The Rise of the Phoenix

Chapter 12

Ramdam na ramdam ko na ang pagligo ko ng pawis dahil sa sobrang pagkabilad ko sa araw.

Gusto ko pang tumagal sa pagkakapit pero lalong kumikirot ang galos ko sa palapulsuhan. Napapikit ako nang pati ang likod ko ay kumikirot na rin.

Sinusubok talaga ako. Ilang sandali lang at tuluyan na akong napabitiw sa bar.

"Not bad, you finish for 10 minutes, young lady. It tests that you have a strong grip. You can rest now. See you tomorrow."  

Damn it, I just finished for ten minutes when I felt I had been hanging there for too long already. 

Tumango ako at kumaway na lang sa kanila. Dire-diretso ako sa rambler. I'm so disappointed. 10 minutes not bad? I feel like I could do more.

Kumain na muna ako saka ako natulog. Sa sobrang pagod ko nga, umaga na ako nagising.

Kumikirot ang buong katawan ko paggising pero hindi ako pwedeng mag-inarte at may training pa ako.

Ano na naman kayang ipapagawa nila sa akin?

Nagsisimula na silang mag-stretching pagdating ko pero napatigil din nang makita ako.

"Good morning, Young lady!" sabay-sabay nilang pagbati.

I want to roll my eyes. "Morning," I respond coldly.

Nag-stretching na rin ako.

"Young lady..." Napaangat ako ng tingin. It's Dean and Sam.

I stare at the chains and handcuffs that they are holding ridiculously. It's like they are training me like a prisoner here, huh? 

Dean looks calm, while Sam looks uneasy. I can't blame them; the three of them from the mansion know me better. Maybe Jack is less scared of me.

I admit I caused them so much trauma during my devastating phase that maybe it is still embedded in their minds.  

Swerte nga ang apat na ito at sa labas sila nakadestino at hindi nila naranasang magbantay sa akin sa mansion.

"We were ordered that every time you jog, you will put these handcuffs and chains on," Sam explained.

"This will help you to handle and strengthen your muscles in your both hand and feet. It will be hard at first but you'll know the result later," Dean added.
 
"Okay," walang buhay kong sabi at inilahad ang kamay ko para mailagay na nila ang posas.

Napatitig pa si Dean sa kamay ko bago inilagay ang posas. Maingat din ang pagkakalagay niya pero kahit anong ingat naman nila dahil sa training masusugatan pa rin naman ako.

Ilalagay na sana ni Sam ang kadena sa paa ko nang biglang lumitaw si Ridjer at pinigilan siya saka kinuha ang kadena mula sa kanya.

"Let me. I will be the one to do it. Jack is calling you." Sabay turo niya sa likuran ko.

"Okay! Excuse me, young lady." Paalam ni Sam. Walang angal at parang masaya pa siyang hindi siya ang maglalagay ng kadena sa akin.

Lumingon ako sa likuran. Nakita ko silang nagsusuot na rin ng posas at kadena sa paa.

But what caught my eye is Dave, who is staring at us in a grim line. We stared at each other until he was the first one to look away. 

"You must stretch your feet first before starting to jog, young lady," madiing sabi niya. Pinanood ko lang siyang maayos na nilagay sa paa ko ang kadena.

"Someone is so happy right now," bulong ni Cahr na lumapit sa kanya. Narinig ko ito dahil malapit naman ako sa kanila.

Lumapit si Cahr sa kanya at tila may panunukso ang mga mata.