"အိမ်မှာ တောင်ကုန်းငယ်တစ်ခု ရှိပြီး ကြီးသည်ဖြစ်စေ ငယ်သည်ဖြစ်စေ ဝါးတောလည်း ရှိတယ်"
Du Heng သည် Qin Xiaoman ၏ ချွေးစေးများနေသော ဦးခေါင်းကို ကြည့်ပြီး သူပြောသောအခါတွင် စိတ်ဓာတ်ကောင်းနေသေးသော်လည်း သူ မျက်မှောင်ကြုတ်နေသေးသည်၊ ဤအရပ်ရှည်သော ဤလူသည် နေ့စဉ် လေးလံသော အလုပ်များ လုပ်နေရသည့် အလုပ်များကို မည်သို့ ရင်ဆိုင်နိုင်မည်နည်း။
ခဏတာ တုံ့ပြန်မှု မရှိရင်တောင် ငယ်ရွယ်စဉ်မှာ ခန္ဓာကိုယ်က ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေပြီး အသက်ကြီးလာတဲ့အခါ သာမန်လူတွေထက် ပိုဖျားပါတယ်။
သူသည် မူလက ယောက်ျားကောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်သော်လည်း ပေါ့ပါးသောအလုပ်များကိုသာ လုပ်နိုင်သည်မှာ သူ့ကိုယ်သူလေးစားမှုအားကောင်းသောကြောင့်မဟုတ်ဘဲ အိမ်၌ပင် နေ့တိုင်းအားသွန်ခွန်စိုက်လုပ်နေသည့် Qin Xiaoman ကိုမြင်လျှင် စိတ်မသက်မသာဖြစ်စေသည်။
"Xiao Man၊ ရွာမှာ ထင်းမရှိတဲ့သူတွေရှိနေတယ်လို့ စောစောကပြောခဲ့ဘူးတယ်မဟုတ်လား"
"အင်း၊ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ"
Du Heng က "ဒီလိုတောင်ပေါ် အတက်အဆင်းလုပ်ရတာ အရမ်းပင်ပန်းနေပြီ၊ ဘာလို့ထင်းကို စွန့်လွှတ်ပြီး မင်းအလုပ်ကို ပေါ့ပါးလိုက်တာလဲ။"
ထိုစကားကိုကြားသောအခါ Qin Xiaoman ၏ မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားကာ သူ့အသံက ပိုကျယ်လာသည် " ထင်းက နင်မလိုချင်ဘူး နင်မလိုချင်ဘူးလား ငါတို့အိမ်မှာ အသစ်မကောက်ရင် ဘယ်လောက်ကြာကြာ အသုံးမဝင်ဘူး"
"အဲဒါတော့ မလိုချင်တော့ဘူး။" Du Heng က “ထင်းမရှိတဲ့သူတွေနဲ့ သွားပြောကြည့်ရအောင်၊ တောင်ပေါ်ကနေ ထင်းထုပ်ပြီး အိမ်ပြန်ခိုင်းပြီး ထင်းတစ်ထုပ် နှစ်ထုပ်လောက် ပို့ပေးပါ ဟုတ်တယ်၊ လူတွေအများကြီးရှိတဲ့အိမ်က ထင်းအားလုံးကိုရဖို့ တစ်ရက်နှစ်ရက်လောက် အချိန်ယူရတယ်ဆိုတော့ ကျွန်တော် သိပ်စိတ်မပူရဘူး မဟုတ်လား”
Qin Xiaoman သည် ထိုစကားကိုကြားသောအခါ ခဏရပ်လိုက်သည်။ သူ့ဘာသာသူ လုပ်ရတာ နှေးကွေးပြီး ပင်ပန်းလွန်းပြီး ဂရုမစိုက်ဘဲ တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့ ခိုးယူခြင်းကို ခံခဲ့ရပါတယ်။ ဘာအတွက်မှ ခိုးယူခံရတာထက် ပိုကောင်းပါတယ်။
YOU ARE READING
Fu Lang called me home for dinner (Myanmar Translation )
Historical Fictionဝိညာဥ်ကူးပြောင်းလာတဲ့ ခြေကျိုး Gongနဲ့ ကြမ်းတမ်းတဲ့လယ်သမား shouလေး
Chapter 12.1
Start from the beginning
