Pleasured By The Twin Billionaires

Chapter 48 (R-18)

“Anong ibigsabihin mong mamatay?” tanong ko Kay sheila na ngayon ay hindi makatingin sa'kin at nakayuko na. “Tell me Sheila, what do you mean by that? Are you hiding something to me?” ipinatong ko ang kamay ko sa kaniyang likod.

Wala akong nakuhang sagot kundi isang hikbi lamang. I look at her. She's crying kaya niyakap ko ito. “Anong problema Sheila?” tanong ko na nakayakap dito na umiiyak parin.

“Im dying, Cath.” sagot nito sa'kin na nagpatulala at nagpagulat sa buong pagkatao ko. “Mamatay na'ko 'yan ang sabi sa'kin ng doctor ko. Im diagnosed with brain cancer stage three, and they found that i also have HIV.” Sheila continue crying kaya hindi ko na rin maiwasan ang maiyak sa sinabi nito.

“S-sheila.” i called her name habang nangangatal ang labing 'di parin makapaniwala sa mga sinabi nito.

Umalis ito mula sa aming pagkakayakap at tiningnan ako sa mga mata. She dried her tears and pulled her hair dahilan para matanggal ang wig na suot nito. Napahawak naman ako sa sariling bibig at sunod-sunod na mga luha ang kumawala sa aking mata.

Hindi ko na nakayanan ang lahat kaya niyakap ko si Sheila ng mahigpit. Humagulgol narin ito ng iyak habang nakayakap sa'kin. I never expect na mangyayari 'to sa kaniya. Bakit parang ang daming nangyari noong umalis ako? Hindi kona nakamusta si Sheila ng makarating ako sa Canada. Paminsan-minsan nalang.

Pero nong mga panahon na nag tatawagan pa kami para mag video call okay pa naman siya tapos ngayon? Anong nangyari? Bakit biglang ganito? Kaya pala ang laki na ipinayat nito, pagpasok na pagpasok palang nito'y pansin kona ang labi nitong parang namumutla kahit natatakpan iyon ng lipstick.

Ang mukha nitong parang pagod, akala ko'y stressed lang ito sa Pag aaral o 'di kaya sa love life nito but isn't.

“May chance pa naman siguro na gumaling ka 'di ba?” kumalas ako sa aming pagkakayakap at tinuyo ang sariling mga luha. Hindi siya umimik at tanging lumunok lamang.

“Tell me Sheila,” hinawakan ko ang dalawa niyang balikat. “Stage three, may paraan pa naman diba para gumaling diba? Para humaba pa buhay mo?” sunod-sunod na tanong ko saka inuga ang balikat nito.

Wala akong nakuhang kahit na anong sagot dahil hindi na ito umimik at tangi nalang na naka yuko. Habang nakakuyom ang mga kamao.

“M-mauuna na'ko, may pupuntahan pa pala ako.” akmang tatayo na ito ng hawakan ko ang kamay nito.

“Ihahatid na kita, baka lung mapano kapa sa daan.” ani ko't tumayo na rin.

“Hindi na kailangan kaya ko naman ang sarili ko.” ngumiti ito sa'kin. Hindi ko naman magawang suklian ang mga ngiti nito dahil alam kong pilit lang 'tong ngumiti para ipakitang okay lang 'to. Kinuha niya ang kamay niya mula sa'kin at naglakad paalis sa aking harapan. “Ako na ang bahala sa sarili ko.“ Huling salitang kaniyang isinambit.

“Magpagaling ka ha,” sambit ko saka tumingin sa kaniya. Ngumiti naman ito sa'kin saka nagpatuloy sa paglalakad hanggang sa tuluyan na itong makaalis sa aking harapan.

Pinunasan ko ang pisnge ko dahil sa butil ng luhang kumawala sa aking mata. Matamlay akong naglakad papunta ng kusina para kumuha ng tubig na maiinom. Nanginginig ang kamay ko habang nakahawak sa baso at 'di parin makapaniwala at makalimutan ang mga sinabi ni Sheila kanina.

Isang linggo na ang nakalipas matapos kong malaman ang tungkol kay Sheila. Nalaman ko rin na naka confine ito sa isang hospital dahil nag u-undergo ito ng treatment o chemotherapy para sa sakit nitong Cancer.

“Hi sweety.” ramdam ko ang mainit na yakap ni Vincent mula sa aking likuran. Ang init ng hininga nitong tumatama sa aking tenga matapos nitong bumulong. Ten o'clock na ng gabi'y 'di parin ako makatulog.