၁၄၉( ဟဲထျန်း ၏ ဗျူဟာ )

Start from the beginning
                                    

ဝူကန်း ချက်ချင်း စိတ်လှုပ်ရှားသွား၏။

"ခေါင်းဆောင်... ယွမ် ၁၀၀ တန် အထပ်လိုက်ချည်းပဲ..."

ယာဉ်မောင်း အံ့အားသင့်သွားသည်။ တစ်စုံတစ်ခုပြောချင်သော်လည်း ဘာပြောရမှန်းမသိ ဖြစ်နေ၏။ သူ၏ ဤကဲ့သို့ ကယောင်ချောက်ချား တုံ့ပြန်မှုကို ကြည့်ရုံမျှဖြင့် သူ့သူဌေးဖြစ်သူ ဘာလုပ်ခဲ့သည်ကို အံ့အားသင့်ကာ သိချင်နေမှန်း ထင်ရှားပေသည်။

ရှုချန်းက လီချောင် ကို ...

"ဒီကားကို ဘယ်သူပိုင်လဲ သွားရှာကြည့်... သူ့ကား ပြန်လိုချင်ရင် ရဲစခန်းကို လာယူဖို့ ပြောလိုက်... ယာဉ်မောင်းရော ကားရော ငါတို့ဖမ်းထားတယ်... ပြီးတော့ ငွေတွေဘယ်လောက်ရှိလဲ တွက်ကြည့်ရအောင်..."

လီချောင် က ...

"ဟုတ်ကဲ့ ခေါင်းဆောင်..."

ယာဉ်မောင်းက ...

"ကျုပ်မှာ ဘာအပြစ်မှ မရှိပါဘူး... ကျုပ်က ကားမောင်းသမားပါ... ကျုပ် သူဌေးဆီ ဖုန်းဆက်ရမယ်..."

ရှုချန်းက ဝူကန်း ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ရာ ယာဉ်မောင်း၏ လက်ထဲမှ ဖုန်းကို ဝူကန်း ချက်ချင်း ယူလိုက်ပြီး ...

"စိတ်မကောင်းပါဘူး... အခုချိန်မှာတော့ ဖုန်းခေါ်လို့မရသေးဘူး..." ဟု ပြောလိုက်သည်။

ရှုချန်းက ယာဉ်မောင်းနံဘေးသို့ သွားလိုက်ကာ ...

"မင်းရဲ့သူဌေးက မင်းကို ဘယ်သွားခိုင်းတာလဲ..." ဟု မေးလိုက်သည်။

ယာဉ်မောင်းက ...

"မသိပါဘူး..."

ရှုချန်းက ...

"မင်း ရာဇဝတ်မှုတစ်ခု ကျူးလွန်တယ်ဆိုတာ သိရဲ့လား..."

ယာဉ်မောင်းက ...

"ကျွန်တော်..."

ရှုချန်းက ...

"မင်း ဘယ်ကိုသွားနေတာလဲ... မင်း ဘယ်သူနဲ့တွေ့ရမှာလဲ..."

ယာဉ်မောင်း ကြောက်ရွံ့လာသဖြင့် ငိုချင်သကဲ့သို့ဖြစ်လာ၏။

"တကယ် မသိတာပါ... သူဌေးက သူ့ဆွေမျိုးတွေကို ခေါ်ဖို့ တခြားမြို့ကို သွားခိုင်းတာပါ... ကျန်တာတော့ ကျုပ်လည်း မသိဘူး..."

နတ်နဂါးစစ်သည်Where stories live. Discover now