Street Boys

Childhood¹

Rota-İyi Uykular Peder
Her Gece-Perdenin Ardındakiler

13 Yıl Önce / Taehyung

Kanaması durmayan parmaklarıma ısrarla sıkıca sardığım kirli kumaş parçası canımı yakıyordu. Gözlerim annesinden ilgi bekleyen bir bebek gibi dolmuştu.

Gecenin ikisinde on iki yaşında bir çocuk olarak dışarıda tehlikeli ortamlarda bulunmak benim için pekte anormal değildi. Korkmuyordum, yaşamımdan şikayetçi değildim. Sekiz yaşımda üvey babamın bana dokunuşlarından kaçtığımdan beri hiçbir şey canımı sıkmıyordu. O dokunuşlardansa sokakta soğuktan donarak ölmeyi tercih ederdim.

"Taehyung.."

Jimin'in sesiyle düşüncelerimden sıyrıldım. Burnunu çeke çeke ağlıyordu.

"Küçüğüm, gel yanıma."

Hemen kollarımın arasına girmişti. Jimin çok sık ağlardı, nedenini bilmiyorduk. Aramıza katılalı yalnızca üç hafta olmuştu, herkesten çekiyordu, benim dışımda. Aramızda sebepsiz bir şekilde abi kardeş ilişkisi oluşmuştu. Onu korumakla yükümlü hissediyordum.

"Ona fazla yüz veriyorsun V."

"Kes sesini, Jack."

Jack evden kaçtığımda bana sahip çıkan ilk kişiydi. Dışarıda geçirdiğim üçüncü gece, kendime ev olarak seçtiğim bir sokak arasında çöpten topladığım kartonların üzerinde yatıyordum. Cebimde beş kuruş para yoktu, iki gündür boğazımdan tek lokma yemek geçmemişti. Onu ilk gördüğümde saklanmıştım, herkesten saklanıyordum zaten. Yavaş yavaş yaklaşmıştı bana. Titreyen bedenime yırtık, eski bir battaniye sarmıştı. Neden dışarıda olduğumu sormuş, biraz konuştuktan sonra kolumdan tutup o zamanki bana göre hiçte tekin olmayan bir yere getirmişti. Terk edilmiş, torbacılar ve ayyaşların sahiplendiği küçük mahallede boş, yıkık dökük tek katlı gecekonduya ilk girdiğimde çok korkmuştum. İçinde ateş yanan varilin etrafında toplaşmış bir avuç çocuk vardı. Onları görünce yeni evimin burası olacağını anlamıştım.

"O çocuk başımıza bela olacak. Şu haline bak, bu kadar narin olursa sokakta nasıl hayatta kalır? Kimse gözünün yaşına bakmaz."

Jack'in sözleriyle boynuma sokulan Jimin'i daha sıkı sardım.

"Jack, yeter."

Birkaç dakika sessiz kaldı. Gözleri sürekli ellerimdeydi, kanayan yumruklarıma bakıyordu.

"Parmaklarına n'oldu?"

"Boşversene. Sigaran var mı?"

"Çok içiyorsun."

"Sigaran var mı?" diye yineledim soruyu. Cebinden buruşuk sigara paketini çıkarıp iki dal uzattı. Birisini varilin üstüne uzatıp tutuşturdum, dudaklarımın arasına sıkıştırdım. Diğerini cebime soktum.

Jimin kollarım arasında ağlıyor, Jack tam karşımda oturmuş, sağımda tanımadığım on beş yaşlarında bir kız var. Yan odada sıkış tıkış uyuyan onlarca çocuk.. Bazen keşke diyorum; keşke hepimizin sıcak birer yuvası, sığınabileceği aileleri olsaydı.

Buraya ilk geldiğimde sayımız iki elin parmaklarını geçmezdi, şimdi elli küsür çocuğuz. Terkedilmiş, buz gibi bir gecekonduda ısınmaya çalışan, hayatta kalabilmek için birbirlerine ihtiyaç duyan elli küsür çocuk.

Çok küskündüm hayata, hala küskünüm. En büyüğü on altı yaşında olan bu kadar çok çocuğa bu denli acımasız davrandığı için küskündüm. Fazlasıyla haklıydım da fikrimce. O zamanlar küskün olmama izin verilen tek şey hayattı.

Yanağıma düşen yaşla ağladığımı fark ettim. Çok uzun süredir ağlamıyordum.

"Jack."

"Efendim?"

"Eğer senden beni öldürmeni istesem, yapar mısın?"

Jimin başını omzumdan kaldırdı, gözlerini gözlerime dikti. Israrla bakmıyordum ona. Ufak parmakları yanaklarıma çıktı, gözyaşlarımı sildi.

Jack bir anda doğruldu oturduğu yerden. Yanıma gelir gelmez bir eli yakama yapıştı, diğeriyle suratıma yumruğunu geçirdi.

"V, kendine gel artık! Sen bu değilsin, bu kadar basit değilsin. Sorunlarından ölümle kaçacak biri hiç değilsin. Yemin ederim bir daha böyle laflar duyarsam ağzımdan, suratını dağıtırım."

Elimdeki sigara parmaklarımın arasından kaydı, Jimin'in koluna düşüp yaktı. Jimin tekrar ağlamaya başladı, o ağladıkça ben de ağladım. Jack yakamı bırakmış ağlayışımı izliyordu. Her ne kadar saklamaya çalışsa da onun da gözlerinin dolduğunu gördüm. O gün ilk ve son kez Jack'in gözlerinde yaş gördüm.

--------------------------------------------

13.03.2024