Seni sevdiğim gibi sevemedim ben kimseyi. Gel diyemem artık sana...Biliyorum, kabullendim sen ve ben kavramı bir b*k etmez. Hayat bunca güzelliği bize sunarken ve yaşanma umudu olan onca hayal varken sevemediysen beni acınası bir aşk hikayesiyle yoluma devam ediyor olmam pek de garip değil sanırım. Ama kokunu hayat saymış bir kadının nefes alıyor olması yaşadığı anlamına gelmez unutma bunu. Yaşamıyorum. Yalnızca her geçen gün ölü bir ruhun diri bir bedende hayata tutunmaya çalışmasının ne kadar çaresiz hissettirdiğini biraz daha öğreniyorum.Masumiyetini ateşe vermiş bir yüreğin hissiz bedenlerde kendini avutma çabalarını buruklaşmış tebessümlerimle izliyorum...Çıkmaz sokağın merakıyla yolunu kaybetmiş küçük kızın saflığını gözyaşlarımla hatırlıyorum. Gerçek sözlere tercih ettiğim yalan sözlerinde 'şeref' ve 'şerefsizlik' kavramlarının nasıl kaybolduğunu öğreniyorum. Artık mazide tutuklu olmadığım gibi, geleceğe zerre umudum kalmadığını kabulleniyorum. Kendimi sana bırakamadım belki ama hissizliğe bırakıyorum.Ve bu durumun ironikliği karşısında son kez öfkeleniyorum. Hissizlikle boğuşurken kendini hissizliğe teslim etmenin ironikliği içinde savrulup gidiyorum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tumblr Sözler
Randomßazen acının en dibe vurduğu yerdesinizdir. Ne ileri ne geri tek bi adım atamazsınız. Tüm hayalleriniz, uğruna vazgeçtiğiniz her şey tek bi cümleyle yok olup gider ve kalakalırsınız. Çok ağlamak da fayda etmez çok içmek de. Ya sonsuza kadar uyumaktı...
