The Mistress

2

2

"A-ashton?"
Gulat na anas nya sa pangalan ng kaniyang AMO.

OMG! Bakit sa dinami rami ng pwede nyang maging boss ay bakit ito pang lalakimg ito?! Bakit ang lalaking sumira pa sa buhay niya?!

Nanginginig ang mga tuhod niya at ang bilis bilis din ng tibok ng puso niya sa mga oras na ito.

Magkatitigan sila ng lalaki at para bang huminto ang oras para sa kanilang dalawa.

After 3 long miserable years, ngayon na lang ulit sila nagkita ni Ashton at aminado syang miss na miss nya na ito.

His face. His lips. His nose. His gray eyes and his body. Lahat namiss nya dito.

Gusto nyang lapitan ito at yakapin ng sobrang higpit. Gusto nyang ipadama rito ang pangungulilang nararamdaman nya para sa lalaki.

She wanted to cry infront of him but she tried to hold her emotions.

"Nisha.. God! Ikaw ba yan?! Is that really you?!"
Hindi makapaniwalang sabe nito. Unti unti itong lumapit sa kaniya.

Nasa mata nito ang pangungulila at lungkot.

At nang makalapit na ito sa kaniya ay ganon na lamang ang gulat nya ng yakapin sya ng mahigpit ng lalaki.

"God! It's you! It's really you! Fvck! I miss you. I miss you so much!"
Saad nito habang mahigpit syang yakap yakap.

Napatulala sya at hindi niya alam ang gagawin.

Yakap yakap sya ngayon ni Ashton. Ang namiss nya ang yakap nito. Ang yakap na nagbibigay sa kaniya ng warmth and safetyness.

Hindi nya namalayan na unti unti na niya palang niyayakap pabalik ang lalaki at huli na rin para malaman nyang unti unti na palang naglalandas ang luha sa kaniyang pisngi.

"Ashton.."
Hikbi nya.

Nagulat naman ang lalaki sa paghikbi niya at akmang lalayo ito sa kaniya upang tignan sya ng higpitan nya ang pagkakayakap niya rito at isinubsob nya ang mukha nya sa black suit nito.

"Nisha. Why are you crying?"
Tanong nito sa kaniya. Nasa boses nito ang pag-alala.

Hindi sya sumagot. Nanatili syang nakasubsob sa malapad nitong dibdib habang umiiyak.

Akala niya kaya niyang kontrolin ang emosyon niya once na makita nya ang lalaki ngunit mali pala sya.

Gusto nyang iparamdam dito ang sakit, lungkot at pangungulila nya dito.

"I hate you."
Mahinang anas nya sa pagitan ng hikbi.

Lumuwag naman ang pagkakayakap ni Ashton sa kaniya ng marinig nito ang sinabe nya.

"I'm sorry."
Saad nito sa mahinang tinig.

"I really really hate you."
Sasd nyang muli at lumuluhang tinignan nya sa mukha si Ashton.

Nakabalatay sa mukha nito ang lungkot habang nakatingin sa kaniya.

"Bakit? Bakit sa dinami rami ng pwede kong maging boss bakit ikaw pa? Bakit ikaw pa na sumira sa buhay ko? Bakit ikaw pa na dahilan ng pagkamatay ng tatay ko? Bakit ikaw pa?! Tell me! Is destiny are playing games with me?! Bakit niya pa hinayaan na magtagpo ulit ang mga landas natin?! Bakit?!"
Umiiyak na saad nya.

Napayuko naman si Ashton.

"I'm sorry."
Sabe nito.

Napapikit sya. Yun lang ba ang kayang sabihin nito?! Yun lang ba?!

"Sorry? Maibabalik ba nyan ang tatay ko?! Maibabalik ba nyan ang dateng masaya kong buhay?! Maibabalik ka ba sakin ng sorry mong iyan?! Tell me. Maibabalik ba?!"
Punong puno ng hinanakit na sabe nya rito.