Koen boven de andere uitkomen. Shit shit shit.

De deur naar de ruimte wordt geopend en Koen verschijnt aan de andere kant. Hij kijkt me glimlachend aan. Ik glimlach terug en mijn blik valt gelijk op Matthy die geblinddoek achter Koen aan een tafel zit.

"Kom, hij zit al met smart op je te wachten." Koen gebaard naar de tafel en ik zie het als teken om er heen te lopen. Mijn zwarte blokhakken echoën extra hard door het verder lege restaurant.

"What the fack, wat is dit teringhonden."

Ik ga tegenover Matthy aan tafel zitten en kijk langzaam terug naar de jongens die achter de bar aan de zijkant staan.

"Oke Matt, wat denk jij dat we voor jou geregeld hebben?" Vraagt Milo.

"Het is toch geen stripper" Door zijn woorden kan ik het niet laten om zacht te lachen.

"Isa?" Hoor ik Matthy gelijk vragend zeggen. Ik voel hoe het bloed langzaam naar mijn wangen stijgt, oops.

Ik kijk opzij en zie de jongens elkaar verbaasd aankijken. Mijn blik schiet weer terug naar Matthy, wie nogsteeds met een blinddoek voor me aan de tafel zit.

"Het is geen stripper, doe je blinddoek maar af, want het is namelijk..." Raoul bouwt de spanning een beetje op.

Matthy doet langzaam zijn blinddoek af en zijn ogen ontmoeten die van mij.

"Je enige echte droomvrouw, Isabella" Door Raoul zijn woorden glimlach ik naar Matthy.

"Ik wist het jullie zijn echt klootzakken." Matthy kijkt boos naar de jongens, wie ondertussen door zijn reactie hard aan het lachen zijn.

"Wees blij dat het geen stripper was." Zegt Robbie.

Matthy zijn blik schiet weer terug naar mij en ik krijg het gevoel dat ik bijna moet overgeven van de zenuwen. Hopelijk wordt hij niet boos.

"Verassing." Glimlach ik naar hem. Mijn glimlach is duidelijk aanstekelijk, want hij glimlacht gelijk naar me terug.

"Waarom heb je niks gezegd vanochtend?" Zijn stem klink niet boos, maar ook zeker niet blij.

"Dat is het punt van een verassing."

"Oké tortelduifjes, laten we beginnen met de challenges." Begint Milo, wie naar onze tafel komt toegelopen.

"Challenges?" Zeggen Matthy en ik tegelijk verbaasd. Ik dacht dat ze alleen vragen zouden doen.

"Ja Challenges om te zien of jullie wel bij elkaar passen. Erg typisch op een eerste eenzijdige blind date." Milo pakt een zak spekjes van een tafel en onbewust verlaat een zucht mijn mond.

Ik weet nu al waar dit heen gaat.

~

Mijn buikspieren doen pijn van het lachen. Ik had niet verwacht dat de jongens zo grappig waren. Het heeft een aanstekelijk effect.

Zeker door alle domme en beschamende dingen die ze vooral Matthy lieten doen.

De chubby bunny challenge was een goede ijsbreker om er voor de zorgen dat alle ongemakkelijkheid als sneeuw voor de zon is verdwenen.

Als dit geen leuke video wordt weet ik het ook niet meer. We zitten momenteel met z'n alle een beetje te kletsen en borrelen aan een lange tafel in het restaurant.

"Isa, wil je nog wat drinken?" Vraag Raoul, met een fles wijn in zijn hand. De jongens hebben net alles opgeruimd en ik heb, zover ze dat toelieten, geprobeerd om te helpen.

"Nee dankje, ik moet zo echt gaan het wordt al laat." Sla ik zijn aanbod af. Terwijl ik opsta en op mijn telefoon de tijd check.

"Ben je met de auto?" Vraagt Koen. Als antwoord schud ik mijn hoofd.

"Nee met de fiets." Ik heb vooraf op google maps gekeken hoe de straat eruit ziet van het restaurant. En alles is fileparkeren, ik fiets mezelf liever verrot dan dat ik moet fileparkeren.

Misschien moet ik de parkeer filmpjes op tiktok toch wat serieuzer gaan nemen.

Ik pak langzaam mijn spullen bijeen en trek mijn jas aan. "Ik loop wel met je mee." Hoor ik de stem van Matthy van naast me zeggen. Ik glimlach naar hem en knik.

Ik neem afscheid van de jongens en loop samen met Matthy de deur uit.

"Sorry nog van alles." Zeg ik glimlachend tegen hem, terwijl hij de deur voor me open houdt.

"Het is oké. Het viel me allemaal wel mee en ik denk dat het oprecht een leuke video wordt." Hij grijnst en maakt kort oogcontact met me waardoor mijn hart een sprongetje maakt.

"Waar staat je fiets?"

"Hier links in de straat." Zeg ik, waarna we samen die richting uitlopen.

"Je kan altijd nog met ons meerijden. Dan kan je ik je thuis afzetten daarna. Hoef je niet savonds nog te fietsen door de stad."

"Het komt vast wel goed. Het is vrijdagavond er zullen genoeg mensen op straat zijn." Stel ik hem gerust.

"App je me als je veilig thuis bent?"

"Doe ik." Zeg ik, terwijl ik mijn fietssleutel uit mijn jaszak haal. Mijn roze fiets met ducktape staat precies op de plek waar ik hem achtergelaten heb. Het is dan misschien niet de mooiste fiets, maar hij wordt in ieder geval niet gestolen.

"Dit is je fiets?" Zegt Matthy verbaasd, waardoor ik niet kan laten om te lachen.

"Wat dacht je dan?"

"Niet zo lelijk roze gespoten en ingepakt met ducktape." Door zijn woorden leg ik mijn hand op mijn hart, zogenaamd gekwetst.

"Het is maar een stationsfiets, zodat die minder snel gestolen wordt."

"Alsnog een intressante keuze, vooral vergeleken met je auto." Hij kijkt me grijnzend  aan, terwijl ik mijn sleutel in het slot steek.

Ik klik mijn lampjes aan en hang mijn tas aan het stuur. Als ik me weer terug naar hem wil draaien staat hij heel dichtbij. Ik kijk naar hem op in zijn ogen. De vlinders in buik vliegen wild rond en ik voel hoe mijn wangen warmer worden.

Ik wil net weer wat tegen hem zeggen, maar ik krijg de kans niet, aangezien hij zijn lippen tegen die van mij drukt.