" 𝐘𝐨𝐮 𝐀𝐫𝐞 𝐒𝐰𝐞𝐞𝐭 𝐀𝐧𝐝 𝐋𝐨𝐯𝐞"[𝐂𝐨𝐦𝐩𝐥𝐞𝐭𝐞𝐝]

-14-

မောင်ဂျပန်ကို သွားတာ4ရက်ရှိပြီ..
မောင်မရှိတော့ မောင်ကိုယ်သင်းရနံ့လေးပါလွမ်းမိတယ်။
ကျောင်းသွားတိုင်းလာခေါ်တက်ပြီး နေ့လည်ထမင်းဆိုလည်း အိမ်သူအတွက်အိမ်ထမင်းထုတ်ပါ ယူလာတဲ့ မောင်ကို လွမ်းတယ်။

မောင်မရှိတဲ့4ရက်မှာ သူအကျင့်တွေပျက်နေပြီ။ ကျောင်းကန်တင်းက ထမင်းတွေသာ သူဗိုက်ထဲပြည့်နေတယ်။
မောင်အသံချိုချိုလေးလည်း ကြားချင်မိတယ်။

အလုပ်များနေတဲ့မောင်က ဟိုကို ရောက်သွားတဲ့4ရက်လုံး
ဖုန်းတစ်ပေါက်မှမဆက်ဘူး။ လိုင်းတက်တာတောင်မတွေ့ဘူး။
မောင်အလုပ်များနေတာသိပေမဲ့လည်း ...

ရှောင်းကျန့် စာသာရေးနေရတယ် စိတ်ကမောင်ဆီရောက်နေတော့တယ်။
ညဘက်ကောင်းကင်က ကြယ်လေးတွေလှမ်းကြည့်လိုက်..

ထိုအချိန် ဖုန်း၀င်လာတယ်..

"Maung"💚 ဆိုတဲ့ phone nameလေးကြောင့် ရှောင်းကျန့် ထခုန်မိမတက်ပဲ အမြန် လက်တုန်တုန်နဲ့ ဖုန်းကို ကောက်ကိုင်ပြီး အလိုလို မျက်ရည်ကလွယ်လာတယ်။

"ပေါင်ပေ့"

သြေရှရှအသံနဲ့ မောင်ရဲ့အသံဟာ အရမ်းအလုပ်ပင်ပန်းနေပုံပဲ။
မောင်အသံလေးကြားရတဲ့ရှောင်းကျန့်မှာတော့ အော်သာငိုလိုက်ချင်တယ် သူအပိုပြောတာမဟုတ်ဘူးတကယ်ကြီး မောင်အသံလေးကို လွမ်းနေတာ

"မောင်~~"

ရှောင်းကျန့် အသံတုန်တုန်နဲ့ မောင်ကိုသာခေါ်လိုက်တာ
ငိုချင်လာတာလူက မောင်အသံကြားရုံနဲ့တင် သူမှာ..

"ပေါင်ပေ့ မောင်ကလေးလေး ဘာဖြစ်တာလဲ  မောင်ကိုပြော ?"

မောင်ရဲ့စိုးရိမ်တဲ့အသံကြောင့် ရှောင်းကျန့်မှာငိုချင်ရဲ့လက်နဲ့တို့ဆိုသလို တရှံ့ရှံ့နဲ့စတင်ငိုလာပါတယ်။

"မောင့် အဟင့် ~"

"မောင်စိတ်ပူလိုက်တာ ပေါင်ပေ့ရာ ဘာဖြစ်လို့လဲ
မောင့်ပေါင်ပေ့လေးကိုဘယ်သူပြောတာလဲ မောင်ကိုပြော"

"ရွှတ် မောင်ကို လွမ်းလို့ အဟင့် "

"အဟား ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ ပေါင်ပေ့ရာ"