Homeowner

16-Neden hâlâ sevgilin değilim

Kai
Jungkook

Jungkook
Kai?
Siktir neden yazdı ki|

Kai
Bir geçmiş olsun demeyecek misin
Gözünün önünde dövüldüm sonuçta

Jungkook
Daha yeni yeni atlatabilmişken neden aklıma getiriyorsun ki..|
Geçmiş olsun

Kai
Sadece bu kadar mı

Jungkook
Ne bekliyordun ki
Beni hırs için elde etmeye çalışan birine üzülecek miydim

Kai
O adam dolduruyor seni değil mi
Onun yüzünden bana tavır aldın

Jungkook
O adam dediğin kişi benim sevgilim
Laflarına dikkat et

Kai
Hâlâ anlamıyorsun değil mi
Şu hastaneden bir çıkayım
İşte o zaman
Benim olacaksın Jungkook

Jungkook
Hayır öyle birşey olmayacak

Kai
Eğer o adamdan ayrılıp bana gelmezsen öldürürüm onu
Babamın ne kadar güçlü olduğunu bilmiyorsun Jungkook
Ya o Taehyung denen adam ölür ya da benim olursun

Jungkook
Yapamazsın
Taehyung buna izin vermez
Ya ona zarar verirse..|

Kai
Aradığım gece onun altına girmek yerine benim yatağımda ağlıyor olabilirdin
Ah Jungkook

Jungkook
Bu yaptığın sözlü tacize giriyor
Uğraşma benimle
Yoksa Taehyung'un elinden kimse alamaz bu sefer seni

*bu kişiyi engellediniz*

|

Telefonumu kapatıp bir kenara attıktan sonra ellerimi saçlarıma geçirerek olduğum yerde dönüp durmaya başladım. Yaklaşık yarım saat önce Taehyung'un evine gelmiştim ve her zamanki gibi yine mutfakla uğraşıyordu.

Laf arasında ağzımdan çalarak en brownie sevdiğimi öğrenmiş ve ben gelmeden yapmak istese de yetiştirememişti. İçeride rahatça oturmamı ve hemen geleceğini söylese de şuan fazlasıyla stresli ve bir o kadar da gergindim.

Kaiden kurtulmak için sevgili olduğumuzu söylemiştim fakat bir işe yaramamıştı, ayrıca henüz sevgili bile olmayışımız canımı sıkmaya yetiyordu. Bir yandan Kainin Taehyung için tehditleri aklıma yığılırken Taehyung'a söylememek için direniyor, bir yandan da söyleyip ona sığınmak istiyordum.

İkinci kısım ağır basarken bu kez korkmayacaktım. Ne de olsa babasını ortaya atmış olsa bile Kai yirmili yaşlarda genç biriydi, Taehyung ise hayat tecrübesi olan ve bu yollardan çoktan geçmiş birisiydi.

Kafayı yememek için zor duruyordum ki bu konuşmayı Taehyung görürse onun da pek sakin kalacağını sanmıyordum.

"Bebeğim, browniemiz hazır"

Neşeli hali sesinden bile belli olurken elinde bir tabak brownie ile salona giren Taehyung bana bütün dertlerimi unutturabilirdi. Stresli bir şekilde karıştırdığım saçlarımdan ellerimi çekmiş ve titrek bir nefes alarak elindeki tabağa bakmıştım. Kesinlikle çok güzel görünüyordu.

"Taehyung? ama neden kendine de almadın"

Söylediklerim onu gülümsetmiş ve yavaşça koltuğa yerleştikten sonra belimi kavrayıp beni de kucağına çekmişti. Hâlâ bu tür ufak temaslarımızdan utansam da bunların çok daha ilerisini yaşamış olduğumuzdan utanmamaya çalışıyordum, hoşuma da gidiyordu.