Sıradan

Bölüm 2

İlk bölümdeki yorumlarınız için tedekkür ederizz

İki kişi bu hikayeyi yazdığımızdan ve adaş olduğumuzdan ve soy isimlerimizin baş harfi de aynı olduğundan... (bu kadar tesadüfün saçma olmasının farkındayız ama durum böyle) emojilerle kendimizi ayırmayı düşündükk umarım anlatabilmişimdir seviliyorsunuzzz byss <3

Yazar 1=🌙
Yazar 2= 🌊
(Karakterlerde değişiklik yapılmıştır 02/02/2024)
                             .             .            .

-N-neden b-biz-

Sıkıca eliyle ağzımı kapattı ve fısıldayarak;

Justin:Sen bizi öldürtmeye mi çalışıyorsun kapa çeneni

-Niye ki?? Okulda bizi öldürecek ne var?!

Justin: Eğer susmassan seni ben öldürürüm.

-Beni öldürmek kolaymı bu kadar sence?

Justin: Ee..Yani canlısın...Eğer nefesini kesersem...veya damarını patlatırsam...Neyse bunun gibi şeyler, pekala sen de ölebilirsin. Yada.. Ölmen umrumda değil seni yem olarak kullanıp burdan kolayca kaçabilirim.

-Kim bilir belkide ben seni kullanırım.

~🌙: Anlık chat 👁👄👁

Justin:Sesini kessen mi acaba diyorum ? koridordalar ya hani burslu kız.

-...

Justin: Noldu unutun adamları iki dakkada.

Adamın elinde gördüğüm silahla endişem akıl almaz bir seviyeye ulaşmıştı. Durumun ciddiyetini yeni anlamam çok salakçaydı. Dediği gibi bizi yakalatabilirdim-

-Bizi öldürücekler mi..

Justin: Seri katilden ne bekliyosun gıdıklayacak değil ya?!

Fısıldayarak kızması gerçekten komikti. Tabiki bunda normalde olasa (iki tane katil veya hırsız her nelerse işte onlardan saklanmasaydık) yerlere kendimi atarak güleceğim bir örnek vermesinin de etkisi olabilir orasını bilmiyorum.

-Tamam haklısın peki şimdi ne yapıcaz

Justin: YapıcaZ?

Z harfini üzerine basa basa söylemişti ve takım olmadığımızı iğneleyici bir şekilde belirtmiş oldu. Bu çocuk gerçekten sinir bozucu..

- Nasıl kaçıcaN demek istedim

Bende N harfini üzerine basa basa söylemiştim. Karşımdaki kendini düşünen bencil göz devirmekten çekinmedi.

Justin: Seni ilgilendirmez

Bu belirsizlik yaklaşan adım sesleri ile birleşiyordu kafamda idrak edemediğim birçok senaryo dönerken bir tanesinin bile iyi sonuçlandığını göremiyordum. Kesik kesik nefes alabiliyordum damarlarımda adranalini hiç bu kadar hissetmediğime yemin edebilirim. Kalbim deli gibi atıyordu ve ben yerimde titremekten başka bir şey yapamıyordum. Ölüm bu zamana kadar düşündüğüm bir şeydi fakat o kadar kötü geçirdiğim günlere rağman cesaretim olmamıştı. Ölümün bu kadar yaklaştığı hiç hissetmemiştim... elimin üzerinde hissettiğim elle kafamı Justine çevirdim doğrudan gözlerime bakıyordu. Beklemediğim için şaşkınca bende onun gözlerine bakıyordum. Soğuk elimin üzerinde hissettiğim sıcaklık ona aitti yaklaşık 10 saniye boyunca gözleri gözlerimdeydi.  Kendimi toparlayıp elimi hızlıca çektiğimde nefesimin düzeldiğini ve sakinleştiğimi fark ettim... Justin elimi çekmemle afallamış gibiydi açıklama ihtiyacı hissetmiş olmalı ki hemen ağzını açtı.

Justin: Titriyordun, sakinleşmen lazımdı.

Hiç bir şey söylemedim daha fazla burda kalamazdık etrafa bakındım ve gözüm yangın alarmına takıldı. Alarmı çalıştırırsak etraf sular altında kalırdı ve bu dikkatlerini dağıtmaya yeterdi böylece kolayca kaçabilirdim yani umarım... Tabi Justin planımı mahfetmezse böyle bir durumda onu burda bırakıcaktım yada plana dahil etmeyeceğim yani galiba... aslında pek umrumda değil (!)