OKULDAKİ GİZLİ VAMPİR~vsoo~

31. Bölüm.

Selam yeni bölüm ile geldim. Biliyorum geç geldi hepinizden özür dilerim. Neyse şimdi uzatmadan hikayeye geçelim.
.....................................

İki gündür bu kulübede kalıyorduk.
Hiçbir şeyden haberimiz yoktu.
Onları özlemiştim. İki gün olsa bile 4 sene gibi geliyordu.

"İyimisin?" Taehyung'un sorusuyla ona döndüm.
"İyiyim ne olduki?"

"Durgun gözüküyorsun"

"Yok sadece dalmışım"

"Peki sen öyle diyorsan"

Ayağı kalktım. "Nereye?" Dedi.
"Şu içeceğim" onayladığında mutfağa gidecektimki bir anda kapı çalınması ile Taehyung'a baktım. Oda bilmez gözlerle kapıya bakıyordu.

"Kim bu?" Dediğimde bilmiyorum anlamında kafasını salladı ve ayağı kalkıp kapıya ilerledi.
Açtığında, karşımızda endişeli jinyoung ve yoongi vardı. Nasıl bulmuşlardı burayı?

İkiside birden gelip bana sarıldı.
Taehyung'a baktım.
"Jisoo iyimisin birşey yaptımı sana?" Jinyoung abim ayrılmadan önce konuştu.

"Hayır iyiyim ben birşey yapmadı da.."
Yoongi gözleri dolu bir şekilde birdaha sarıldı bana.

"İyisin değil mi?" Diye sorduğunda ağlamamak için dudağımı birbirine bastırdım. Hastahaneden beri konuşmamıştık onunla. Abim olduğunu öğrendiğimden beri...

Benden ayrılıp Taehyung'a adım attı ve yakasından tuttu.
"Lan ben sana güvendim şerefsiz!"
Onlara ilerleyip yoongi'nin kolunu Taehyung'un yakasından çektim.

"O birşey yapmadı ben istedim!"
Jinyoung abim yanıma geldiğini hissettim.
"Jisoo sen gerçekten mi?.." dediğinde gözlerimden yaş akmıştı.
Kendimi çok kötü hissettim, benim yüzünden en mutlu günü mahvolmuştu.

"Jisoo sen kafayı mı yedin? Ne kadar çok endişelendik haberin varmı senin?" Yoongi konuştuğunda ona dönüp baş parmağımı ona doğrulttum.

"Bana sakın abilik taslama!"
Şaşırmış bı şekilde bana baktı.
Taehyung kolumu tutuyordu.

"Bunca zaman beni hiç aramayı düşündünmü? bir söze inanıp kardeşini hiç takmadın, benim öldüğüme inandın kanıt olmadan ortada hiçbirşey yokken sen benim öldüğüme inandın!" Göz yaşlarım hiç durmuyordu.

"Jisoo...." Birşey demesine izin vermeden Taehyung'un kolundan tutarak dışarı çıktım.
"Jisoo nereye?" Cevap vermedim hala yürüyordum.

"Bir dakika dur" elini bırakıp yere çömeldim. Ve ağlamaya başladım.
Bıktım artık herşeyden, herkesten. Onca şey, hayatım yalanmış!

Yanıma çökerek elimi tuttu.
"Yapma güzelim böyle...onu bir dinleseydin" kafamı iki yana salladım.
"Taehyung o beni yok saymış anladınmı? Umrunda değilmişim ben onunda, babamında"

"Biliyorum tabi haklısın ama herşeyden önce bir dinlemen lazımdı"
Kafamı kaldırıp ona baktım.
Anidan ağzına kapatıp arkasına döndü. Ne olduğunu anlamamıştım. omzuna dokundum.

"Ne oldu?" Hiçbirşey dememiş bir şekilde arkasına bakıyordu. İçimi korku kapladığını hissettim.

Hala anlamayarak ona bakarken oda aynıydı. Neden cevap vermiyordu?
Önüne geçmek isteyecektimki bir anda ensemden ve belimden tutup. Sertçe yere itti. Ağzımdan küçük bir inilti çıktı. Kendide hızla üstüme çıkıp boynuma eğildi.