𝖥𝖺𝗅𝗅𝗂𝗇𝗀 𝗂𝗇 ♡︎ 𝗂𝗇 𝖯𝖺𝗋𝗂𝗌

𝐁𝐞𝐚𝐮𝐭𝐞𝐨𝐮𝐬 𝐃𝐚𝐲

ဂျက်စတင့် အိမ်ရောက်ဖို့ ကားဖြင့် နာရီ၀က်မောင်းလိုက်ရသည်မို့ အလွန်ဆုံး၁၅မိနစ်လောက်ပဲ ကားမောင်းဖူးသည့် ဂျယ်ဟျော့တစ်ယောက် ခေါင်းခဲနေချေပြီ။ခြံအတွင်း ကားရပ်လိုက်သည်နှင့် စံအိမ်ရှေ့မှာ ရပ်စောင့်နေသူတွေက ရူဘီဂျိန်းနဲ့အသက်၄၀
ကျော် အမျိုးသမီးကြီးတစ်ဉီးဖြစ်၏။ကားတံခါးဖွင့်ပြီး ကားပေါ်မှဆင်းခဲ့ပြီး နောက် တစ်ဖက်က ကားတံခါးကိုပါ ဖွင့်ပေးရသည်။ထို့‌နောက်ဂျက်စတင့် လက်ကိုဆွဲပြီး ကားတစ်ဖက်မှာရပ်နေသူတွေစီ လျှောက်သွားခဲ့လိုက်၏။ထိုအမျိုးသမီးကြီးက ဂျက်စတင့်အား ၀မ်းသားအားရစွာ တွဲခေါ်သည်။ရူဘီဂျိန်းကတော့ ဂျယ်ဟျော့ဘက်ကို လှည့်လာပြီး-

“၀င်ထိုင်ပါဉီး ယွန်းဂျယ် ... ။ ကော်ဖီလေးဖြစ်ဖြစ် သောက်သွားပေါ့ရှင်”

အပြုံးချိုချိုလေးဖြင့် ကြိုဆိုသည့် ရူဘီဂျိန်း၏ စကားကို ဂျယ်ဟျော့ ခေါင်းခါရင်း “အလုပ်ကိစ္စသွားစရာရှိသေးလို့ ၀င်မထိုင်တော့ဘူးဗျ” လို့သာ ပြောလိုက်သည်။ရူဘီဂျိန်းကလည်း နားလည်ကြောင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။

“ဒါဆို ဂျက်စတင်ကို .. ညနေမှပြန်လာပို့လိုက်မယ်‌နော် ယွန်းဂျယ်”

ဂျက်စတင်၏ အစ်မအရင်းဖြစ်သူစီက ပြန်လာပို့လိုက်မယ်‌နော်ဆိုသည့် စကားကြောင့် ဂျယ်ဟျော့ ပြုံးရုံသာပြုံးပြလိုက်သည်။မသိသည့်လူသာဆိုရင် ဂျယ်ဟျော့နဲ့ ဂျက်စတင်ကို သွေးသားတော်စပ်သည်ဟုပင် ထင်ကြေးပေးကြလိမ့်မည်။

“ကျွန်တော့်ကို စောစောလာခေါ်နော် .. ကိုကို!”

ဂျက်စတင်စီမှ ကြားလိုက်ရသော စကားကြောင့် ဂျယ်ဟျော့၏ နားရွက်ဖျားတွေက မသိမသာရဲတက်သွားသည်။ရူဘီဂျိန်းက ဘာမှမပြောသော်ညား ဂျယ်ဟျော့ တစ်ယောက်တည်းရှက်နေမိသည်။သူခေါ်ခိုင်းသည်က “အစ်ကို” ဖြစ်သော်လည်း လူရှေ့ရောက်မှ “ကိုကို” ဟုခေါ်နေသော ကောင်လေးကြောင့် ဂျယ်ဟျော့တစ်ယောက် ထူပူသွားရပြန်သည်။ခက်ပါရဲ့ ကိုယ့်ရဲ့တဇွတ်ထိုးတဇောက်ကန်းလေးရယ်။

“ကိုကို ..”

“ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ! ကိုယ်လာခေါ်မယ်။ဒါဆို ခွင့်ပြုပါဉီးဗျ ..”