pepsi|satosugu text.

1.6

satoru: naber la

satoru: napiyorsun

suguru: satoru su anda dersteyim, sonra konusalim

(suguru, çevrimdışı)

satoru: ???

satoru: tamam

(satoru, çevrimdışı)

"Hayır hem yarım saat önceden haber veriyor, hem herkesin eksiksiz bir şekilde tam olmasını istiyor hem de kendisi geç kalıyor amına koyayım. İnsan bir gün önceden haber verir, belki planımız, programımız var? Bir de ölüm kalım meselesiymiş gibi konuşuyor, sanki dünyayı kurtaracağız amına koyayım. Biz bu grupla bir araya gelip bir siki de başaramayız zaten o konuya girmiyorum bile. Kaldı ki bize ne amına koyayım senin sevgilinden! Neymiş efendim 'yok, illa hepimizin tanışması gerekiyormuş' ben neden tatilimi buna harcıyorum amına koyayım?"

Utahime'nin acil isteği üzerine hepsi her zaman buluştukları kafede toplanmış, kızı bekliyorlardı. Sevgilisi onu ziyarete gelmişti, o da fırsattan istifade arkadaşlarıyla tanıştırmak istemişti. Ama son 10 dakikadır masadaki herkes, Satoru'nun mızmızlanmalarını dinliyordu.

Nihayet Megumi konuştu. "Senin ne gibi bir önemli işin olabilir Satoru? Söylenmeyi bırak da sessizce bekle, kız heves etmiş, itlik yapma. Ayrıca noktalama işareti kullanır gibi amına koyayım diyip durma lütfen."

Birkaçı aralarında gülüşürken, Satoru gözlerini devirmekle yetindi. Maki "Bu arada Utahime'yle tekrardan konuşan oldu mu? Nerdelermiş?" diye sordu.

"5 dakika önce 'gelmek üzereyiz' yazmış. Herhalde birazdan burada olurlar." dedi Inumaki bardağın içindeki pipetle oynarken.

"O zaman siparişlerimizi versek mi biz?"

"Bu kadar bekledik, biraz daha bekleyelim bari."

"Zaten ömrümüz Utahime'yi beklemekle geçiyor." diyerek tekrar söze girdi Satoru. "İllaki her yere bir geç kalacak hanımefendi. Şu anda yatağımda yatıyor olabilirdim, ama onun yerine burada Utahime ve sevgilisini bekliyoruz. Süper tatil aktivite-" Yuta, eliyle Satoru'nun ağzını kapatarak genci susturdu.

"Allah aşkına bir sus ya. Annem gibisin sürekli dır dır dır. Nanami sen nasıl dayanıyorsun amına koyayım?"

Satoru homurdanırken, gözler Nanami'yi buldu. Sahi, bugün çok sessizdi. Normalin aksine.

Bakışları üzerinde görünce kaşlarını havalanan genç bir süre durdu, ardından kulağındaki kulaklığı çıkardı. "Bir şey mi kaçırdım?"

Gülüşmeler artarken soluk soluğa bir ses duydular. "Geldik. Çok beklemediniz umarım?"

"Oo Utahime zahmet oldu, gelmesiydiniz amı-" Satoru yüzünde alaylı bir sırıtışla kıza dönerken, yanında gördüğü yüzle duraksadı. "Sen.." Kız hafifçe gülümsemekle yetindi. Ardından arkalarından üçüncü bir yüz belirdi.

Siyah gömleğini siyah bir pantolon ve siyah botlarla tamamlamış ve üzerine gri bir kaban geçirmiş olan genç, saçlarının öne gelen tutamlarını tepesinde toplamıştı, geri kalanı ise hafifçe omuzlarına dökülüyordu. Boynunda asılı olan birkaç kolye vardı, yine de en belirgin özelliği güneş edasıyla içinizi ısıtan o gülümsemesiydi.

"Sürpriz."

Durdu. O an her şey durdu. Satoru da durdu, çevresi de durdu, sesler durdu, insanlar durdu, zaman durdu hatta kalbi de durdu. Sonra bir anda dünya dönmeye başladı, Satoru'nun kaşları havaya kalktı, ağzını aralamaya çalıştı, yapamadı. Kalbi git gide hızlanıyordu. İlk defa, hayatında ilk defa konuşmakta zorlanıyordu.