Ben koca bir aptalım.
Resimlerimize bakarken gözlerim dolduğunda daha iyi anlıyorum bunu.
Seni üzdüğüm için, sana haketmediğin şeyleri her seferinde yaşattığım için kendimden nasıl nefret ettiğimi bilemezsin, inanamazsın.
Canımdan bir parçaya nasıl yaparım bunu diye kendimi yiyip bitiriyorum.
Yanımda olduğunda nasıl kitleniyorum nasıl dilim düğümleniyor bi anlasan zaten.Sebep soruyorsun. Sebep yok!
Kendimde anlayamadığım bu garipliği çözebilmiş değilim.
Yanımda oturuyorsun.Gözlerin dolu, üzülmüşsün belli.Kafan sık sık yere gidiyor.Bana bak diyorsun, bakmaya ne gücüm ne de cesaretim var.Sadece sesin çınlıyor kulaklarımda.Söylediklerin yeterince canımı yakıyor, doluyorum.Sesimi çıkaramıyorum.
Kendimi sıkıyorum.Sürekli başka şeylerle meşgul olmaya çalışıyorum.Çalan şarkıları duymamaya çalışıyorum.Ama olmuyor.
En sonunda dayanamıyorum.
Ben ağlıyorum.Sen bakmıyorsun bile.
Saçlarımla oynadığın an içim gidiyor.Kendimden geçiyorum.Daha önce defalarca yapmış olmana rağmen neden böyle olduğumu anlamakta bende güçlük çekiyorum.Ama dokunduğun an içimden bişeylerin kopup gittiğini kafamı defalarca duvarlara vurmak istediğimi nasıl anlatırım ki.
Aramızda metreler yok mesafeler yok.
Ama o kadar uzağız ki birbirimize.Elimi uzatmak için defalarca yelteniyorum ama cesaretim yok geri çekiliyorum.
Bana yaşattıklarını bir tek dokunuşuyla unutturmaya çalışıyor, diye düşünmeni istemediğim için yaklaşamıyorum bile sana.
Oysa o kadar çok istedim ki o an sana sarılmayı, senin kollarında ağlamayı.Ben ağlarken dayanamamanı gelip sarılmanı o kadar çok bekledim ki.
Yapmadın.
Yapamadım.
Senden daha üzgünüm.
Daha çok canım yanıyor.
Çünkü bu durumun sebebi benim ama sen anlayamazsın hissettiklerimi.
İmkanı yok.
Yine yazıcak halim kalmadı, yine tutamadım kendimi.Konu sen olunca kendimi sıkamıyorum.O soğukkanlı katı insan olamıyorum.Kendime hakim olamıyourm.
Ağlıyorum, konuşamıyorum, sesimi çıkartamıyorum, yüzüne bakamıyorum.Açıklama yapamıyorum.Ruh gibiyim.
Bunların hiçbiri sıkıldığımdan, soğuduğumdan, bunaldığımdan değil.
Seni çok sevdiğimden.
Gitsem de , gitsen de sensiz olamayacağımı çok iyi bildiğimden.
Defalarca göndermiş olmaya çalışsam da, gidersen ben diye bir şey kalmayacağını bildiğimden.
Ben kimseye bu kadar alışmadım.
Kimseyi bu kadar çok özlemedim.
Kimse için bu kadar çok ağlamadım.
Nefes almak bile istemiyorum.
Seni üzdüm.
Boş her şey boş.
Hiçbir şeyin önemi yok.
Hiçbir şey bilmiyorum.
Tek bildiğim; Sensiz nefes alamadığım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tumblr Sözler
Randomßazen acının en dibe vurduğu yerdesinizdir. Ne ileri ne geri tek bi adım atamazsınız. Tüm hayalleriniz, uğruna vazgeçtiğiniz her şey tek bi cümleyle yok olup gider ve kalakalırsınız. Çok ağlamak da fayda etmez çok içmek de. Ya sonsuza kadar uyumaktı...
