၁၇၆( စိတ်လှုပ်ရှားစရာ မရှိသလောက်ပါပဲ... )

Start from the beginning
                                    

" ငါ့ကောင်တို့... ဟူပင်း မရှိလည်း ငါတို့က တိုက်ရည်ခိုက်ရည်က ကောင်းနေတုန်းပဲ... ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ယုံကြည်စမ်းပါ... ဟူပင်း နှိမ်တာ ခံချင်လို့လား... ဟူပင်းမရှိတာနဲ့ ငါတို့တွေ အစွယ်မရှိတဲ့ကျား ဖြစ်သွားတယ်လို့ စီနီယာတွေ ထင်တာ မခံနိုင်ဘူး... "

ကြီးကြပ်ရေးမှူးက...

" ဒီလူသစ်တွေက အတော် စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းတယ်... ဒီလို အရေးကြီးချိန်မှာ သူတို့ရဲ့ စိတ်ခံစားချက်ကို တည်ငြိမ်အောင် ထိန်းထားဖို့ သိကြတယ်... အန္တရာယ်ဝိုင်းနေချိန်မှာ စစ်သားတွေ အနေနဲ့ ဒီလိုစိတ်ထားမျိုး ရှိဖို့ ပိုလိုအပ်တယ်... "

နည်းပညာရှင်က...

" ဒါပေမဲ့ ရှုချန်းက ဒီကောင်လေးတွေကို အလွတ်ပေးမယ် မထင်ဘူး... "

...

လူသစ်များဘက်တွင်...

" နောက်ဘက်ကို နှစ်ယောက် ကာဗာယူ ပစ်ပေးရမယ်... ရှုချန်းက အသင်းခေါင်းဆောင်ရာထူးနဲ့ ထိုက်တန်တယ်... သူ့ကို လျှော့တွက်လို့ မရဘူး... "

လူသစ်နှစ်ဦးက စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့်...

" ငါတို့ ကာပစ်ပေးမယ်... "

ထို့နောက် နှစ်ဦးသား နောက်ချန် ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီး အခြားသူများက ညာခြမ်းသို့ စစ်ကူ ထွက်သွားကြ၏။

မြက်ပင်ရှည်များ ထူထပ်စွာ ပေါက်ရောက်သောနေရာတွင် နှစ်ဦးသား ဝပ်နေလိုက်ကြသည်။ ရိုင်ဖယ်သေနတ်များကို အသင့်မောင်းတင်ပြီး အရှေ့သို့ အာရုံစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် အနည်းငယ် ကြာသည်အထိ ရှုချန်းကို မတွေ့ရ၍ နှစ်ဦးသား အနည်းငယ် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်လာလေသည်။

" ရှုချန်း ဝင်လာတာကို တွေ့လိုက်လား... အလယ်ကနေ ဝင်လာတာ မတွေ့မိဘူး... "

" အေး... ငါတို့ဘက်ကို ဘယ်သူမှ ရောက်မလာသေးဘူး... သူ့ကို ရှင်းနိုင်ရင် စီနီယာအဖွဲ့ ပြာသွားနိုင်လောက်တယ်... "

ရှုချန်းအား စောင့်ဆိုင်းနေသည့် လူသစ်ကလေး နှစ်ဦး ပခုံးထက်တွင် လေးလံသော ဝန်ထုတ်ဝန်ပိုးကြီးတို့ ရှိနေလေသည်။ ကြားဖူးခဲ့သော ထိပ်တန်း စစ်သည်တော် သုံးဦး၏ တစ်ကိုယ်တော် တိုက်ခိုက်ရေး စွမ်းရည် ဒဏ္ဍာရီများကို ယနေ့ သူတို့ မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်ခဲ့ရ၏။ ထိုသို့ မြင်တွေ့ခွင့်ရရန် သူတို့ အမှန်ပင် မျှော်လင့် စောင့်စားခဲ့ပေသည်။

နတ်နဂါးစစ်သည်Where stories live. Discover now