Chapter 7

5 0 0
                                    

Third Person's POV

DEVAN is gripping tightly on the steering wheels of his car. Veins were visible from his arms as his white long sleeves were rolled up to his elbow. Nanatiling tutok ang kanyang atensyon sa daang tinatahak nila patungo sa bahay ni Odessa buong biyahe.

A couple of minutes have past and Odessa were still on her usual self. Her attention were dragged by his elusive charm and she can't understand the strange thing she's feeling as of the moment.

Pakiramdam niya ay nasa matindi siyang interrogation at hindi magawang makapagsalita. She finds it hard to open up a topic when she doesn't even know whether or not he's interested to talk to her. Naroon parin ang kaba sa sistema niya at malakas ang kabog ng kanyang puso habang pasulyap-sulyap sa direksyon ni Devan.

Hindi niya maiwasang mapatingin sa gawi nito na animo'y parang may gusto siyang sabihin na hindi niya kayang isiwalat. Looking at his side view profile, she saw how his eyes sparkled when the light coming from the moon directly striked it.

His arked eyebrow just added on his Greek God like face. Even just his side profile alone, she can see how perfect his features were and she finds it mesmerizing.

"I need you to lead me the way and not to focus on me," he suddenly spoke out of nowhere without glancing on her.

Nang dahil sa gulat ay napasinghap si Odessa habang nanlalaki ang mga matang iniwas ang tingin dito.

Napalunok siya. "S-Sorry,"

Naramdaman niya ang pagi-init ng magkabila niyang pisngi kaya naman siniksik niya ang mukha sa kabilang parte ng kotse na halos mauntog na siya sa bintana nito nang dahil sa hiya. Napansin pala ni Devan ang paninitig nito sa kanya.

"You look tense. Hindi ako nangangain," he added that made her feel a shame even more.

Gusto na lamang niyang lumubog sa kinauupuan ngayon dahil nahuli siya nitong nakatitig sa kanya. She doesn't even know why she suddenly examines his feature at nawala sa isip niyang baka mapansin siya nito. Bakit nga ba kasi tinitigan niya pa ito? She couldn't even understand herself.

Hindi siya agad nakasagot sa sinabi nito. Hindi na niya matukoy kung anong nararamdaman niya sa mga oras na iyon. She felt embarrassed, and she felt the awkwardness and nervousness at the same time. At pakiramdam niya pa'y siya lang ang nakakaramdan no'n sa kanilang dalawa.

"It seems like you wan't to say something,"

Saglit siyang natigilan sa katagang sinambit nito. She's wondering how did he even notice that. Is he a mind reader?

"No, I'm not," dagdag pa nito na mas nagpalaki ng kanyang mga mata.

Humugot siya ng hangin at pinakawalan ito. She's hesitant to asked him about his personal life. Ayaw niyang masabihan siya ng pakealamera nang dahil sa panghihimasok niya ngunit sa kabilang banda ay talagang kyuryoso siya.

"W-Wala po," sambit na lang niya kahit ang totoo'y gustong-gusto na niyang magtanong dito.

"You sure?"

"O-Opo,"

"Po? Opo? You're too polite. Do I look like old to you?"

Gulat ang mga matang lumingon siya rito at mas lalo pa siyang nagulat nang magtama ang paningin nila sa isa't isa. And there she felt like the space between them is getting smaller and smaller from time to time as they stare on each other's eyes.

ON THE OTHER HAND, Devan was caught off guard the moment he faced the looking like angel he's been with. It wasn't his intention to stare at her that long but he doesn't understand why he can't take his eyes off of her.

Delicate BeautyWhere stories live. Discover now