Ateşin İçindeki Serçe

12. BÖLÜM: CEHENNEMİN BAŞLANGICI

Selamlar, nasılsınız Minik Serçelerim?

Bu aralar biraz yoğunum buraya fazla yetişemiyorum. O yüzden kusura bakmayın.

Kitap hakkındaki düşüncelerinizi söyleyebilirsiniz.

Bölüm Şarkısı; Sezen Aksu - Sen Ağlama

Multimedya; Melda Çakırcı

Oy; 170
Yorum; 170

Her Neyse başlayalım bakalım.

12 BÖLÜM: CEHENNEMİN BAŞLANGICI

Titreyen bir yaprak misaliydi bedenim. Şiddetli bir fırtınada, ağacın dalına tutunan ve her şeye rağmen yere düşmeyen sararmış yaprak gibiydi...

Buğulanan gözlerimin odağı tekrardan elimdeki not olmuştu. Acaba kardeşi, ağabeyinin beni tecavüz etmeye çalıştığını öğrenseydi böyle yapar mıydı, yoksa haberi var mıydı bilmiyordum.

Korkuyordum. Fakat şunu da çok iyi biliyordum ki, bundan sonra adım attığım her yerde, başka birinin daha adımlarını hissedecektim.

Kağıdı, avucumun içinde buruş buruş edip, küçük çöp kutusunun içine attım. Berkay ağabeyi tanıyordum. Kendisi Nejat ağabeyin kardeşi olurdu fakat yıllarca burada değildi.

Yutkundum. Fakat boğazımda yer edinen yumru, yutkunuşumu zorlaştırmaktan öteye gitmemişti. Sarı saçlarımı elimle toparlayıp, omuzuma doğru yatırdım. Ardından Pencereyi açıp, etrafı bir sürü kez kolaçan ettim. Korku bütün benliğime saniye saniye işliyor, nottaki yazılanlar beynime birer balyoz etkisi yaratıyordu.

Soğuk hava odaya dolar dolmaz pencereyi kapatıp, yatağımın üzerine oturdum. Üşüyordum fakat bu akşamın soğuğundan mı, yoksa notta yazılan o yazıdan mı kaynaklıydı bilmiyordum.

Derin bir nefes aldım ve bu yaşadığım yarım saati unutmaya çalıştım. Komodinin üzerindeki saati, sabahın altısına kurup, yorganımın içine girdiğimde bedenime çarpan soğukluk, beni titremişti.

Gözlerimi yumdum. Dakikalar geçti. Belki de saatler ama uyku bir an olsun girmedi gözlerime. Sürekli olarak yatakta kıvranıp durdum. En sonunda uyumaya yakın bir sürede, odamın kapısı açıldı ve eş zamanlı olarak Gece'nin sesini duydum.

"Serçe, okula geç kalacaksın. Kalk!" Bir anne edasıyla beni uyandırdığında, yaptığım tek şey gözlerimi aralamak olmuştu. Kalkmak istemiyordum ancak Gece tepemde böyle dikilmeye devam ederse, korkudan uykum bile kaçabilirdi. "Serçe, kızıyorum bak!"

"Tamam, kalktım anne." Dedim gülümseyerek. Esneyerek yataktan kalktığımda , kapının pervazına yaslanmış Araf ağabeyi gördüm.

"Güzelim, biz çıkalım Serçe Ablan giyinsin, olur mu?" İkisi beraber odadan çıktıklarında, dolaba koyduğum okul kıyafetlerimi aldım. İlk olarak üzerimdeki ince t-shirt'i çıkartıp beyaz gömleğimi, ardından altımdaki şortu çıkartıp siyah eteğimi giydim.

Dağılmış saçlarımı güzelce tarayıp, açık bıraktıktan sonra montumu da giyerek, sırt çantamı da aldım ve odadan çıktım.

Salona baktığımda kimse yoktu. Herhalde Gece ve Araf ağabey çoktan dışarıya çıkıp, arabaya binmişlerdi. Ayakkabılığın üzerinden siyah renkteki sporlarımı giyip, kapıyı açtım ve tekrar kapattıktan sonra merdivenlerden aşağıya indim.