UNUTTUĞUM YERDE HATIRLAT

Yine Düştü Aklıma

14 SENE ÖNCE
(YAZARIN ANLATIMI İLE)

Küçük kız elinde tuttuğu çikolatayı sallayarak bahçeye çıktı bir sevinçle. Önce sağa baktı aradığı şey yoktu, sonra sola baktı ve yine yoktu yüzü bir an için asıldı ve dudağını bükerek başını önüne eğdi.

Bir yere gitmemesini söylemişti hemen gelmişti oysaki, sadece onun için aldığı çikolatayı odasından alıp hemen geleceğini söylemişti fakat döndüğünde yoktu. Kız bir an için hayal kırıklığını ve kızgınlığı hissetti, onun için gitmişken o nasıl bırakıp gidebilirdi iki dakikada?

Merdiven altında karşılaşmalarının üzerine tam bir ay geçmişti ve artık ilk günkü kadar birbirlerine soğuk değillerdi, tabi küçük kızın daha kendisinin de farkına varamadığı hastalığı ara sıra aralarına mesafe girmesine sebep oluyordu fakat zaman geçince eskisinden daha sıcak ve güzel bakıyordu çocuğa.

Bu yurtta ilk defa birisini merak ediyordu kız, çocuk onun gözünde gizemli ve merak uyandırıcı birisiydi ve sebebini öğrenmek istiyordu.

Kız aniden arkadan birisinin çarpması ile elindeki çikolatayı düşürdü ve kendisi de birkaç adım gerileyerek dengesini kurdu. "Önüne baksana, ne dikiliyorsun salak?" Kız kendisinden uzun çocuğa alttan bakarak kaşlarını çattı, ona çarpan karşısındaki iriyarı çocuktu asıl, nasıl onunla böyle konuşabiliyordu?

"Ben çarpmadım sen bana çarptın asıl özür dilemesi gereken sensin, özür dile." Boyuna ve küçük bedenine rağmen burnunu kaldırarak çocuğa kendisini ezdirmedi ve karşılık verdi. "Ben mi özür dileyeceğim?" Gülerek kendisini göstererek devam etti. "Birde senden öyle mi?" Kız karşısında gülen çocuğa baktı ne kadar kaba birisiydi, hem suçlu hem de güçlü. Onun gibileri kaldığı yerde çok fazlaydı en iyisi onlara bakmamak ve muhatap olmamaktı ama kendi hakkını da yediremezdi.

Karşısında gülmesi sinirini bozarak dişlerini sıktı ve elleri yumruk oldu, hayatında kimseye vurmamıştı ama karşısında ki çocuğa şuan o kadar vurmak istiyordu ki zaten Ceyhun'u bulamamıştı bir de üzerine haksız yere saçma bir muamele görüyordu. Ama ne olursa olsun kendisini tutmalıydı böyle bir davranışı kimse kabul etmezdi belki Ceyhun duyar ve bir daha onunla konuşmamasını isterdi. İşte bunu hiç istemezdi küçük kız.

Daha fazla uzatmak istemeyerek laf etmedi, tam eğilip çikolatasını alacakken çocuk geçerken bilerek üzerine ayakkabısı ile bastı ve geçti.

Kız durdu ardından şaşırarak giden çocuğun arkasından baktı, üzerine basmıştı ve çikolata paketten fışkırarak yere yapışmıştı.

Artık yenilemezdi.

Artık vereceği bir çikolatası yoktu ve bu ay ki parası da bitmişti.

Çocuk gülerek koştu ve kızı arkasında bırakarak gözden kayboldu, yerdeki çikolata mahvolmuş şekilde yerde ve birisine verilemeyecek kadar kötü durumdaydı.

Şaşkınlığını üzerinden atamadan yere çökerek artık yenilemeyecek çikolataya baktı. Görüş açısı git gide bulanıklaştı ve bir damla yaş çenesi boyunca akarak yerle buluştu. Ona aldığı hediyeyi verememek kalbini acıtmıştı ve kalbide gözlerini sulandırmıştı. Bir damla daha yere düştü ve ardından bir damla daha...

Uzun zaman sonra yine ağlıyordu fakat bu sefer gerçek bir üzüntü hissediyordu küçük bedeninde.

Yanından birkaç kişi geçerek ona baksa da umursamadan yollarına devam ettiler fakat bir ayakkabı tam da önünde durdu.

Kız ayağın sahibine bakmak için dolu gözlerini havaya çevirerek baktı. Karşısında Ceyhun vardı, çocuk kızın dolu gözlerini görerek kaşlarını çattı ve kıza bakmaya devam etti. Sadece iki dakikalığına ayrılmıştı öğretmeni bahçe kapısını kapatmasını istediği için. Ne olmuştu bu kadar kısa sürede?