Came From Deepest Somewhere

Chapter-3

"ဝင်ခွင့်ပြုပါခင်ဗျ"

ရိပေါ်အသံကြားတော့ အစည်းအဝေးခန်းမထဲကဆရာ/ဆရာမတွေအားလုံးကလှည့်ကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ မျက်နှာမှာဒဏ်ရာတွေနဲ့ သူ့ကျန့်ကောအပါအဝင် ကျောင်းသားတွေလည်းရှိတယ်။ ဆရာ/ဆရာမတွေက သူ့ကိုမြင်တော့ပျူပျူငှာငှာကြိုဆိုကြတယ်။ စာတော်ပြီးလိမ္မာရေးခြားရှိတဲ့ဝမ်ရိပေါ်ဟာ ဒီကျောင်းရဲ့အချစ်ခံလေးကိုး။

"ကျွန်တော်တောင်းဆိုချင်တာလေးရှိပါတယ်ဗျ ဖြစ်နိုင်ရင် စီနီယာအစ်ကိုတွေကိုကျောင်းမထုတ်ဘဲသက်ညှာပေးစေချင်ပါတယ် နှစ်ကုန်ဖို့လည်းနီးပြီဆိုတော့လေ"

ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့စကားကြောင့် ဆရာ/ဆရာမတွေက ခပ်တွေတွေတစ်ချက်ဖြစ်သွားတယ်။ ဒဏ်ရာတွေနဲ့ကျောင်းသားတွေရဲ့မျက်ဝန်းတွေကလည်း လက်ခနဲ။ ရန်သာဖြစ်ရတာ သူတို့လည်းကျောင်းတော့ထွက်ချင်မှာမှမဟုတ်တာ။ ဒါပေမယ့် လက်ခနဲဖြစ်သွားတဲ့မျက်ဝန်းတွေထဲမှာ သူ့စီနီယာအစ်ကိုကြီးတော့မပါခဲ့ပေမယ့်လည်းပေါ့။

"ဟုတ်ပြီလေ နောက်တစ်ကြိမ်သာဖြစ်ခဲ့ရင်တော့ ဘာမှစဥ်းစားနေမှာမဟုတ်ဘူးနော်"

ကျောင်းအုပ်ကြီးရဲ့စကားကြောင့် ရင်ထဲကအလုံးကြီးကျသွားသလိုပါဘဲ။ ကျောင်းသားတွေကလည်းအပူလုံးကျသွားတဲ့မျက်နှာတွေနဲ့။

အိမ်ပြန်လမ်းကလေးမှာ အဖော်ဆိုတဲ့တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုဘာလို့လိုချင်ကြသလဲဆိုတာကို ဒီနေ့မှရိပေါ်သိတယ်။ ချစ်တဲ့သူနဲ့အတူလျှောက်လှမ်းရတဲ့လမ်းတွေဟာ ချစ်ရတဲ့သူရင်ထဲမှာတော့ပန်းတစ်ခင်းပျိုးလိုက်သလိုပါဘဲ။ မွှေးမွှေးပျံ့ပျံ့သင်းသင်းလှိုင်လှိုင်။

"စီနီယာအစ်ကိုကြီး အဆင်ပြေရဲ့လား"

မျက်နှာပေါ်မှာဒဏ်ရာဒဏ်ချက်တွေနဲ့ကျန့်ကောကို ရိပေါ်မေးမိတယ်။ ဒဏ်ရာတွေသက်သာရဲ့လားလို့မေးတာမဟုတ်ဘဲ ' မတွေ့ရတဲ့ရက်တွေမှာအဆင်ပြေခဲ့ရဲ့လား၊ ကျွန်တော့်ကိုရောလွမ်းနေခဲ့မိသေးလား၊မနက်စာရောပုံမှန်စားဖြစ်ရဲ့လား'စတဲ့,စတဲ့ သူ့အလွမ်းတွေကိုရည်ရွယ်မေးခွန်းထုတ်ပါတယ်။ ဒါတွေကို ကျန့်ကောသိမှာမဟုတ်ပါဘူး။ သိဖို့ကြိုးစားရအောင်လည်း ဝမ်ရိပေါ်ဟာ စီနီယာအစ်ကိုကြီးရဲ့စိတ်ထဲမှာ ဘယ်နေရာ၊ဘယ်အနေအထားမှာရှိနေသလဲဆိုတာ ရိပေါ်မသိပါ။