မေကုန်းချင်

ရန်မင်း၏ကြမ်းတမ်းသောလက်ချောင်းများက ပေါ့ပါးစွာပင် လှုပ်ရှားနေသောကြောင့် ချန်ရုံ၏မျက်နှာကို ထိကိုင်လိုက်သောအခါချန်ရုံ၏နှလုံးသားကိုထိုးဆွနေသော ဆောင်းလေအေးကဲ့သို့ လက်ချောင်းများ၏ကြမ်းတမ်းမှုကြားထဲမှ နူးညံ့မှုကို ချန်ရုံ ခံစားလိုက်ရသည်။

"မချပေးဘူး..."

ရန်မင်းက ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ သူ့လေသံက နောက်တစ်ခါထပ်မပြောနဲ့တော့ ဟူ‌၍ အမိန့်ပေးသံပေါက်နေသည်။

ချန်ရုံသည် ဒေါသထွက်လွန်း၍ လည်ချောင်း၌ပင် ဆို့နင့်သွားရသည်။ သူမသည် ရန်မင်းအား စိုက်ကြည့်ကာပြောလိုက်သည်။

"ရန်မင်း...ရှင် ကျွန်မနားကို ကပ်မလာနဲ့နော်...."
ချန်ရုံက ဒေါသတကြီးပြောနေသော်လည်း အသံက တောင်းပန်‌တိုးလျှိုးနေသကဲ့သို့ဖြစ်နေသည်။

ချန်ရုံက ထိုသို့မဖြစ်အောင်သတိထားနေသော်လည်း ထိုစကားလုံးများကို ပြောလိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက် ချန်ရုံ၏အသံက တိမ်ဝင်သွားသည်။

ရန်မင်းကတော့ ချန်ရုံ၏စကားများကို လျစ်လျူရှုမြဲပင်။ ချန်ရုံက ခေါင်းကိုတစ်ဖက်သို့လှည့်၍ သူ့ဆီမှ ရှောင်ဖယ်ရန်ကြိုးစားနေသည်ကိုတွေ့သောအခါ ရန်မင်းက ချန်ရုံ၏မေးစေ့ကို ကိုင်၍ ပြုံးကာပြောလိုက်သည်။

"မင်းကို မလွှတ်ပေးနိုင်ဘူး..."

ဤလူသည် ချန်ရုံ့အား ကြမ်းတမ်းစွာ ဆော့ကစားနေသည်ပဲ။

ချန်ရုံ အလွန်ဒေါသထွက်လာမိသည်။

ချန်ရုံသည် ရန်မင်းကို စူးစူးရဲရဲကြည့်ရင်းဖြင့် မျက်နှာက နီရဲလာသည်။ အကြည့်များဖြင့်သာ လူ့အသက်ကိုသတ်နိုင်ပါက ရန်မင်းသည် မြှားအစင်းတစ်သိန်းခန့်စိုက်ဝင်၍ သေနေတော့မည်ဖြစ်သည်။

သို့သော် ကံမကောင်းစွာပင် အကြည့်များဖြင့် လူသတ်၍ မရခဲ့ပါ။ ချန်ရုံ၏ လှပသောမျက်လုံးများသည် စိတ်ဆိုးဒေါသထွက်နေချိန်၌ပင် တစ်ဖက်သားအား ဆွဲဆောင်သကဲ့သို့ဖြစ်နေသည်။

ချန်ရုံသည် ဒေါသထွက်လွန်း၍ အသက်ကိုပင် ခက်ခဲစွာရှူနေရသောအခါ ရန်မင်းက မျက်မှောင်ကြုတ်၍ ပြောလိုက်သည်။