OKULDAKİ GİZLİ VAMPİR~vsoo~

34. Bölüm.

Selam yeni bölüm ile geldim.
Evet piçlik yapıp bunları ayırdım ama ilişkilerde olur böyle şeyler. Önceki bölümü yazarken evrim geçirdim.

Yukarıdaki şarkı...

Neyse uzatmadan hikayeye geçelim.
..............................................

Yoongiye konumu attıktan sonra kahvemi içmeye devam ettim. Eskiden boş zamanlarımda bu cafe'ye gelip karşıdaki denizi izleyerek kulaklığımdaki şarkıyı dinlerdim.

Onunla artık konuşmam gerekiyordu çünkü ona hiç konuşma şansı vermemiştim. Ney yaptığımı bende bilmiyorum kafam o kadar karışıkki!

Yoonginin buraya doğru ilerlediğini gördüğümde ayağı kalktım.
"Hoşgeldin" gülümseyip karşıma oturdu.
"Hoşbuldum"

"Birşeyler içermisin?" Dediğimde garsona gelmesini işaret etti.
"Ben alırım bize"

"Ne gerek var ben alacağım" dediğimde kafasını iki yana salladı.
"Jisoo inatla ben alacağım uzatma"
Onayladım onu.

"Ben seni buraya herşeyi anlatman için çağırdım. Yani sana hiç konuma fırsatı vermedim ben kendi hayatımı öğrenmek istiyorum?"
Derin bir nefes alıp garsonun getirdiği kahvesinden bir yudum aldı.

"Jisoo bende sana hak veriyorum ama benimde kendi yönlerimden haklı olduğum yerler var....babam bana yalan söyledi. Senin öldüğünü söyleyip beni geçiştirdi. Ama senin bilmediğin birşey var...ben seni 7 sene boyunca aradım. İnanmak istemedim öldüğüne daha seni görememişken öldüğüne kabullenemedim" gözyaşları yanaklarından süzülürken benimde gözümden yaş süzüldü.

"Yoongi ben bilmiyordum.."
Bana doğru uzanıp gözyaşımı sildi.
"Üzülme güzelim sonunda seni buldum ya?" Dediğinde daha çok ağladı. Ben dayanamayıp kalktım ve yanına oturup sarıldım.

"Şuan kendimi parçalamak istiyorum nasıl bilip bilmeden seni üzdüm" ellerini yanaklarıma götürüp ona bakmamı sağladı.
"Bilmiyordun jisoo saçma olduğunu düşündüm benim gibi"
Kafamı salladım.
"Tamam artık üzülme geçti Tamam mı?" Ellerini benden çekti ve gülümsedi.

"Tamam beni birdaha bırakma sözmü?"

"Tabiki söz güzelim seni ölsem de bırakmam birdaha"

"Sen jinyoung'a söyleyecekmisin gerçeği?" Dedi.

"Hayır söylemeyeceğim sen söyleme olur mu? üzülmesini istemiyorum"

"Tamam söylemem ama bir şartla?"

"Ne?"

"Bana abi diyeceksin yoongi değil"
Güldüm.
"Tabiki abi demeyip ne diyeceğim?"

Cabinden bir mektup çıkarıp bana uzattı.
"Al bunu babamız yazmış herşeyi anlattığı mektup" elindekini alıp cebime koydum.

"Bu arada yaraların iyileştimi?"

"Evet azıcık sıyrıklar var sadece"

"Peki bunu sana kim yaptı?"

"Üvey annem yaptı beni sevmediği için kardeşini bana vurdurttu"
Dediğinde kaşlarımı çattım.