Soylular 2 : Zaman Döngüleri

2×3.B

Medya: Aiden

~Evlat Gibi~

Ava

"Aiden!" Onun arkasından koşarak yetişmeye çalışıyordum hâlâ. Onun ismini haykırmama rağmen beni asla duymak istemiyordu.

Ormanın girişine gelirken sonunda ona ulaşabilmiş, kolunu tutup kendime çevirebilmiştim. Nefes nefese "Sinirlerimi fena bozuyorsun çocuk!" Soluklanmaya çalışırken arada öksürmüştüm. Beni neredeyse yarım saatten beri koşturuyordu. Biraz kendimi toparladığımda ona bakmıştım. Yüzü aynıydı. "Aiden... İyi misin?"

"Değilim." Keskin ifadesini belirttiğinde ne yapacağımı bilemedim.

"Ben... Sadece iyi olman için uğraşıyorum. Ne yapsam bunu beceremeyecek gibiyim." Başımı umutsuzlukla yere devirdiğimde Aiden çenemi tutup ona bakmamı sağladı. Sanki öz kardeşimmiş gibi bir ima vermeye çalışıyordu gözleri.

"Biliyorum Ava... Biliyorum." Gözlerini birkaç saniyeliğine kaçırdığında tekrar bana baktı. Buruk bir gülümseme vardı ama bu sefer... Bu sefer sanki bu buruk gülümseme çoğu şeyi aşacak gibiydi. "Arkadaşın haklı sanırım." diyerek gülümsedi. Devamını beklerken konuştu.

"Böyle zamanlarda yalnız olmadığımı göstermek için keyfimi yerine getirmeye çalışan kişileri de bir kenara atmamam lazım. Öfkem, kinim, üzüntüm her ne kadar büyük olsa da. Çünkü sizin suçunuz yok." Ve yerine daha canlı gülümseme yerleştirdi. Nefes alıp çoğu şeyden arınmış gibi yerinde sallandı. "Okula gidelim mi Popo Cipsi? Ne de olsa akşama kadar devam eden sıkıcı derslerimiz, mala anlatır gibi anlatan hocalarımız ve sürekli baş ağrıtan gereksiz kişiler var. Özlemedim değil yani.." dediği şeylere gülerken yanıtladım.

"Tabii ki Popo Cipsi!"

***

Teneffüs olmalıydı. Çünkü koridordan geçerken çoğu kişi bir yerden bir yere gidiyor, çoğu kişi dolaplarının yanına dayanmış konuşuyordu. Gözler bize bakarken sanırım herkes olan şeyden haberdardı.

Aiden ile eskisi gibi konuşup eğlenirken hiçbir şey olmamış gibi devam ediyorduk. Birkaç saniye sonra Aiden bize tiksinir gibi bakan gözlere haddini bildirmek ister gibi konuştu. "Ne bakıyorsunuz Popo Cipsleri? Böyle muhteşem ikili olmamanız sadece sizin cahilliğinizdir!" Ardından dilini çıkarıp gözünü şaşı yapmıştı.

"Kes sesini dengesiz," arkamızda kalan kız bu sözü Aiden'a iletirken Aiden hiç onu etkileyen bir şey duymamış gibi devam etti. "Herkesin aynı robot gibi olduğu evrende dengesiz ve aykırı olmak isterim bebeğim."

"Eski formuna dönmen güzel kaptan!" dedim Aiden'a neşeyle söylerken. O da bana gülümseyerek karşılık verdi. "İnan ki yenilenmiş gibi hissediyorum!"

Aiden ile kantin bölümüne girdiğimizde Casey ve Jayden'ın içeride olduklarını, bir masada yalnız başlarına oturduklarını görmüştüm. O kadar kalabalıktan onları nasıl görmüştüm bilmiyorum ama görmüştüm işte!

"Ne alacaksın Popo Cipsi?" Aiden raflardaki ürünlere bakarken ben arkamda kalan iki kişiye odaklanmıştım sadece. Birkaç dakika boyunca ses vermeyince Aiden "Boş ver o zangaraları." dediği şeye şaşkınlıkla tepki verince ona döndüm.

"Ne? Hayır! Ne alakası var. Onlarla ilgilenmiyorum. Sadece dalıp gitmişim."

"Tabii yavrum. Aynen öyledir. O yüzden mi öküz suratlı, aklı bir karış havada, domuz tenli, sırık boylu, adi köpek tavırlı, öfkelenince aç inek gibi durmadan bağıran, tahtayı yemeye çalışan üç aykülü tavuklar gibi olan ikizime ve barbie olmak isteyen ama beceremeyen, yaşlı karılar gibi sürekli dedikodu yapan, herkesin arkasından konuşan ama kendini cici bici bir kız olduğunu göstermeye çalışan naylon saçlı çakma sarışana o yüzden mi üzgün gözlerle bakıp duruyorsun?!" Kelimelerini tekerleme söyler gibğ hızlıca söylediyğinde gözlerim büsbütün açılmıştı.