RUHLAR KRALLIĞI

6. BÖLÜM

Selammmm sevgili okurlarımmm<3
Bu bölümle ilgili fotoğraf bulamadım. Yanlıca bu bölümün temsili fotoğrafını eş geçeceğim.

Neyse, bölüm buradan sonra.

İyi okumalarrr<<<<<3

Şarkılar; Shawn Mendes Treat You Better

Bir insanın en büyük korkusu, korktuğu adamın bir zamanlar en büyük aşkı olduğunu sanmasıydı. O odada kalbimin yerinden çıkmasına sebep olacak o hareketi bana muhafızımı hatırlatıyordu. Belki de zihnim beni yanıltıyordu. İmkansızlara bel bağlamak istiyordum. Yalnız olmadığımı hissetmek istiyordum. Ama bir iblise sevgili muhafızımı yakıştırmak yapabileceğim en büyük haksızlıktı. Onlar birbirlerine hiç benzemiyordu. Bir zamanlar aşkından yanıp tutuştuğum adamın bir iblise dönüşecek kadar kötü olduğunu kabullenmek istemiyordum. Olamazlardı, değil mi? Yine de bu düşünce kalbimde bir yerin ateşini fitillemişti. Kamor'la muhafızım arasında dağlar kadar fark olsa bile, bir umut...

Kamor'a rüyanın anlamını sorduğumda aldığım cevap sessizlikten başka bir şey değildi. Bir kaç dakika sessiz kalmış, ardından elime tacı sıkıştırarak odadan çıkmıştı.

Bileklerimde topladığım tüm gücümü tek seferde Cistaea'ya fırlattım. Daha kendini savunmaya alamadan onu geriye savuran güç dalgasına seslice küfür etti. Uzandığı yerden homurdanarak kafasını ovuşturdu. "Senin sorunun ne böyle?! Fazla dikkatsizsin, Esila. Birbirimizi incitmemek konusunda ne demiştik?" Gergince sırıttım. Cistaea'yı yerden kaldırmak için elimi uzattım. "Özür dilerim. Biraz dalgınım." Uzattığım elimi sıkıca tutarak kendini yukarı çekti. "O anlaşılıyor zaten." Elini benden çekerek üstündeki tozları silkeledi.

Kalenin güney batısında bulunan geniş bir alanda güç denemesi yapıyor, sihirlerimi geliştirmenin yolunu arıyorduk. İlk güç denemesi olduğu için beş dakikalık aralar veriyor, kendimi daha iyi hissedince kaldığımız yerden devam ediyorduk. Her seferinde de enerji topları daha büyük ve güçlü oluyorlardı. Karanlık alan bizim enerjilerimizin ışığıyla aydınlanıyordu. Beş dakikalık aralarda etraf karanlığa gömüldüğü için ormana giden patikaya kadar çevreye gaz lambası yerleştirmiştik. Cistaea ve kızıl büyü kullanarak karanlıktan kurtulabiliyorlardı ama aynısı benim için söz konusu değildi.

Sabah yaşananlar hala aklımın bir köşesindeydi. Ne kadar uğraşsam da ruh halimi değiştiremiyordum. Gözlerimin önünden mavi gözleri gitmiyordu. Dik duruşu, kılıcı tutuşu, nefesinin sıcaklığı bile gerçek olduğunu haykırıyordu.

Kabullenmek istemiyordum. Onun bir canavar olduğunu kabul etmek istemiyordum. Cehhennemin kralı benim muhafızım olamazdı. Bu olasılığın bile beni bu hale getirdiğini hesaba katarsak gerçekleşmesi durumunda ne olcağını merak ediyordum. Büyük bir ihtimal daha fazla cevapsız soruyla kalırdım. Mesela, neden iblis? Neden ateş? Neden bana gelmek için uğraşmasındı ki? Hepsini tek soruda toplayacak olursak, 'neden' sorusu daha mantıklı geliyordu. İçinde bir sürü cevap barındıran tek bir soru.

"Zihnindekini anlatacak mısın yoksa ben mi izleyeyim?" Konuşmasıyla iç dünyamdaki sorunları kenara itip bakışlarımı esmer güzeline çevirdim. Sorusuna cevap vermek istemiyordum. "Kızıl nereye gitti? Şimdiye kadar geri dönmesi gerekmez miydi?" Umarım sesimin boğuk çıkması beni ele vermezdi.

Sorusuna soruyla cevap verdiğim ve onu umursamadığım için gözlerini devirdi. "Ormandadır hala, gelir birazdan. Ayrıca, konuyu değiştirmeye çalışma." Uyarısıyla gözlerimi kaçırdım. "Önemli değil. Tek başıma çözebilirim." Tek kaşını sorgularcasına kaldırdı. "Peki, anlatmak istemiyorsan kesin kötü bir şey oldu. Bana zihnini izlemekten başka çare bırakmıyorsun." İmalı ses tonuyla yüzümü buruşturdum. Buradaki kimse sınır kavramının farkında değildi. Ondan kaçırdığım gözlerimi ona çevirdim. "Bunu yapmayı sakın düşünme. Enerji topu yine beklemediğin yerden gelirse karışmam." Tehdidime tekrar göz devirdi. Fakat tekrar bana bakmadı. Gözleri ormana giden patikaya takılmıştı. Oraya baktığımda kızıl elindeki sepetle buraya geliyordu. O buraya geldiğinde konunun kapanmasına sevinmiştim.